Alle inzendingen over Ariadne

Ariadne, slim moedig hulpvaardig zo vast en zo zeker verliefd. Maar Fatum trekt het zwaard dwars door huid hart en liefde heen Eenzaamheid dat veelkoppige monster houdt de prinses in haar greep. Ariadne, je geliefde liet je achter vind jij een uitweg in het helse labyrint?…

Verlangens spoelen aan op mijn verlaten strand gevangen in illusies verworden ze tot spiegels van de ziel Mijn tranen wellen op in jouw ogen jouw mond spreekt mijn woorden sterren schrijven jouw naam in stralen van goud kristallen sluiers lichten op als een glimlach van de eeuwigheid overweldigende schoonheid tijdloos universum Muziek…

Dwalend langs de stilte van mijn dromen ver voorbij de weemoed van "het zijn" zweef ik naar het land van stil verlangen naar volmaaktheid en naar liefde zonder pijn Vluchtend voor mijn horizon van tranen voor de zwarte sluiers van mijn ziel vind ik rust in nevels van verrukking en dans verwonderd langs het licht van mijn bestaan…

De glazen dansvloer van mijn dromen met muziek sereen en zacht neemt me mee naar stille verten waar jij vol verlangen wacht Hand in hand zweven we samen van alle last en druk bevrijd langs het licht van duizend sterren door de grenzen van de tijd Begeleid door zang van koren ijl van zuiverheid en pracht dansen wij langs zilveren golven…

Geboren als koning 'k zou niet willen ruilen een huis zo doorzichtig zo moeilijk te schuilen kritiek van de mensen is niet te weerleggen een andere mening je mag het niet zeggen je moet blijven lachen al heb je een rotdag en altijd maar stralen dat is wat je wel mag het geld en de luxe ach stel maar gerust dat het niet opweegt tegen…

Zolang jij van mij blijft houden zal het altijd zomer zijn in jouw liefdevolle armen lijkt zelfs regen zonneschijn zolang jij van mij blijft houden kan ik alle dingen aan jouw nabijheid en jouw warmte geven kleur aan mijn bestaan zolang jij van mij blijft houden ken ik weinig angst of pijn jouw geruststellende woorden maken grote zorgen…

Het verlies van iemand die dierbaar was is niet in woorden uit te drukken Voor het verlies van iemand die dit niet was maar wel had moeten zijn is er slechts een woord: bitterheid...…

Dennengeur verdrinkt in gouden glitter kaarslicht mijmert in flarden nostalgisch denken schemering zweeft op vleugels van heimwee naar schimmige verten sneeuwvlokken bedekken schuldgevoelens met vrede op aarde de nacht is sereen en fluistert vergeving maanlicht weerkaatst in stralen van hoop sterren verzonken in mythische…

Vanuit het dal van mijn verscheurde wezen ver van het stralend licht van zon en maan schreeuwt iedere vezel van mijn geteisterd lichaam vol van vertwijfeling nog steeds jouw naam Dwars door de zwarte golven van het duister langs akkoorden van verlatenheid en pijn hoor ik geleid door echo's van verlangen jouw stem als steeds terugkerend…

Geluk zit in heel kleine dingen zoals een pas ontloken bloem in dauwdruppels van de vroege morgen een oogopslag een enkele zoen Het zit in kijken naar de sterren in stralen van de ondergaande zon soms zelfs in koele regendruppels en in een witte roos op het balkon Het zit in dromerige golven in lopen langs het uitgestrekte strand…

In nostalgisch verre dromen vervaagt nimmer jouw gezicht weemoed heeft 'het zwart' verdreven herinneringen zacht meegenomen de slechte langzaam uitgewist wrok stilaan in tederheid gevangen nochtans wreed met machteloosheid saamgevoegd desondanks geworteld in verstild verlangen naar wat eens was maar nu niet meer bereikbaar is...…

Vroeg in het voorjaar verdrijft zonlicht de kilte uit mijn winterhart…

Ik schouw de wereld aan, En naar gewoonte gaan Zie ik vast alle dingen, Zij zijn dan groot of kleen; Maar ik helaas! alleen Blijf vol veranderingen. De dag die voert de nacht, Het windje wispelt zacht, Over de groene dallen, Het woud de bergen siert; Maar ik ben heel verkiert, En blijf verkiert in allen. De zon, naar d'oude sleur,…

De draad kwijtraken En de draad weer oppakken Is draadloos lastig…

Slechts gewapend met de zekerheid dat door eeuwen en ijstijden, dwars doorheen het eindeloze strijdgewoel de ononderbroken draad van Ariadne loopt waarmee ik aan het begin van alle tijd zit vastgeknoopt. En onderweg is iets van mij ooit alles al geweest. In de duisternis van genen broeien al die vreemde levens.…

Als Theseus zonwit zeilend naar Athene Zijn brits 's nachts deelt met prinses Ariadne Blindvarend en verraderlijk verruild Verlaten op een Dionysisch eiland Waar zij, door god der wijn versmaad, nog huilt Ontroostbaar en onstilbaar is het leed Haar op het eiland Naxos aangedaan De flirt van Bacchus liet haar in de waan O Thisbe, schoonste…

Toch zijn we moedig en zoeken steeds opnieuw het leidsel van Ariadne, stralend Licht tegemoet van Achnaton- Ra, Vader-Zon, die schitterende bron. We vullen en omhullen ons met de pracht, nectar en honing na de queeste, beloning bij de thuiskomst in het veilig nest, een warm cocon van zacht-omhullende armen, lieve Moeder-God.…

Een wirwar kluwen draden spuwen uit spinnenrag wiegt en hangt aan grauwe daken de uitgedroogde hulzen die jij nog wil bewaken zijn grijs gekleed in 't fijnste zilverstof dat jij ooit weefde jij hebt hun ziel in slaap gewiegd om nooit meer te ontwaken je hebt jezelf ook ingepakt als troost voor koude dagen…

intern brandt het dof en ook intens, de wereld alweer ontploft wordt het opnieuw zoeken naar de draad, Ariadne waar ben je toch heen gegaan? de kronkels van een kant mochten ze nog gerechtigd zijn helpen niet iedere mens uit zijn kleine vreemde wereld…

~ een parafrase op Theseus en Ariadne ~ Zeven dochters met een rozenmond - de uitverkorenen - hun moeders weenden als karyatiden bij het Parthenon gewijd aan stedemaagd Pallas Athene Een schip voer heen om ver van hier te reizen met zeven maagden in hun schoon gewaad zeven malen rond de wereld gaand zeilend naar Kretenzische paleizen…

Mind your step jouw reiziger gaat vertrekken maar jij komt liever ergens aan. Watch out voor het leven zonder liefde een bodemloos bestaan. Je zwaait hem uit misschien In sluiers van verdriet een gat in je hart. En je slingert tussen zwijgen en spreken zwijgen mythische tranen komen van ver. Alles is ver en verhalen nog verder…

. ----------------------------------- uit: 'Ariadne op Naxos', 1948.…

Ik weet als Socrates dat ik niets weet Maar sta niet in voor wat ik nog wèl weet Nog minder weet ik waar dit vers heen gaat Rewind fast forward Ariadne's draad Ik ben de binnenwereld afgedaald Der Sferentrilogie van Sloterdijk Van Bellen Schuim en Globes Woede Tijd Al zijn die laatste daar niet aan gewijd, Zijn magnum opus is niet…

In deze ene nacht dromen de vrouwen van verraad, geven zich over aan de daad die langgeleden verten openlaat en sluit. Ze spinnen de dunne draad die dichters en ontrouwe minnaars horen in hun slaap, een ijl gefluit dat door de bomen gaat. De vrouwen staan tastend in het donker op, struikelen over sokken, stinkende asbakken en hurken…

Het is niet het voordragen op dit podium, waar ik zo tegenop zie. Maar de deuren van dit bastion van gebroken geesten, deze deuren binnengaan, de plek betreden waar je uit alle macht weg probeert te komen als je er bent, waar gestoordheid en gezondheid om voorrang vechten, waar je overgeleverd bent aan de goede bedoelingen van vreemde verplegers…