Schimmig Licht
Vanuit het dal
van mijn verscheurde wezen
ver van het stralend licht
van zon en maan
schreeuwt iedere vezel
van mijn geteisterd lichaam
vol van vertwijfeling
nog steeds jouw naam
Dwars door de zwarte golven
van het duister
langs akkoorden
van verlatenheid en pijn
hoor ik
geleid door echo's van verlangen
jouw stem
als steeds terugkerend refrein
Mijn ziel
verschanst
in machteloze dromen
omringd
door nevels
van jouw lief bestaan
doolt doelloos langs
de uitzichtloze leegte
weerkaatst door stilte
klinkt nog steeds jouw naam...
Vanuit de diepte
van gekweld verlangen
dwars door de stille tranen
van mijn geest
zie ik een licht
in het zo schimmig duister
een licht van dankbaarheid
voor wat jij bent geweest
Geplaatst in de categorie: overlijden