Alle inzendingen over Arm

Nee, ik zal niet op je wachten noch aan je denken zeker niet verlangen naar armen die mij zouden verwarmen Nee, ik kijk niet op mijn telefoon het interesseert mij geenszins of dat je wel of niet bent langs geweest al irriteert die immense stilte mij nog 't meest…

Maar wat nou als de moeder van van Rijn In een zeer luxe verpleeghuis had gezeten Dan zou de arme man zijn toegebeten 'Jouw ouders hebben dus geen centje pijn' Uit welke hoek zo'n zaak ook wordt bekeken Je wordt van alle kanten afgezeken.…

Zeg me, zeg het me, maar ontzeg me niet, je armen, je hoofd, je liefde bovenal, want zonder ben ik niets, dus zeg me, hou van me, want zonder jou, ben ik eenzaam.…

in de fluwelen duisternis, waar kwetsbaarheid tederheid wordt lag je in mijn armen, innig geborgen nagloeiend we zwegen in veelzeggende stilte en luisterden hoe de tijd tot rust kwam en stolde tot tijdloosheid niets was er nog behalve wij…

op het acaciaroze laken het kleine onbereikbare eiland ver verwijderd van de grauwe wereld ligt het kind in de armen van haar moeder hun warme gezichten dicht zo dicht bij elkaar voor altijd verbonden in pure onuitsprekelijke tederheid…

Het feest ging door, want carnaval is heilig Beschermd van boven en van onderen In Keulen zou het niet meer donderen Maar thuisgekomen was het niet meer veilig: Ach arme, Keulse oma’s, meisjes, moeders Belaagd door dronken opa’s, vaders, broeders!…

ik kop je terug en hang alle bladeren één voor één weer aan jouw armen ik wil terug naar het moment dat je mij voor het eerst verleidde ik wil je schilderen iedere dag opnieuw hervinden, en van je houden een leven lang…

zal de tijd onhoorbaar oorverdovend toeslaan of moet ik haar koesteren en zachtjes in mijn armen wiegen en bezwerend zingen van opzij haar laten kabbelen op de stroom van al mijn verdwenen angsten het papier mijn oude vriend noemen om niet te vergeten wie ik verloren heb…

zal de tijd onhoorbaar oorverdovend toeslaan of moet ik haar koesteren en zachtjes in mijn armen wiegen en bezwerend zingen van opzij haar laten kabbelen op de stroom van al mijn verdwenen angsten het papier mijn oude vriend noemen om niet te vergeten wie ik verloren heb…

‘t Is bijna lente, de knoppen zijn al weerloos, de takken steken hun armen uit en de groei heeft de bloei ontdekt. Het blijft voorlopig lente, omdat het gretig groen is. Het was de luidruchtige lente, die even heeft geglimlacht. ----------------------------- uit: 'Liever niet', 2017.…

Het is de schim van wie jij was, wanneer je in mijn armen ligt.…

Krampachtig met mijn armen om het leven, was ik uit het veld geslagen. De muziek niet meer door mij geschreven. De lach van iemand die ik kende.…

ik koester de warmte van jouw handen van je lippen je rug en je stevige billen ik streel je dijen je buik en je fiere borsten ik wil je het liefst in mijn armen sluiten om je vervolgens vurig te beminnen dat zou ik werkelijk dolgraag willen…

Een hersenoedeem gevonden Tumoren in zijn darm Emoties als diepe wonden Verlamming in been en arm Een grijs stilleven in zijn hoofd De toekomst kwam te dichtbij Met medicijnen zacht verdoofd Een laatste lach en weg was hij…

Toen ze mijn lieve vriendje opensneden Bleek dat hij vol met vieze beestjes zat Dat kwam door al dat dobberen in bad Nu is het arme eendje overleden Ik ga me voortaan hopeloos vervelen Waar moet ik nu in hemelsnaam mee spelen?…

Haar vingers flexibel, haar handen vitaal, ja, zij was lenig, kon goed converseren - gebaren van armen, druk gesticuleren - en speelde het spel mee, maar dan nonverbaal met enthousiasme kon zij compenseren wat in den vreemde niet snel valt te leren…

Als twee armen kunnen met een steenkoud hart. Bij wat klopt kan niet worden vermeden dat zonnestralen samenvoegen een eens apart. De zonnekracht doet overleven. De zon overwint altijd. Zonder zon is er geen leven. Een geven zonder gevoel van spijt.…

acht armen heeft de octopus drie harten bovendien; het houdt niet op want heus: wel negen hersens in zijn kop je kan niet spreken van een dooie mus! de evolutie spaart hem echter niet en gunt ook hem het eeuwig leven niet…

Hij koos het zeegat, tussen schip en wal Om ons te redden, arme lemmingen Van wisse dood, doch zonder remmingen En zag geen gat in brood dat hij ons stal Straks wordt de spinvis door 't OM verzwolgen Ontmaskerd als een haai om te vervolgen...…

Wat hebben we weer nodeloos geleden, Door Rutte en zijn hielenlikkers-kliek, Hij maakte heel ons landje arm en ziek, Vandaar mijn wens vervat in deze bede: Ontslag voor deze laffe woordenkramer, En honderdvijftig Omtzigts in de Kamer!…

Zolang hij als een dandy maar dat ene jasje draagt Z'n opgeschoren haar om trendy tatoeages vraagt En armen benen en gezicht één kleureninktgedicht...…

ze voelt het zand dat dagen later in haar schoenen schuurde ze ziet de boomtoppen die geluidloos voor de ramen wiegden ze hoort de paarden die tot hun knieën in de bagger stonden ze voelt de armen van haar moeder voor even het kind dat ze ooit was…

Arm zijn wij, altijd arm geweest, Dies wij wel dikwijls morden; Gij gaaf ons arm te zijn van geest; Toen zijn wij rijk geworden.…

Haar armen zijn rood gekleurd. Op haar wangen lopen zwarte strepen. Er vallen tranen. Ze rollen over mijn wang en spatten op de grond uit elkaar. De tranen mengen zich met het bloed op mijn arm, ik voel het prikken. Zwarte strepen lopen over mijn wangen. Ik heb spijt! Spijt voor wat ik allemaal heb gedaan, Spijt om mijn leven.…

Ik zou wel uren over ons uniek gevoel kunnen schrijven, maar liever wil ik lekker in jou armen blijven.…

Arm Enschede, verberg je in de armen van de koningin en huil, want daar is een reden voor, en huil dan maar aan één stuk door...…

ons heen wordt vaag Als ik jou in mijn armen draag Ik fluister stilletjes lieve woordjes In jouw poezelige oortjes Dan wordt de betovering verbroken Honger!!…

bibberend neem ik het mes in mijn hand, en laat het over mijn arm glijden. die ene druppel bloed worden er al gauw duizenden. het gevoel dat ik heb is onbeschrijfbaar, eindelijk heb ik iets om fier op te zijn. ik kan er niet genoeg van krijgen, en die ene snee worden er een heleboel. op een bepaald moment staat mijn hele arm vol...…

slaat voel ik me meer dan geborgen En over wat ons nog te wachten staat maak ik me dan absoluut geen zorgen In welke stemming jij ook bent Je weet, ik bied je een luisterend oor En een warme arm, en als ik daarbij diep in je ogen kijk, met een glimlach op m’n gezicht ben ik elk ongelukkige gemoed een stapje voor…

Dus nestel je in m'n armen mijn hart bewoon je reeds. Jij bent een mooie droom ... als ik wakker ben nóg steeds!…