Alle inzendingen over Au bain-marie

De haute-lingerie van Marie-Jo komt op een nec-plus-ultra-niveau. Zij wordt met veel zwier hofleverancier. Onze "natte dweil" pusht 't Brits libido...…

lege lange straten na uren praten zonder woorden leegte in hemel en hel overal geweest alleen dit feest dag was alles wat nog was en niet meer…… au…

vlinders in mijn buik bloemetjes buiten het groene gras de vogels fluiten blauwe lucht de zon schijnt au... kut wesp…

Een batterijkip uit Nieuwegein Wilde graag eindigen in de Coq au vin. Maar de laatste rustplaats die ze vond Was in de kippefond In een stelling bij Albert Hein.…

cocktail met zeevruchten heldere kervelsoep Texelse lamslapjes au naturel luciferaardappels super-de-luxe-sla raapsteeltjes worteltjes crème caramel…

Au serieux! Joop was gevraagd voor een Restaurateurfunctie Leidt binnenkort "Le Garage chez Dieu"…

Geloven doe ik noch in hemel, noch in hel Het verleden herhaalt zich in het heden en de toekomst wordt een herhaling van zetten door de decennia heen De hogere macht is een verzamelnaam voor alles wat ons verstand - daarom dus geloof - ridicuul te bo- ven gaat, terwijl níemand weet hoe het nu au fond zit Tijd zal in de toekomst leren…

uit je schaduw stappen over grenzen durven gaan dat wil zeggen je bloot geven aan het zonlicht en zoveel meer je stelt je kwetsbaar op en krijgt klappen als klinkers tot je AU zegt…

Graag eet ik tepel in roomsaus bereid en bij tietensoufflee kan ik zweren Maar ik eet weer cock-au-vin want van missionarissen serveert men nimmer kut met peren…

Het zenderaanbod in de zomerweken Had jarenlang de geur van oude meuk Die beeldvorming kreeg deze week een deuk Door wat wij blij verrast hebben bekeken: In Zomergasten boeide Marc-Marie En daarna dagelijks 'In therapie' (juli 2011)…

Wat kan die Marc-Marie leuk ginnegappen Hoe olijk roept hij elke vrijdag: ‘Dóórrrr’ Een duizendje of twee, hij gaat ervoor Terwijl de wereld draait, maakt hij zijn grappen Al giechelend is hij het tafelheertje Ons hooggestemde, lieve knuffelbeertje…

De dag wil ik plukken elke dag weer Het doet me zeer de roos te plukken De roos die gloeit in laat najaarslicht Alleen in dit gedicht pluk ik haar voor jou En ik hoor: ........AU!…

die Robben is niet echt 'De Man van Staal' steeds voelt hij AU in knieën, enkels, schenen hij is al jaren aan het brekebenen maar als hij heel is, is hij geniaal dus doet men alles om hem fit te krijgen geen wonder dat de ziektepremies stijgen…

Kijk bij zware ziekte of in Port-au-Prince. Waar geloofde ik in hemelsnaam in?…

Met ~ou~ en ~au~ is het geen haartje beter: een vogelkooitje heet ook wel een kouw, maar ’t beestje dat er in zit is een kauw. Zie aan, hier is de chaos nog completer. Mij zou het heel wat minder kopzorg geven als er per soort één versie wordt geschreven.…

Ik loop langs de trap blote voeten koude plavuizen mijn linker kleine teen hij haalt het niet hij blijft even hangen achter de trap een vloek een tier au dat doet pijn…

Marie maakt daar haar kipragout gerold in pannenkoek en tapt er pullen schuimend bier die losjes laten praten. Zij schuifelt in haar keukentje rondom de hete platen en veegt er met een vette vale draadversleten doek de resten van de borden door de spoelbak rap en kloek en houdt daarbij goedmoedig haar bedoening in de gaten.…

die verdomde autocorrectie gooit constant roet in ’t eten, ik typte gewoon “aangename verpozing” maar dat veranderde ineens in “zaadlozing”, tja, een afspraakje met Marie-Hélène kan ik nu wel vergeten !…

”O Jean-Marie, ik wil zo graag een breuk Als jij de Holocaust weer eens ontkent Vindt tout le monde jou een klerevent” “d’Accord, Marine, ik lig al in een deuk!” Beschaafde stemmen krijg je zo cadeau C’est magistral et supérieur, chapeau!”…

In Brussel stond Geert met een grote schaar Om uit Europa's vlag een ster te knippen En het journaille hing weer aan zijn lippen Islam, de gulden, knip en hij was klaar Die gele ster is voor zijn running mate 'Le Jean Marie', die daar wel raad mee weet.…

Al riep ik: "Au, au, dat doet pijn"! Inwendig... ja, inwendig vond ik het fijn. Twee pikzwarte handen, door het werk, dat je deed, om mijn schone, gewassen gezicht. Al riep ik: "Niet doen, nee, niet doen"! Ik gaf hem je wel... Je kreeg hem... die zoen. En lag ik in bed, onder ons huw'lijksportret...…

AU! Dat deed pijn toen je dat zei over mij Ik verlaat Ik verlaat je nu voordat ik me kan bedenken Het doet nog steeds pijn zoals toen toen je me niet meer aardig vond Maar nu ken ik een ander zonder jou heeft mijn leven geen pijn Weg pijn Weg jij…

Zo lang samen En nu toch zo kort Na al die tijd Twijfels Of het weer iets tussen ons wordt Ik was zo gelukkig Tot kort geleden Toen jij niet meer wilde God, wat heb ik gebeden Dat jij tot inkeer zou komen Mijn hart heeft zo geleden Dan kon niemand voorkomen Alleen jij Tot die dag Dat je zij dat je mij mistte Bij mij wilde zijn Ik voelde…

Hoe je er ook tegenop ziet wat je er ook tegen wil doen vaak komt er toch verdriet een handdruk en een zoen die zeggen dat je gaat voor even of voor altijd je ‘thuis’ verlaat toch wel uit dankbaarheid maar veelal met pijn in je hart loop je weg van de gewenning want je maakt voor jezelf een nieuwe start als een soort erkenning die…

ik vraag me af waar je nu bent als ik je nodig heb ik vraag me af waarom je niet ziet dat het niet gaat ik vraag me af waarom je alles verpestte je laat ons zitten ik vraag me af waarom je ons alleen liet mama, je hebt niets door wij zitten vol met verdriet ik vraag me af, waar mijn lieve mama is ze is kwijt.…

omzichtig zet ik een kroon van scherven op en lijk bestand vlij me bloot in de vijzel het stampt en draait met stoten met open ogen maakt het onzichtbare krassen als het schrijnt en sijpelt dan pas diggelen; bijeenvegen; hard worden; zacht zijn…

als Volendams trots BZN luidkeels jouw naam scandeert op muziekpodia, radio en TV en volle zalen ongegeneerd meebrullen snijdt een vlijmscherp mes mijn verdrongen gevoelens aan repen enkele decennia lang koelkastkoud geconserveerd het verklaart de pijn begeleid op gitaar bas en slagwerk geen medicijn die afdoende is als BZN jouw naam…

De wind is koud en winterdagen dwarrelen, fluisteren als droge bladeren. Ik herinner me opeens onze wandelingen in Parijs, de boulevard, de Seine, het jubelen van de felgekleurde herfst onder onze voeten. Waarom zijn we toen niet verder gegaan? Waarom moest het begin gelijk ook het einde betekenen? De wind is koud en winterdagen…

Hij keek naar haar en zat op hete kolen. Ze pronkte op de catwalk: wat een schat! Een ideaal model was zij. Ze had de show en eveneens z'n hart gestolen. Hij trok meteen z'n stoute schoenen aan, ging op 'r af - hij zag 'r al als bruid - en zei: 'Bij deze nodig ik je uit om met me naar de Côte d'Azur te gaan.' Ze dacht: 'Wat denk je wel?…

de schok nog voelbaar toen ik in de oude man die vlak voor mijn neus de straat overstak jouw gestalte, gebaren en trage tred herkende en ik je bijna omhelzen wilde jou na bleef staren tot je als een schim uit ‘t zicht verdween blij en droef tegelijk dat ik je weer eens zag en deze keer niet naar boven hoefde te kijken dat jij, zij…