Van eijen en ouauwen
Taaltechnisch heb ik echt een groot probleem:
ik zit altijd te tobben met de spelling,
is ‘t ~ei~ of ~ij~, het is een ware kwelling,
ook ~ou~ of ~au~ belaagt me vaak extreem.
Het ei van kip of kraai wordt kort gespeld,
maar dan weer lang in ’t Amsterdamse IJ.
De logica gaat echt aan mij voorbij,
ik snap niet welke regel of hier geldt.
Met ~ou~ en ~au~ is het geen haartje beter:
een vogelkooitje heet ook wel een kouw,
maar ’t beestje dat er in zit is een kauw.
Zie aan, hier is de chaos nog completer.
Mij zou het heel wat minder kopzorg geven
als er per soort één versie wordt geschreven.
Geplaatst in de categorie: lightverse