Alle inzendingen over Berooide mensenkinde

Na wat gereken voel ik me berooid, En heb van schrik een vaasje omgegooid.…

Geeft niets om een mensenkind. Heeft maar een ding tot doel. De prooi die het verslindt.…

Ieder mensenkind Dat in vrijheid Geschapen is en met Eigen verantwoordelijkheid Bekleed in de ruimte is gezet Staat klaar voor de rol Van zijn leven - Decor en podium Zijn aanwezig Nu nog hopen Op goed publiek…

Ik doe’t niet vaak, ik kan wel zeggen nooit Maar woensdag werd het me toch echt te machtig Het was verschrikkelijk in plaats van prachtig Ik voelde me gepiepeld en berooid M’n vrouw zei nog “dat kan je toch niet maken” Nederland 2, ook daar “Hollandse Zaken”…

Repressie voerde eeuwen heerschappij Excuus dus voor geweld en slavernij Ook jegens mij, berooide hugenote Alors, ik wacht vol hoop op zo´n pardon En zend dit snelsonnet vite naar Macron…

Voor Tim Ieder mensenkind Dat in vrijheid Geboren is en Met eigen geweten In de wereld is gezet Staat klaar voor De rol van zijn leven - Decor en podium Zijn aanwezig - Nu alleen nog Hopen op goed publiek…

Je naam heb ik vandaag In het zand geschreven, Kind van voorbij, lief Mensenkind van nu - Je naam zal daar Altijd blijven staan, Geen wind of regen Zal haar vervagen Omdat ze geschreven Is in het zandcement Van de liefde Die je kreeg, Die je krijgt En altijd krijgen zal…

Woorden schieten tekort Het is je leven dat instort verdrietig is het gemis alles is donker je leeft in duisternis de wilskracht is verdwenen je kunt niet stoppen met wenen waarom toch, waarom dat is je slotsom begrijpen zul je het nooit je voelt je berooid.…

Waar bovenbazen bonusbellen blazen Voer Berend Botje met vriend Pietje Bell Naar de B.V. van Nederland en Shell Het land van dikkoppen en Goudse kazen Berooid, belazerd en te krap bij kas Bedot door dotcoms - dat was wat het was…

donzige sneeuwvlokken ons begroeten op onze snoet een blije glimlach in de brievenbus papieren bezoekjes een groet een wens met de post gebracht wat kun je je dan blij voelen er is aan je gedacht ook in je mailbox zo veel goede wensen zou het maar altijd er zijn dat speciale gevoel wat wij voor de kerst bewaren kon en kan elk mensenkind…

Door de draaideur van het leven wordt menig mensenkind gemangeld en verwrongen van jongs af aan zijn regels opgelegd hij moet, hij zal en wordt gedwongen op paden, die hij niet betreden wil aan vluchten valt niet vaak te denken de draaideur draait en mangelt voort na jaren is zijn strijd gestreden de spiegel van de dood verschijnt geschrokken…

Hoe waarachtig is mijn verlangen Naar eenvoud - simpel verlangen Dat mijn leven overeind houdt, Te midden van de mateloosheid Die modern leven wordt genoemd, En ik het mensenkind ben dat huilt, En daaglijks ten prooi valt aan De overdaad die mijn wereld vervuilt…

Herinner je, elk mensenkind de vreugde waarmee je op deze wereld belandde de blijdschap bij het eerste zicht op jouw verschijning jouw wonderlijk gezicht; hoe uniek en enig jij bent zo heeft nooit iemand een ander gekend.…

Elk mensenkind is absoluut uniek. Wij zijn straks trotse ouders van een tweeling en dat in de mooist denkbare verdeling: een jongen en een meisje, magnifiek! De namen waren even een dilemma. De keuze viel op Noah en op Emma.…

Gekooid, geknecht, Beroofd en berooid In het traliewerk Dat leven heet Word ik vanmorgen wakker In een schuur met wat stro, Wat dieren en een kind Dat mij vol verwachting aankijkt - Zijn blik verdrijft mijn wanhoop Zijn liefde wordt mij gegeven In een zeldzaam zachte winterwind…

van ruimte berooid onder een donkere stolp het loden landschap hoe beschrijf je licht tinten van de dageraad wolken wind water ondoordringbaar dof de tonen van de regen het gemis van lucht en toch was het hier dat we konden ademhalen toen jij een lied zong…

Ik wil gelukkig wezen - Een diep gelukkig mensenkind!…

Novembermist domineert Het dorp waar ik woon Vrijwel niets herkenbaars Meer te zien, alleen waarneembaar Vage schaduwen in de Koude natte najaarslucht Opgelost in een brij Van bitt're tranen Van het huilende mensenkind Dat mijn oog verblindt…

Het zijn verschillende Personages die dit huis bewonen, Het ik gefragmenteerd Al sinds dit mensenkind Geboren werd - Toch leven ze vreedzaam samen In dit solide gebouwde huis, Het enige dat telt is Dat het dak heel is, Dak boven het hoofd Dat voor altijd Bescherming biedt…

Ik stamel jouw woorden maar voel me berooid want toch steeds keren zich onze ruggen als wij weer de volgende afspraak pluggen.…

Ik stamel jouw woorden maar voel me berooid want toch steeds keren zich onze ruggen als wij weer de volgende afspraak pluggen.…

Met mijn geest gekooid voel ik me eerst echt berooid ik zal daar altijd tegen vechten ik zal me niet laten knechten.…

Lief mongools Mensenkind, Dochter die Drieendertig Jaar mocht worden En die met al Haar beperkingen Ons kon leren Hoe we het beste Ons leven konden Leven, leefbaar en Waardevol, door Woorden te gebruiken Zonder bijbedoelingen, Woorden die zonder Omweg rechtstreeks landen In het hart…

Heb het leven Lief zoals je Mij hebt lief Gehad liefste Mensenkind Dat zo vaak het zicht Belemmerd ziet door Angst voor het leven, Dat zo vaak je pad Bezaaid ziet met Belemmeringen die Alleen voor jou zo Zichtbaar zijn, En voor mij Verborgen blijven…

Zo maar kom ik je tegen Op een plek die geen van Ons beiden had kunnen voorzien - Ik ken je niet, En toch heb ik je lief, Omdat je mens bent, Net als ik, en jij mij Ziet staan zoals ik jou Zie staan, en hebben wij, Zonder dat wij al te veel Woorden hebben vergoten, Elkaar als mensenkind In ons hart gesloten…

Een beetje Pokon doet meer voor groei dan het knippen van bonsaiboompjes Mijn bloementuin is leeggebloeid Het oude hout is blijven staan maar verse loten weggesnoeid De jonge takken zijn gerooid De tuin bleef achter, leeg berooid waar alle groei werd uitgeroeid.…

Hier sta ik met afgetrapte schoenen ik kan nergens heen ik heb alle ruiten ingegooid alle bruggen verbrand alle stoelpoten weggezaagd ik ben nu vrij maar geen cent op zak, berooid ik zie wat vogels vliegen zij doen wat hun ingegeven wordt en zingen hun vrolijk lied zij doen gewoon en denken niet.…

merg en been gaan door hoofd en hart het schrijnen van de eindeloze tijd drupt dagelijks seconden in bekkens vol verdriet “wat niet is, kan komen” zeggen ze in zoet herinneren beklijft een mensenkind de zin van het bestaan daarom moest het gaan…

Berooid, bedrogen. Tranen stromend uit je ogen. Van blijdschap of verdriet, ik weet het niet. Je opent je ziel, Je hart begint te praten, vol met liefde, haat, zo gelaten. Is het nu van opluchting of verdriet Ik weet het niet. Je gaat me alles tonen. Liefde, pijn, verdriet. Hoe moet ik dat bekronen? Ik weet het niet.…

angst ik laat een lichtje branden voor als je ‘n monster ziet je doet je ogen open ontdekt: het is er niet het monster angst ligt altijd op de loer bij ieder mensenkind het is de angst dat het monster angst ons overwint ik laat een lichtje branden dan komt het monster niet…