240 resultaten.
Illegaal op deze aarde
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 198 Ieder mensenkind dat
Door zijn ouders
Liefdevol ontvangen is
Is welkom in het gezin,
In de familie, en welkom
Op de aarde die van zichzelf
Deel van de schepping
Is, welkomstoord voor hen die
Ter wereld komen -
Hoe kan het dan bestaan
Dat tienduizenden kinderen
Niet welkom zijn
En veroordeeld worden omdat ze
Illegaal op deze…
Zucht
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 285 steeds weer hetzelfde lied
tijdloos dit zingen
van verlangen
hoewel verschraald
en in de loop
misschien berooid
toch hunkerend de toon
ondanks het remmend rijm
en doorgelopen zinnen
hoe kan het ooit verzwijgen
daar waar het hart naar zucht
jouw stem die van zichzelf mag blijven…
Groen
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 325 Ik zag haar groene mantelpakje
hangen in de kast
zag haar bijpassende schoenen
met natuurlijk een klein hakje
dat was haar hele leven
geen foto, dat wilde ze nooit
ik voelde me toch wat berooid
alleen met wat kleding die ze had gedragen
we hebben haar niet uitgestrooid
ik mag niet klagen
zou ik ook nooit doen
ik heb haar urn in de…
Oneindige Vreugde
hartenkreet
2.0 met 6 stemmen 3.641 Oneindige vreugde
heeft bezit van ons genomen
oneindige vreugde
om wat niet was
nu toch mocht komen
oneindige vreugde
voelbaar in elke cel
oneindige vreugde
vermengd met dankbaarheid
oneindige vreugde
en liefde
is voelbaar
Zo welkom
een nieuw klein
mensenkind
oneindige vreugde.…
Er staat een woord op
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 83 Het gevoel is er niet meer
Liefde en afkeer bestaan nog wel
Maar worden niet meer herkend,
Alles oogt vlak en gevoelloos
Donkere wolken jagen door het brein,
Slechts een spaarzame lichtstraal
Brengt nog wat verlichting
En dan vanuit het niets
Staat er een woord op,
Ik herken een woord van trouw,
Van mensenkind ik hou van jou…
haastig
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 801 straten dragen geen namen meer
tijd staat stil in dorpskommen
zonlicht tussen berooide bomen
wind in nauwe doorgangen
haastig in de tijd voorbijgegaan
schaarse overblijfsels
in het losgemaakte
in een dagdunne spoeling
de stad makt een pas op de plaats
al mompelend in zichzelf
met andere woorden
voor haar voorbijganger…
Vergaan
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 91 de kleur vervaagt dankzij
tegenlicht dat hem tegemoet treedt
een gedrongen gestalte dringt
zich op aan geest der tijd
volgezogen met levenselixer
vervolgt het figuur zijn weg
hem berooid achterlatend
reikend naar het schijnsel
dat zich laat overschaduwen
door duisternis waaraan
hij zich gewillig overgeeft
kust Moeder Aarde hem liefdevol…
Simon
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 79 Achter de rug
Van engelen
Huist geen wetenschappelijke
Verstrengeling
Van oud zeer
Noch wederkeer
Alles gaat sneller dan
Ooit
Berooid
Nooit
De kat blijft prakken
Nagels diep
Het blijft wel plakken
Werelds diep…
mijn geluk
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 90 ik liet je gaan
zomaar alleen
je liet begaan
wist niet waarheen
geen woorden meer
alleen maar spijt
mijn kop doet zeer
een hart dat lijdt
ik voel je nog
maar zie je nooit
een koude oorlog
een zon die dooit
waarom nog klagen
ik ben berooid
in rare dagen
mijn geluk verklooid!…
Dan dat ik heb liefgehad
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 93 Aan al mijn leerlingen
Heb niet zoveel op
Met I-phone, I-pad
En ander digitaal
Gedoe waar jullie
Je overdag zoal
Mee bezig houden -
Social media die
Het tegenovergestelde
Waarmaken van wat
Ze in hun naam beloven -
Alles wat ik van jullie
Begrijpen kan is niet
Anders dan dat ik
Als mensenkind jullie
Heb liefgehad…
Sprakeloos
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 99 wind spreekt wartaal
wanneer bomen klappen laten vallen
in de hoek waar
hangletters lusteloos hun klaaglied stallen
in het laatste boek
aan de achterkant van ruggespraak
waar het gelijk
een rede houdt over waan in de zin
die taal ontworteld
en berooid achterlaat
tot zelfs de houtduif niet meer tortelt…
Sprakeloos
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 310 wind spreekt wartaal
wanneer bomen klappen laten vallen
in de hoek waar
hangletters lusteloos hun klaaglied stallen
in het laatste boek
aan de achterkant van ruggespraak
waar het gelijk
een rede houdt over waan in de zin
die taal ontworteld
en berooid achterlaat
tot zelfs de houtduif niet meer tortelt…
wildernis
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 208 de weerbarstige bergen
waar hij, klein mensenkind,
het eerste hert moest schieten,
keken honend op hem neer
het hert viel van grote hoogte
het rolde van de steile wand
naar beneden
al die tijd schreeuwde het
het schreeuwde
zoals mensen schreeuwen
zoals zijn vader later?…
Arnhems Goud
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 1.392 In de palm van mijn hand
schitterde slechts een enkele nacht
het zeldzaamste stukje
Arnhems Goud
uniek en kostbaar
betoverend breekbaar
magische glans
ik struikelde bij de laatste dans
en liet het vallen in de Rijn
berooid en wazig van de wijn
ontwaakte ik vanmorgen
had ik het in mijn zak gestoken
was de magie niet zo
abrubt verbroken…
Een krantenfoto
netgedicht
4.0 met 51 stemmen 1.525 Alle beschutting weggehakt
geen luwte voor de felle wind
een achtergebleven huilend kind
in het stille oog van de tornado
die alles reeds had afgepakt
berooid, maar wel in leven
schuilend onder wrakhout
wachtend op iets,
dat licht en liefde terug zal geven
niet wetend dat de storm
steeds terug zal keren
om steeds harder overleven
aan te…
afgedankt
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 125 Bij ons in de straat daar staat een leren bank
Die wordt waarschijnlijk afgedankt
De gemeente die komt hem straks halen
En hij staat daar stilletjes te balen
Hij voelt zich alleen en berooid
Ze hebben hem de deur uitgegooid
Op naar de pers, daar wordt hij in elkaar gedrukt
Zijn diensten bewezen dat is wel gelukt
Nooit wil iemand meer…
Pestmasker
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 121 Wijd uitlopende kraaienneus
Niet gevuld met geurige kruiden
Maar met het gif waarmee
Jij je woorden naar mij
Afvuurt en mijn eigenheid
Vernielen wil - je vermoordt
Een mens, mensenkind,
Je weet niet wat je doet,
Van achter je masker
Dat de werkelijkheid
Verbergen wil,
Want stel je voor
Dat je herkend wordt,
Je moet er niet…
Groene vrijheid
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 56 Of je losgeld wilt betalen
voor iemand die berooid
op weg naar het einde is
met niets anders om van te houden
dan de donkere regenwolken
de natte grijze luchtkastelen
die over zijn heimwee hangen
of je een rooie cent misschien
over hebt voor zijn laatste
onbelegde bruine boterham
nu hij onderweg is
naar de groene vrijheid
van het…
Geestelijke verlichting dicht genaderd
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 57 Ik ben gelukkig een bevoorrecht mensenkind,
mijn gezicht is weliswaar nu anders zegt men,
vertrokken door 't kalme kijken en soms wijken,
vol bewondering nog sterk genoeg ook vandaag.…
Kindje in de dop...
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 678 het gebeurt zó vaak
Voor mij speciaal, net als je zusjes
'k zal je liefhebben, heel veel kusjes
Geven en ontvangen, met je spelen
gelukkig zijn en liefde delen
Groei maar snel lief mensenkind
en fíjn dat oma dit vindt!…
Wie wil ik zijn?
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 233 Gestruikeld ben ik
Al zo vaak over mijn
Uiteenlopende gevoel
Van ik - wie is wie
In dit ene mensenkind
Vraag ik aan hen
Die in mij wonen -
Pasen geeft me de keus:
Wil ik Martha of
Toch liever Maria zijn?…
versterven
netgedicht
3.0 met 48 stemmen 1.492 voortschrijdende
onthechting te broeien
of verlies ik de wereld uit het oog
alwaar in de gejaagde mallemolen
het steigerend paard mij afwerpt
om mij, in wat nog rest aan adem,
even rond te laten dolen
schuurt de tijd soms aan het stof
dat over mijn beleving is gestrooid
en dat wat zich nu nog openbaart
het naakte bestaan is,
van illusies berooid…
Binnenzak
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 33 Het begon eens met een lijstje
Overmand toen ‘k het bij me stak
Alsof ergens iets ontbrak
Dat werd een heel gevoelig wijsje
Ik dacht verleden tijd voltooid
Voor mijzelf en allemaal
Eind aan omhaal van de taal
Ervaren maar berooid
Laatst onder in mijn jas
Ogenschijnlijk om het één of ander
Wie of wat het was
Dezelfde woorden bekend papier…
Verpletterd door kleinheid
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 150 Klein, klein mensenkind
Op wie zo lang in liefde
Werd gewacht, maar dat
Aan het leven in de
Buitenwereld niet bent
Toegekomen, alleen de
Reservebank hebt warm
Gehouden in het warme
Donker van de moederbuik,
En toen je werd geboren
Je mensenleven had
Verloren aan een wereld
Verloren in schuld -
Onbegrip en tranen,
Oneindig…
ALLOCHTONEN
hartenkreet
3.0 met 26 stemmen 1.216 Ze zijn alleen achtergebleven
berooid van alles
verstoken van huis en haard
weg van het geschonden land
opgenomen in een andere wereld
kunnen zij niet gedijen
losgelaten in het eindeloze
staren ze alleen nog in het niets
en wij maar roepen
en opdrachten geven
wij zijn de gunstengevers
genadeloos in onze uitspraken
het gelijk zullen…
desdemona
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 219 je stem klinkt mateloos bewogen
je hart scheurt open
je liefdeskreet is zonder hoop
je smeken uitzichtloos
ach desdemona
hij was voor de roem geboren
othello
door het kwaad totaal verblind
raast en doolt
de nacht dwaalt door zijn ogen
o mensenkind
je hebt teveel bemind
je liefde was te groot
het noodlot ook
dit is de dood.…
het labyrint
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 759 De weg in 't labyrint
gaat ieder mensenkind
doorheen,
alleen.
De weg is lang.…
Die er toe deed
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 355 Psychiater was je
Bij alles wat je deed
Als rasecht mensenkind
Wist je hoe de depressieve leed
Jij doorgrondde zijn lijden
En probeerde de pijn ervan te verzachten
Met medicatie maar zeker ook
Met je oogopslag en je stem
Wilde je sturing geven aan zijn gedachten
Opdat verder leven mogelijk moest zijn
In waardigheid en met menselijke…
"Eigen" wijsheid
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 731 klinkt uit zijn woorden
nu weet ik waarom ze altijd stoorden
"eigen"wijsheid ten top
dus een plank voor zijn kop
en wat het ergste is,
je kan hem niet bereiken
zie hoe verwaand hij kan kijken
en altijd over pietluttigheden zitten zeiken
ja, ik zeg het uiterst grof,
geen empathie, geen adoratie, geen lof
voor dit doorgedraaide mensenkind…
Passant aan een touw
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 166 ben beneden begonnen
heb haar beklommen
triomferend de top gehaald
maar arm en berooid
weer snel afgedaald
het waren illusies
in rots en ravijnen
kleine plateaus
waar het zicht in de
mist leek te verdwijnen
ik dacht
haar te hebben
maar op de top bleef
zij koel ongenaakbaar
ik luisde haar pels
zij heeft het hart
niet geopend
ik…