Alle inzendingen over Blozende

Het zijn de kleuren van het wonen het oker en het blozend rood Het is de geur van versgebakken brood en pizza uit een hete oven Het zijn de kruiden aan berm kant van holle wegen Het zijn de bomen in bloei in glooiing,op hoogte bij malse regen Het maakt me verwonderd en verlegen in deze onvergeten streek.…

Beslist, er begint iets in mijn hoofd dat mij als kind allang was beloofd, want als blozend ei, vers bevrucht, bereikte mij al een gerucht maar nog aarzelt het zich, maar nog is het te vroeg, ik versta het, ik lig nog niet stil genoeg Fort Worth, 23 oktober 2010 ----------------------------------------- 'Beslist' verschijnt…

Rode kinderhoofdjes dragen stralende ogen in blozende wangen. Sliertjes haar wapperend onder een natte wollen muts Koude handen met rode vingertjes besturen houten sleeën Opgewonden geschater golft haar echo’s langs besneeuwde bomen. Een weelde daar nog van te kunnen genieten.…

Licht blozend lees je de teksten waar haar hart ligt uitgestald veilig tussen de zinnen glimlachend proef je ze als snoepjes Het medeweten van vermoeide levensvragen laat zowel waarheid als illusie dromen woorden, zinnen, lust verzen smaken als een kus…

Halenka heeft de moed om heel gedwee en honigzoet me haar twee heuveltjes te tonen puur, zuiver en zonder silikonen twee perzikzachte vruchten strelen is affectie met Halenka delen teder minnekozend lichtjes blozend beroer ik met veel innigheid Halenka's trots en heerlijkheid…

Als mijn huid blozend jouw handen raakt tintelt minne strelend nachten licht jij ademt mijn naam in vallende sterren en zacht penseel ik je gezicht waar elke lijn leven tekent teder voelt thuis ja, in jou wil ik wonen…

"Je bent m'n alles, mijn steun en toeverlaat en ik zie zó graag hoe je blozend voor me staat!"…

Dieu créa la femme impuls tot inspiratie eeuwig enigma La deuxième sexe de opstanding des vlezes kardinale fout Blikvangend en blozend opwaaiende zomerjurk struise blondine Superlatieven schieten soms een trap tekort overtreffende…

zo fier en blozend bloesemen jonge twijgen aan mijn oude stam langs rijpend koren droom ik lomer verzonken in goudglanzend licht het verwaaide blad bedekt mijn aardse wortels vol melancholie zacht, nog ongerept dwarrelt op mijn kale kruin een sluier van sneeuw…

niet anders willen zijn niet raar, niet bijzonder niet leven bij het wonder niet meer alleen op een lege bank in het overvolle park niet een dwaling een eenzelvige gestalte frêle hangend in de mist niet verloren in een geschapen wereld die niemand kent niet de grijze droom tussen de blozende slaap maar weten wie je bent…

de taal die zij bezigt is sneller dan de snelste trein ooit al valt er geen touw aan vast te knopen rode lippen kakelen onverstoorbaar verder terwijl polsgemofte handen een te grote tas met franjes vasthoudt op haar neus een duidelijke zwarte bril die haar blozende wangen complimenteren…

Lila vlieg je langs het blauw Geuren sporend, die van haar, Trillend met je vleugels Nader je de bloem, die als een vrouw Je welkom heet en blozend Rolt je tong naar nectar Duizelend stil je dan je honger Op mijn rug in het groene gras, liefkozend Streek ik de madeliefjes En sluit mijn ogen, dicht bij jou…

Gedachten drijven aan me voorbij, gaan terug in de tijd een gezicht zonder plooien blozende wangen, stralende ogen altijd vrolijk zonder zorgen voor de nieuwe morgen. Toch zou ik niet meer willen herbeginnen al zijn de jaren te zien wat het leven mij heeft gegeven, zit bewaard in mijn ziel…

Die leuke jongen had haar uit gevraagd en blozend had ze vervolgens ingestemd Zij had hem feitelijk wel wat uitgedaagd en hij had haar met verliefdheid getemd Die zwartharige jongen uit haar dromen met wie ze vanavond op stap mocht gaan Ze twijfelde: Zou hij dadelijk wel komen of eindigde dit afspraakje met haar traan Stappen klonken aan…

Wetende hij was verloren door haar gefleurd Vele mannen geilden zich op als zij blikte Dan wel zij sensueel aan haar glas likte Zij was een vrouw zoals mannen het wilden Rondborstig slank en hoog in de heupen Haar billen zichtbaar onder satijnen rokken Bewoog zij ritmisch om menigeen te lokken Maar daar was Serge een jong robuust talent Met blozende…

als jij in mijn gedachten bent mijn hoofd volledig vult jij al mijn kleine dromen kent en mijn geheimen zo onthult ik blozend in je armen lig verlegen en verbaasd mijn ogen neergeslagen verliefd en ook onthaast dan dwaal ik zonder zorgen niet langer meer alleen ik slaap gerust en morgen.... ga ik stralend van je heen…

En weer bakt zij lucht als een vaas met zijden bloemen niet van echt te onderscheiden blozend, bloeiend en groeiend zonder water zal zij altijd overleven haar tengels klemmen maar gedijen niet in aarde waar woekeren een hoge prijs betaalt ouder schenkt zij nog niet een tiend van haar schat, vergaard in onvermogen is haar geest haar laatste…

als de wind geluk zou kunnen fluisteren van noord naar zuid van Amsterdam naar Portugal van zuid naar noord van Portugal naar Amsterdam dan zie ik haar kordaat stappen met krullen in haar haar met sterren in haar ogen met blozende wangen op de fiets mag ik zeggen proficiat doe je naam eer aan vrouwe Fortuna pluk je geluk handenvol…

de stem van haar verlangen drukt zich uit in woorden door een bloei- tijd maar wel met voorzichtigheid ontwaakt er in haar een poëtisch intermezzo dit leidt tot mystieke dromerijen met blozende wangen wat werkelijk in haar leeft dit kristalliseert haar gevoelens in al de dingen die zij nog niet is tot geheimste weemoed door de taal…

Dit wil ik graag op mijn crematie zei ze en swingde blozend mee met Elvis Presley op CD 'k weet niet waarom, het geeft me een sensatie Ze keek me aan: heb jij soms een idee?…

Boerin Henrieke staat blozend en blond Te midden van vee weg te kwijnen Ze kijkt naar Bert’s hand op ’n koeienkont En ziet hem er zelfs in verdwijnen Wanneer ben ik een keer? Denkt ze vol nijd Belt naar Yvonne en houdt haar betoog: “Ik vind bij die veearts geen intimiteit Heb jij niet voor mij nog een gynaecoloog?”…

omdat ik aan je denk omdat ik weet heb van… schrijf ik alvast vogels die de lente willen vieren in eitjes ontstaat een nieuw begin van leven vragende geluiden worden hoopvol bedeeld grauwe kuikenveertjes kleuren langzaam bont zonnekracht geeft warmte en moed de zure appel wordt weer blozend zoet…

jantje zat op een trapje vier treden hoog hij lachte naar zijn zusje die aan een rietje zoog zij danste de kwik kwek met een blozend toetje maar in een grote plas kreeg ze een nat voetje jantje glee naar benee en vroeg aan sofietje ikke sal de see opdrinke geef mij da rietje…

Ik zie je blind beminnen blozend bloed. Ik proef je vuur smaken rauwe tongen. Ik vind bij jou een stralen in de liefde…

Kom mijn liefste want de zon baadt haar dag tot doven in schemering die blozend beeft daar duister loom van zwoelte nadert deze nacht kekasih zullen wij strelend vuur versmelten sluiers maanlicht hemels minnen en sterren ademloos verbazen tot de ochtend aarzelend een nieuwe morgen daagt…

Terwijl ze weg liep keek ik haar blozend na. Toen dacht ik ik zoen haar volgend jaar.…

toen haar gelaat nog maar een kamerplant was en zijn wrokkig gezicht een ondoordringbare baard en de laatste resten van het wrak door de kinderen verbrast verging ook dit gezin tot nog maar een herinnering aan lentedagen op een zonnig terras toen alle bomen donker opvlogen achter blakende oogkleppen een een noodklok bombamde tussen blozende…

Iets wil je overhouden van een dag, bijvoorbeeld van vandaag van schroeiende hitte die niet wijken wil nog flirt met de late uren die schemerend blozend glijden naar de nacht Iets van wat is geweest van dat voorbije wil je overhouden iets gewoon, gering als herinnering zoals verschaalde wijn in een glas avondwarmte die nog kleeft tegen…

neem me mee hoog tussen wolkenflarden dansend op vleugels van satijn en dons laat me zweven boven wereldzeeën boomkruintjes wiegen in het woud van donkere bomen doe me de regenboogbrug blozend kussen tot ver over de horizon waar mijn handen kunnen reiken waar mijn fluister hoorbaar is in het zuchten van jou…… zilverwind…

streel zacht zonder vragen wat schaduw over blozende wangen zonsondergang laat uw fluister het land bekleden met bloemenpracht in gouden kleuren kruidig pittig zacht slaap en droom de nacht maar begeef u even in de tuin waar liefde woont hoor hoe de nachtegaal schoonheid zingt adem mijn adem sluimerzacht…