Alle inzendingen over Crazy Horse OR Paris

die donkere klank ik hoor het nog het zuigt zich vast en herhaalt zich herhaalt zich je riep nogmaals een paar passen liep ik richting jou een paar passen verwijderd van voorbij golven overspoelen heldere gedachten je zoog levendig leven brak reeds gebroken weerstand verdreef waan ik hoor het nog ik hoor het ik hoor ik…

De man was moeilijk te verstaan de woorden kwamen niet vloeiend moeilijke woorden liet hij gaan aan zijn gezicht zag je hem groeien. Zijn gehoor was bijna verdwenen soms hoorde hij nog een flard, hij wil soms wat geluid willen lenen maar hij krijgt alleen zijn part. Als ik hem op het bankje zie zitten ziet hij er niet alleen of eenzaam uit…

ijsbloemen in de zomer geen warmte te ontdekken in hun blikken wijl ze klagen dat het heet is ze groeperen te samen draaien ruggen toe en op die ruggen groeien ijzige bloemen in de zomer de vrouw huivert haar wacht de kilte van het doodzwijgen zij zijn het zij was het niet ze is het niet van goed fatsoen…

Want met slaan om mijn oren, ga ik echt niet beter horen, ben ik liever traag dan vlug, o jee, daar komt het al, het is alweer terug!…

Tot ik haar hoorde en begreep dat je ook stilte kan horen.…

je keert je meer en meer naar binnen zegt hij stiller dan de stilte die je onderdak geeft rondom jezelf ik kijk hem bevreemd aan bemerkt hij het lawaai dan niet de wind alom en hoe ik alles hoor vallen het blaadje, bedekt met bedrog de rotsblokken op mijn naam, de assen van de zolder waarvan ik het beeld verdrongen heb dit…

Ik hoor je al gaan de trap op anders zit ik hier nog hoor ik je…

Niemand die mijn schreeuw der eenzaamheid hoort Van het vlot afspringen om te verdrinken In de zee der liefde Waar jouw ogen mij vol liefde vervullen Hoor mij het lied der wanhoop zingen Om verzwolgen te worden door de golven der eenzaamheid En mijn gelukzaligheid te vinden in jouw ogen.…

une cratte de bière Entre le pays d'or et mont vent où Ça va?…

het einde van liefde begint met angst voor verlies verloren zijn de mooie dromen verloren de herinnering verloren zin gewonnen zijn ware beelden gewonnen is visie gewonnen zijn ben niet verloren ben niet gewonnen gewoon de twee verbinden zoals een refrein verliezen en winnen totaal zinloos liefde wint niet wedijver wel…

Vreemd nieuws dat Paris Hilton is gevraagd Om welzijnsnon Teresa te gaan spelen Zo´n rol aan zo´n verwend kreng toebedelen Is bijna noodlot tartend, zo gewaagd Als zij tot zo´n persoon kan transformeren Dan kan het kreng wel héél erg goed acteren…

'Le soleil brille sur Paris' zei de dame van het nieuws op FIP na de meldingen van files voor de Porte d'Orléans om acht uur vijf-en-veertig in de morgen en na het vioolconcert zag ik onder 'prochains titres': Elvis Costello 'allmost had a weakness'…

Ach Venus, jij allermooiste waarom durfde je niet beleefd te liegen – wat iedereen zou doorzien? Had Moeder laten winnen die immers in het hart woont – moeders verdienen meer dan wie dan ook liefde en eer Had Verstand laten winnen dat in het hoofd waakt, of slaapt – het is beslist het hoogste goed dat een mens eigen is…

De Notre-Dame is best wel oud: al zal ze heel misschien Parijs nog eens begraven, dat haar geboorte heeft gezien; maar na eeuwen zal de Tijd zoals een wolf dreigt bij een stier toch haar zware lijf terug doen deinzen, elke stalen spier en pees verdraaien, met een stompe tand helaas gaan knauwen aan de oude stenen botten en er tergend traag op kauwen…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

Van alle plaatsen waar Gij uitgestald zijt over de bezette stad schreit Uw triestigheid men heeft U aan alle hoeken opgehangen om in een offerblok senten te vangen Nog hebt Gij de kommunie met het volk gevonden het steekt zijn armen in uw warme wonden Wij steken ons handen in Uw wonden doof en blind zijn wij in ongeloof Priesters…

en zieken Bij Hector en Paris Achilles en Ajax, hun jonge vriend Pátroklos...…

een fraaie ansicht met uitzicht op een idylle scheepjes met gestreken zeil na behouden thuiskomst bakboord aan stuurboord zo'n reisimpressie in kleur vanuit het hart van de meester vertaald in penseelstreken voor ogen van vandaag en morgen ------------------------------ Claude Monet -Argenteuil 1875- Museum de l'Orangerie Paris…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

et partout A horse with no name In een rimboewoestijn Wil liefst z'n guapa zijn Verre hall without fame Gros bisous de partout Suddenly tout à coup Une très belle noire De nulle part sans doute…

ik doe dit op gezag van Notre Dame de Paris beweert zij en ontbloot haar beide borsten tepelhof wordt hostieschotel wijn verandert zij in water ik zwem naar haar toe zij vangt mij in het eenmazig net en ik wentel mij in de gewijde maalstroom van haar maanloze meer en wanneer wij aanspoelen in de kleine kamer van het Bel-Air bidt…

op een weekend in France binnen Paris Ballet de Danse had ze eindelijk eens sjans die Fransman heette France Frans had een goeie smoes: savez-vous Irma La Douce petit et peu de rouge? je kan me wat! zei ze pardoes met z’n twee onder de douche? zoek maar een andere snoes ben niet zomaar voor de poes soignée monsieur Flamousse!…

not to be der fenomenen Geen ziet het mistige en rooie beest Dat buiten hen aanwezig is geweest Paradepaardjes swingend op hun tenen Ze horen dingen, niet de mensen zingen Ze maken deel uit van de fenomenen…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

's Avonds is de rivier een theater het water draagt de muziek naar onze oren, de romantiek van een saxofoon, ondergaande zon fonkelend in de wijn en de kerk rozig een en al zachte genade Toeristen doen klikklak alsof niet zij maar wij de figuranten zijn de stad een bordkartonnen decor: attractiepark Paris l'amour jongelui op de kaden…

"Vrede", roep ik .. kan je me horen?…

Hoe een woord trilt in zijn letter na letter uitgespeld op het ritme van een dans klanken die verder schuiven uiteenplooien in een zin hoor de slis en de plof vooral val niet over hun tongen ze krijsen zich hees in de schreeuw of zwijmelen stil in wel en in wee als zachte geruchten terwijl ik spreek.…