Alle inzendingen over De stilte gedragen

Leven dat gedragen wordt Door draden gesponnen in Het spanningsveld van Licht en donker, Van aantrekken en afstoten, Van er totaal door omgeven zijn, Van opgaan in het licht, Of onder te gaan in het donker, Dunne grens van waarheid Die schuurt, een beetje wrang is, Maar wel raakt aan de werkelijkheid…

Een meeuw zonder prooi Wil ik zijn, zwevend, levend Van schoonheid alleen, In de gratie van het moment, Gewichtloos gedragen Door de wind, om even, Heel even maar, weer Het kind te kunnen zijn Dat nog niet ten prooi viel Aan de trage tanden van de tijd, Aan die onvermijdelijke volwassenheid…

eens m’n liefde nu gedachten gedragen door verdriet ondersteund door pijn van weten wat verloren ging grote gevoelens die me zorgen baren & kunstjes flikken: woorden kleien, zinnen beschilderen vers gebakken oud gevoel…

Een lieveheersbeestje bekruipt het pluis, zijn pootjes haken in het zachte wit alsof het zeggen wil, je wordt gedragen door een krans gebeden die door de Wind verwaaien naar het Land van Licht.…

Nu de schaduw grijpbaar wordt zich vangen laat in mijn handen tussen de vingers wriemelt vrijheid van het licht zoekt Maakt zich in mij een voelen los dat liefst als blad uiteen valt verteert en zich vindt in sporen weggeblazen en gedragen door de wind…

Als wat wij zagen in de mouw van die tot vod gedragen, die visgraat, die nederige vermomming van mijn moeder, die waar geen knoop meer aan zat maar toch sloot, die oude grijze in zich- zelf gekeerde winter-, zou onze toekomst zijn: zo duister en bekend, zo splinternieuw. ---------------------------- uit: 'Kindsbeen', 1995.…

Ik ga me ikkerig en lomp gedragen: ik kwets, insinueer en irriteer, beledig, laster, treiter en schoffeer en lieg naar hartenlust op alle vragen. Nee, 'k wil geen borrel en ik kauw geen gumpie: ik ben vandaag gewoon een beetje trumpy.…

Welnee gedraag je toch niet als die wappies Dat geld houd ik niet zelf hoor, zegt van Lienden Heus...ik verdeel het eerlijk onder vrienden…

Woorden worden gedragen door de golven van de zee zachtjes fluisteren zij haar naam in tederheid de wind zwelt aan golven worden groter onstuimig zijn zij de koppen vol schuim in het gebulder gaan de woorden verloren dooft haar levenskracht heel langzaam uit…

we hebben u naar uw graf gedragen moeder vader de touwtjes zijn losgelaten elk gaat nu zijn weegs want u moeder vader waren onze verbinding de nu ontwarde Gordiaanse knoop maar wie weet misschien wordt hij ooit weer gelegd een stille hoop?…

Soms loopt stilte zichzelf in doodse stilte voorbij…

De stilte waarin ik liefhad en in beloofde mijn land aan jou te geven, was ook de stilte van het gebed en mijn weg die zich ontvouwde ontplooide voor mijn ogen was de stilte van een liefdevolle zet, die me innerlijk altijd had bewogen.…

Stilte in mijn hoofd. Voel me dan niet alleen. Denk aan je als beloofd. Stilte heerst nu buiten. Lawaai in mijn gevoel. Waar kan ik mijn gevoel uiten. Wie snapt wat ik bedoel. Stilte ruist door de bomen. Stilte ruist in mijn hart. Alles zal wel goedkomen. Ik was gewoon even verward.…

In stilte voelend de leegte Een totale vervaging Tussen leven en levenloos In stilte voelend de pijn Stekend in hartevlees Liefde kiest zijn eigen weg Een ander hart gekozen In stilte voelend de tranen Verlopen in verdriet Nooit meer samen zijn In stilte voelend de rust Een totale berusting Tussen afscheid en verlaten In stilte voelend…

Mensen zijn draden in mooie weefsels. Mensen zijn instrumenten van muziek. Instrumenten die energie opwekken. Gevoel, dat verstand te boven gaat. Mensen scheppen weefsels van gevoel. Zo kunnen we harmonie scheppen, die uit kakafonie ontstaat. Laten we naar symfonieën luisteren. Laten we gedichten fluisteren. Laat ons teksten schrijven.…

Er is Rijpheid In mijn ogen Maar toch ben ik In de liefde bedrogen Want Hij kon mij niet aan Liep van mij weg Voor zijn gedrag Gaf hij geen uitleg Ik wees hem de deur Ik besefte Hij was een acteur, een charmeur Hij versierde mij vlot We hadden ons genot Maar spraakzaam werd hij nooit Ik voelde me berooid Dicht gaat mijn open hart Eventjes…

Met lichte tred – loop ik door gesproken zinnen een nevel van zacht gesluierde woorden daalt - als een voile over mijn gedachten waar beelden vervagen voel ik een streling aangenaam - zijdezacht vleugels van liefde door de wind gedragen beroeren mijn hart…

ze koestert haar kind met warme ogen haar aandacht schemert rood in het groen in armen vol rozen wiegt ze haar kind de geur van hen samen gedragen door de wind zij vlijt haar kind in een bed van gras het kind dat even in haar gedachten was…

gebogen leunt zij voorover, de zwijgende zwarte mantel het hoofd door ellebogen gedragen om de Geest middels deze menselijke pilaren naar bezieling te vragen de houding bidt in geborgen vuur doch ook in deemoed geknield teneinde de beklijfde levensdorst te laven…

onze dochter groeit niet alleen in de lengte ook in eigenwijze zekerheid alsof zij er altijd is geweest dat iets van jou en mij er opeens is, glimlacht huilt en zich bevuilt gedragen wil en boert straks is ze sterk trekt zich aan vingers op beentjes plooien in een “O” zo vormt zij begin en eind…

ik heb met de dood geweend zo zacht dat zelfs geluid niet meer bewoog woorden van maagden een gelukkig kind blootgefluisterd in mijn handen gedragen langs rotsen en de ruwe noordrand heb ik het licht gewogen van een volle maan na de vadermoord in mijn vlees onder lakens en dekens van toen…

niet alles kan gedragen worden door woorden daglicht bijvoorbeeld of het ontkomen aan de nacht sterren traag als liefde binnensmonds die ene lente al te vaak herdacht van jou, van mij een andere wereld niets toont aan dat ik besta als woord of zin, in bloed verdund waarom sterf ik dan ongewild…

Ik weet het nog heel goed: in ouder dagen Werd aan het uiterlijk geen cent besteed En oma ging steeds in het zwart gekleed; Wie oud was moest zich daar maar naar gedragen. Wíj doen krampachtig jong en dat is fout, Maar vroeger deed men vaak krampachtig oud.…

Gezicht naar de vloer Ogen vol tranen Turend verdwaasd Naar de punt van een schoen Hoofd wordt Hoe zwaar ook Op handen gedragen Leven als dit Is voor niemand Te doen Zo kan het Niet doorgaan Zo heeft het geen zin Streef Niet naar perfectie Het kan ook wel minder Het beste Lijkt mij Daar precies Tussenin…

De Amsterdamse bonte gay-parade Trok dit jaar weer veel vrouwen en meneren Door schaars gekleed en geil te provoceren Zij die nog in de kast zijn op de kade Een dag dat homo’s zich staan op te winden Opdat wij hun gedrag normaal gaan vinden…

je ligt daar, zij aan zij her en der kauw je na wat je voorgeschoteld werd het rommelt in je onderbuik oprispingen zijn je deel je komt niet uit je woorden er gaat niets aan jou verloren in het voorjaar word je geschoren heb je niets meer te zeggen want je denkt dat je bent bevrijd van gedragen lasten schaapje in de wei wat ben je…

Emoties Versterken de herinnering Verbanden aangebracht In het brein van scheiding Naar intuïtie Of het aangeleerde gedrag Tijd om bij te sturen In het systeem van het gezag Analyse van informatie Verbinding verliezen Scenario's bedacht In emoties die wij verkiezen... © MaWaStyle…

Zo moeilijk Te vertellen wat je denkt Wat je voelt Anderen te laten weten Wie je écht bent Wat er in jou omgaat Is als zoeken Naar de woorden In een leeg boek Maar Je houding Hoe je kijkt en je gedrag Vertellen duizend dingen Zo heeft dat lege boek Toch zijn eigen verhaal…

Hij heeft toch een goed verstand ja, dat zou je wel kunnen zeggen zijn opleiding was intensief genoeg jarenlang van leergezwoeg zijn reacties zijn echter niet normaal zijn gedrag gespeend van elke moraal iedere keer ontstaat er een misverstand beter te spreken van een mis(t)verstand…

Ze worden gedragen op golven van de westenwind en omarmd door de zee. Waar ik vind mijn rust als ik luister naar het lied van zee en wind.…