Alle inzendingen over Dichter des vaderlands

Een handvol akkoorden drijft neerwaarts als de muze haar lente lispelt Het is alsof er woorden missen in de grootte van tegenpolen Ik herken de eeuwig vallende traan als nabijheid van seizoen wisselt en de verte wenkt in kraters en zwarte holen Met een dichterlijke vleugel dek ik graf en kerker toe Niet zichtbaar voor een oude…

de vlam doet flikkeren en ik mijn wonden lik Plastisch of koddig verknip ik verloren eindjes in een reeks verhalen wil ik jouw lied vertalen naar een dieper begrip van leven en dood met brood dat de vogels voedt als het weer blijft druilen en de bloemen meesmuilen onder grijze lucht Als ik mijn zinnen strik dan wil ik dichterlijk…

Mijn ogen zwerven langs de oevers van versteende silhouetten Zij zijn de roerdomp op mijn stoutste dromen, de stuurlui aan lager wal Ik zucht de dag voorbij, strek mijn handen uit naar de tastbaarheid van alledag en pluk de bloem der vergetelheid om aan mezelf te ontsnappen Hoe vluchtig is de geur van een laatste adem in het…

* Rutger Kopland, een van Nederlands meest geliefde dichters, was behalve dichter en psychiater ook commissielid van de commissie voor de reizende tentoonstellingen van kunst gemaakt door mensen met een psychiatrische handicap.…

Een god van ginds is dood gevallen uit de schedel van de hemel In de verschrikking en de ondergang in de wanhoop en verlatenheid zal misschien de nieuwe god oprijzen uit de diepten in mij Misschien ja, want de aarde is voor mij bed en echtgenote en de wereld buigt zich…

Elk in hun eigen capsule Verwijderen de poëten zich Van hun planeten van ijs, hitte, Grijs, roze soms Eenmaal aangemeerd bij Hun eenpersoons ruimtestation Tanken ze gewichtloos bij, maar Blijven mens Spieren verslappen, botten ontkalken Eelt op voeten en zielen verdwijnt Terugkeer wacht Eenmaal geland trainen ze, sterken Aan en…

Zo wil ik zijn een schilder die een kaal canvas omtovert tot een fleurig landschap of gewoon tot een oude regenjas zo wil ik schrijven als de dichter die een blanco vel papier weet te vullen met zijn gave te boeien door een liefdevolle beschrijving van zijn huisdier of zulks dat je zelfs de koeien hoort loeien zo wil ik zijn een mens…

Liefde schoot de roos, sindsdien ontspruiten druiven, uit dichters brood. Op de kerkhoven begraven varkens truffels, het loof is voor dichters . Poëzie als ei, door de tijden, hard of zacht, blijft deze eetbaar. Opschrift bovengronds de muzen die hij verslond, hij rust in vrede.…

Geleefde teksten, reactionair of liefdevol, verlost de pijnen van de onmacht en de ouderdom, de mozaïek geschreven in de bloedvaten van levend marmer, waarop de aarde rust in een dichterlijke omarming.…

Ik ga gezellig een beetje eenzaam in een hoekje dichter zitten wezen dan kunnen anderen dit later lekker lezen.…

de meiden waren jong en tippelden maar vaak konden ze niet scoren en dan eindigden ze op mijn hotel- kamer met z’n 3en of 4en lurkend aan de wijn, met haar voor hun gezicht, ladders in kousen, vloekend, vol verhalen… ergens waren dat vredige avonden maar eigenlijk deden ze me denken aan lang geleden toen ik een jochie was…

De dag is koud, en donker, en somber; Het regent, en de wind is nooit moe; De wijnstok klampt zich vast aan de beschimmelde muur, maar bij elke windvlaag vallen de dode bladeren, en de dag is donker en somber. Mijn leven is koud, en donker en somber; Het regent, en de wind is nooit moe; Mijn gedachten klampen zich nog steeds…

Geef mij regendruppels spelend met de splinterlaan als achtergrond melancholische woorden helend mond vol volgende morgenstond Lantaarnpaal en je kraag omhoog omstandigheden gegarandeerd is niks in dit leven morgen wordt er een vebod op gedaan tot dan klinkt muziek op de laan Splinternieuwe gemoedstoestand ten tonele gebracht eendracht…

Breng mij een wereld dichter bij het woord dat waarheid spreekt zet mijn voeten op de aarde van vertrouwen en respect…

Opengevouwen openbaring van de spijs, kleurt dichters brood. Verhaal blijft drinkbaar evaluerend prisma in glas, vol gedecanteerd.…

Ik doe aan hersengymnastiek maak gedachtensprongen Dien mijn sportmaatje van repliek heb soms een klein winstje afgedwongen Wij zijn helemaal aan elkaar gewaagd beiden voldoende lef om iets te durven Daar waar jij mij ineens belaagt grijp ik jou letterlijk weer bij de lurven Zo met ons tweeën in balans is het fijn om samen te spelen Ik…

van buiklopen ziek zat de dichter uren op de plee en dacht 't schrijft niet lekker maar het zitten valt wel mee…

Als dichter, bleef je dicht bij mij.…

Over een goed boek -literatuur- gaan een kop koffie, twee niezen en een snottebel, wat vrouwelijke vegen foundation door liggend lezen in een hoek van 90° met c.a. 21 ezelsoren. Tijdens mijn eerste college -scheurkalenders- Leiden, voert hoogleraar Middeleeuwen de reden voor zijn liefde voor hardcovers aan. Na zijn demonstratie…

Maak geen regels. Regels maken jou.…

Zij was een vrouw van alle markten thuis en schreef sonnetten of een kundig vers. Haar vrije werk ontlokte veel gekners want menigeen vond dat gepruts; een kruis! Zij leed niet onder de gelaagde toon van de kritieken op haar dichttalent. Ze had een missie -zij was géén scribent om maar te zwijgen van een epigoon- dus rijmde voort, vergat…

Het leven dat ik leef, moet worden opgeschreven. Van mij hoeft het niet. Gedachten die in mij opkomen, moeten worden vastgelegd. Mij kan het niet schelen. Er leeft iemand in me, die me daartoe dwingt. Hij maakt me wakker, in het holst van de nacht. Hij wil dan dat ik schrijf. Hij laat me mensen ontmoeten, die ik echt niet wil ontmoeten…

Wel aan mijn dichterlijk bestaan.…

Dat alles jaagt op het kloppend hart, van ons geheime, dichterlijke bestaan. Met godsdienst heeft dat niets te maken. Met religie heeft het veel van doen. Alles met de vrede van het wonder, dat zich door niemand laat begrijpen.…

De moralist is nooit een dichter geweest met zijn opgehemelde optimisme terwijl de zon die om een moeder huilt iedere avond diep in zee zakt hij praat tegen je in zijn duisterslaap maar wakker in het licht ben je er niet kinderen worden volwassen zien meer grijs dan grijs kan zien als wolken wandelen boven het stedenland en de zedenmeester…

Dichten is, met steeds minder woorden, steeds méér zeggen. Totdat het hart, tussen de woorden in, gaat spreken.…

beroer ik jou net zoals jij mij met pennenstreken van zover woorden komen binnen echt binnen tranen wellen op een glimlach ontvouwt blijkbaar mengen we identieke kleuren en schilderen we dezelfde taal het raakt me dichter…

Toen ik begon als dichter, wilde ik vragen stellen en antwoorden geven. Nu ik op gang ben gekomen, wil ik antwoorden stellen en vragen geven.…

Voor dichters is het nog te vroeg. Ik blijf zwijgen in het duister. Het wordt vijf uur en ik kan weer zien. In de kamer wordt het langzaam lichter. Een schilderij zwijgt nog aan de muur. Woorden komen spelen met de dichter. In mijn hoofd zie ik woorden samengaan. Wat nog onzin was krijgt langzaam zin.…

Dwalen, en niet verdwalen zo spreekt zijn stem, zachtjes een beetje bedeesd, in korte zinnen klinken zijn woorden, en ik luister aandachtig naar wat hij te vertellen heeft hij vraagt me naar de zee ik vertel hem over golven meeuwen boven de einder en spelende gedachten ik laat hem foto’s zien hij pakt mijn hand in de zijne die uit…