inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 40.970):

Met dichterlijke vleugel

Een handvol akkoorden
drijft neerwaarts
als de muze haar lente lispelt

Het is alsof er woorden missen
in de grootte van tegenpolen

Ik herken de eeuwig vallende traan
als nabijheid van seizoen wisselt

en de verte wenkt
in kraters en zwarte holen

Met een dichterlijke vleugel
dek ik graf en kerker toe

Niet zichtbaar voor een oude wereld
spreid ik mijn strofen
over ieders oog

En ongelofelijk, maar waar:
ik weet wel wát,
doch ik weet niet hoe...

...men met wijn water droogt


Zie ook: http://oermirm.blogspot.com/

Schrijver: Irmlinda de Vries, 7 oktober 2011


Geplaatst in de categorie: filosofie

4.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 228

Er zijn 7 reacties op deze inzending:

Naam:
AstridV
Datum:
11 oktober 2011
Email:
astridvoermanhotmail.com
Poetisch mooi hoe jij met dichterlijke vleugels tranen toedekt en met woorden warmte schenkt
Naam:
lijda
Datum:
9 oktober 2011
Email:
lijdazielemangmail.com
als je zo weet te filosoferen , krijgt een gedicht vleugels!
Naam:
Hilly Nicolay
Datum:
8 oktober 2011
Email:
voorjaarsvlinderhotmail.com
Weemoedig, maar de muze zweeft in elk seizoen als lentevleugels.
Wat prachtig weer.
Naam:
Coby Poelman-Duisterwinkel
Datum:
8 oktober 2011
Email:
cobytjeertlive.nl
Een prachtig diepzinnig gedicht met een heel mooi slot!
Naam:
kerima ellouise
Datum:
8 oktober 2011
Email:
kerima.ellouisegmail.com
jouw dichterlijke vleugel traant mooie woorden!
Naam:
Monique Methorst
Datum:
8 oktober 2011
Email:
moimoniquelive.nl
Weer een mooi gedicht!
Naam:
Thomas Koppelaar
Datum:
7 oktober 2011
Email:
thomaskoppelaaryahoo.com
Er vallen vochtige pennentranen...
Prachtig gedicht, Irmlinda !

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)