Alle inzendingen over Dichterlijke expressie

Als de dichter opstijgt naar het hemelgewelf wie zal dan de trooster zijn behalve hijzelf?…

gegeven de dichter zal naast al zijn zoete fijne zijn tot hij is uitgeraasd het leven spiegelen in pijn hij dicht zo en formuleert wat het leven hem dicteert…

ik schuifel maar iets en schrijf de eerste letter op papier of in gedachte het naakte jaar, nu en hier, wacht op mij, de zetter totdat ik, de dichter, de geachte met blauw of zwart een geboorte vier kent u dat ook de idee, dat alles al is beschreven door mij en mij en menig dichter het is toch zo, dat wat ik zeg links of rechts om of…

Dat dichters spelende mensen zijn, vervult oudgeworden dichters, van de vrolijke zinloosheid, die ook kinderen eigen is. Van de toevallige bedoelingen, van het domweg gelukkig zijn. Hetgeen ook onze liefde is.…

Onlangs las ik over jonge dichters die zo vreselijk over neuken willen dichten. Ik kan er niet omheen: míjn poëzie geeft minder uitslag op de schaal van Richter.…

Het maakte me dichter binnen ziel en zaligheid tot het fijne weefsel waarin jij me spon.…

d’ albert cuyp wordt 100 jaar dichters groots in hun gebaar lovend biedend daar op pad stellen ‘voor wat hoort wat' ook voor hen is waar is waar…

Dichter des Vaderlands! Naam: Driek van Wissen. Ofschoon geen onaardige rijmelarij, dat zijn campagne, vol zelfingenomenheid, tot zoveel stemmen leidt: domkopperij!…

Schatjes van Nederland Waarom niet uw hart verpand Aan een vaderlandse dichter? Elke dag een nieuw lied En u merkt 't eerst niet Maar u wordt dagelijks van alles lichter…

nee zegt de dichter ik zie het leven als een reis door de seizoenen waarbij oponthoud soms onontbeerlijk is…

Behoudens deze steen, waarop geschreven: de dichter van het vers, dat niet bedierf. -------------------------------------------- uit 'Osmose'…

blijkens studie naar dichters privé doen zij boven modaal intens corvee vullend gaten die zij wit laten hun gepoetste plaat is poëtisch trofee…

. ------------------------ uit: 'Dichter', 1995.…

Bij de Zee der Liefde aangekomen, door velen gelukkig nog in gebruik, stond de dichter liederlijk te dromen, bij 1, 2, 3 in Godsnaam nam hij een duik.…

ik zag een landschap en schreef het zwart op wit nu heb ik een landschap maar het is er niet ik zag een doek vol eenvoud en oorsprong over de seizoenen een landschap vertellen over de onmacht van een dichter…

in mijn land heerst het grijs vroeger winter genaamd de schepper bedacht ik stuur de oude dichter een kleinzoon Jasper genaamd het gebeurde gister…

De bevlogen dichter uit Amsterdam bedacht een nieuw vlijmscherp epigram tot hij 't leven liet bij een zakje wiet. Baantjer vraagt bijstand aan Buitendam.…

De mist die om het boompje hangt is waar het blad het breedst is dichter. ----------------------------------------- uit: 'Verzamelde Gedichten', 1993.…

overvallen door een witte zee krab ik me een weg door de bevroren wereld opzoek naar helderheid en warmte kruip ik almaar dichter totdat ik daar ben waar ik zijn wilde…

De meest ongepubliceerde dichter van Nederland heeft zojuist het meest ongepubliceerde gedicht gepubliceerd. Het heet: De mens. Het gaat als volgt: De mens: Een niemendalletje in een heelalletje…

is het de poëzie bij een foto of de foto bij de poëzie dat is de vraag de dichter echter kent het antwoord maar hij geeft het niet prijs hij zegt de lezer mag zelf de keuze maken…

ook dichters lenen en stelen wel eens woorden want wie zonder zonden is schrijft nooit een gedicht laatst nog stal ik een woord om mijn zinnen te beteugelen in een erotisch vers…

de zomer leent zich niet voor een gedicht met diepgang wat ik schrijf blijft luchtig en heeft weinig om het lijf natuurlijk het is het seizoen hoor ik alom maar voor de dichter blijft het behelpen…

nee zegt de dichter ik zie het leven als een reis door de seizoenen waarbij oponthoud soms onontbeerlijk is…

een gedicht is een momentopname uitgedrukt in woorden die de dichter op het juiste ogenblik van zien paraat had verwondering echter is de sluitingstijd van de ogen zoals bij de camera het afdrukken…

. -------------------------- uit: 'Dichter', 1995.…

hoe langer wij samen te dichter wij staan hoe veel ook de dagen te meer er vergaan hoe lief is jouw lachen verdiend is je trots het zal altijd beklijven mijn liefde, mijn rots…

wie ben ik verder van verwijderd dichter bij gekomen ik weet niet meer wat je dromen zijn of hoe je bent geweest en van alles om me heen nog altijd vervreemd verontrust en onbewust hoe langer ik blijf zoeken ik weet niet wie ik ben ik voel het…

de dichter heeft mijn ziel betast de schilder opende mijn ogen de componist streelde mijn oor en de beeldhouwer nam me bij de hand met de andere zwaaide ik verlegen naar de muze aan de overkant…

en dichter als frommel papier, het was mis d’ eronder dacht d’ aarde punt aan de lijn en een vers stuk papier…