Alle inzendingen over Dirigent

Met vuurwerk doet de dirigent niet mee rotjes, pijlen ziet hij niet zo zitten hij ligt al lang vóór 12 uur te pitten want morgenvroeg dan moet hij op TV dan staat de man die wij als ‘saai’ beschouwen wél veertig strijkers in de hand te houden!…

het gras zingt groener waar bloemen kleuren orkestreren in blauwe tonen spant lucht ruimte voor het immens scheppingsgeluid nog is de harmonie onbestemd in de veelheid van gespeelde partituren maar er is altijd de dirigent die het fenomeen lente kent en naar een grootse finale brengt…

denk eens aan al die dirigenten, hoe zullen zij zich erdoor slaan, ze komen altijd op momenten dat je ze liever snel ziet gaan… Het kunstwerk "Geef hem de ruimte" is van Marius van Dokkum.…

Doe geen suiker Bij de honing, Ze is zo Al zoet genoeg - Wat nijvere bijen In alle eenvoud maakten Moet door de mens niet Nog eens dunnetjes worden overgedaan, Wat de bijen maakten Is immers zoet genoeg Is immers goed genoeg…

onzichtbaar neemt het mijn hand en trekt 't me dichter, dan duwt het me weer, totdat de beperking voelbaar is vers geboren bladeren voorzien het van muziek, hoewel er geen dirigent te ontdekken valt is het ritme zonneklaar gevederden vallen het bij het zondags orkest is geboren…

's morgens in alle vroegte om tien voor vijf zingen alle vogels de longen uit hun lijf 'n prachtig concert zonder begin of end in alle toonhoogtes zelfs zonder dirigent hebben ze gezamenlijk het hoogste woord totdat de stad ontwaakt en niemand ze meer hoort…

geesten die in knopen waaien en uitbreken uit de gevangenis van huid en haar zichzelf tekort doen slingeren tussen de klippen van liefde en dood struinen knarsetandend straten af reizend in verloren tijd al tastend en roerend als dirigent in hun verleden troost vinden in de ogen van eeuwen…

Pas aan het einde van de nieuwe dag als je weer bij je positieven bent ontdek je met een grinnikende lach: En toch was ik een enthousiaste dirigent.…

komt je kennis, je kunde, je talent je slag, je blik maar vooral je emotie je woede, je blijdschap je afgrijzen, je ergenis en daarmee vooral jouw interpretatie van vooral jouw ik jouw dikke vette ik je egocentrische, narcistische ik maar niet egoistisch want je wil delen met de spelers, met de zanger, met het publiek vooral als de dirigent…

Sinds Parkinson de baton overnam slaat hij de maten van muziek met ledematen stijf en stram op de geestkracht van thermiek want van het concert des levens krijgt niemand het program…

hoe zijn handen het orkest meevoeren naar bergen ravijnen wolken en water hoe hij het koor smeekt om elk woord te bezielen met de hand op zijn hart hoe hij bovenmaats het mysterie zoekt de reis hem naar het oog van de storm voert hoe hij daar pure stilte vindt…

vlinderen gedachten switchen flitsend van knollen naar citroenen appels naar peren bergen naar dal de wakkere dirigent probeert wanhopig het weerspannig orkest in harmonie te krijgen terwijl hij alleen maar alles los moet laten om een rustpunt te zoeken tussen zoveel aandachtspunten: het geluid van stilte…

dein ik solo mee op ijle tegentonen volg de lage echo’s terug naar het koor grijp het trage stokje van de oude dirigent loop ik over water in een soepel ritme van kabbelende stemmen murmelende fluistermonden tot ik eindelijk meezing met de muziek in stemmen nog net op tijd voor het slotakkoord…

de gonzende golven duinbloemen die fluisterzingen zo muzikaal dat trio met het suizelen van de wind de branding speelt dirigent tegen het rusteloos decor van eindeloos applaudisserend water kan het Händels inspiratie zijn geweest..?…

het is een spel van hand en geest in dirigeren wordt muziek een feest hoge tonen is de weg gewezen met een korte rust in blijven zweven een forse slag maakt jacht op donkere decibellen om wat te versnellen pauken roffelen zwepend de finale de dirigent slaat af om in stilte zijn ziel terug te halen…

er zijn weer zangers zangers op het plein liedjes cirkelen langs gevels de melodie verdwijnt als tonen in de straat vervliegen de groep is licht wanordelijk een dikke enthousiast de rest is mee- en leegloper gelokt door het refrein snel rijk te zijn bussen met pecunia gaan rammelend langs de menigte de armslagen van de dirigent…

lieflijk streek muziek de plooien glad van tonen die in harde confrontatie het respect voor elkaar helemaal vergaten hun eigenzinnig geluid lieten zegenvieren ver boven alles uit anderen verweten hun partijen niet meer uit te willen spelen het stokje van de dirigent schreef overuren het gehoor had heel wat te verduren maar…

Tot tranen toe bewogen Ben ik door Hem die Zijn armen brak Aan het kruis Om ons te kunnen redden, Ons op te vangen na de val Die zo lang geleden al De geschiedenis van de mens Op zijn kop had gezet, Maar ons zonder Zijn redding Hard en genadeloos naar het Einde brengen zal…

Ik heb me heel stil afgewend maar niemand heeft door dat ik met zingen gestopt ben Een eenling in het koor Er is niemand die naar me wijst en roept: hij verdomt het waarom doet de dirigent niets schiet op, straks verstomt het Ze zitten in hun nette jasjes en vinden het een mooi gehoor in de pauze doen ze hun plasjes of staan voor de…

ooit was ik eigen met dit lage land het was op zekere hoogte gedoogde wat niet deerde leerde van zijn fouten en kende nog zelfzekerheid met goud gestaafde munt licht werd ook gegund aan die van elders kwamen nu het mokt en mort vanwege stijgende renten een lege suikerpot ontbreekt er de bekwame dirigent die beverige stemmen in…

Utrecht, Tivoli-Vredenburg, vrijdagavond 7 april 2017: BRAHMS'ZONNIGSTE Met het Rotterdams Philharmonisch orkest lichtte Rafael Payare als dirigent, door zijn zuid-amerikaanse temperament, met ongekende getalenteerde passie WAGNER, REGER EN BRAHMS op tot inzichtelijke, overzichtelijke maar vooral invoelbare emotie van betoverende zonnestralen…

Om toch hier niet te lang bij stil te staan wil ik nog twee beeldjes verder gaan: Een dirigent zwaait met zijn stokje en een reclame voor een nieuw hondenbrokje.…

een volle maan op halve kracht verlicht een sprookjesbos witte smog in slierten spoken tussen bladeren twee dieren van de nacht kunnen zich niet bedwingen een wolf huilt zijn serenade de uil doet zijn best om mee te zingen het geritsel van de bladeren, het gekraak van dorre takken met de wind als dirigent en bomen als muzikanten…

ik zag je dansen met bliksem- voeten strijkers ontsteken en een beschaafd gedonder maakte de herrie die bij je paste wind streek cumulus wolken met kleuren uit het bos vol losse noten bladerden er op los want zonder bui als dirigent werd er niet op elkaar afgestemd bleef onweer meer een chaotisch gebeuren waarin jij…

bazuinen en engelenscharen vliegen elkaar nooit in de haren waar trompetten schallen komt een aankondiging die geldt voor allen als de grote trom zich roert weet dan dat de allerkleinsten al uren zijn gevloerd minzaam strijken violisten met hun stok en lossen zo hun tekorten op de dirigent trekt pas aan de bel als ook het…

in het orkest waar koper nog steeds de boventoon voerde en gezette blazers steevast twee stoelen nodig hadden om hun partijtje te kunnen aanschuiven niemand kende de componist en waar de tonen vandaan kwamen heeft niemand hen ooit gemist er was geen muziek voor geschreven het geheim plezier kwam pas tot leven als de dirigent…

Als kleine tollenaar inde ik van het Wad liefde, liefde die broos me omarmde en die mij bevrijdde van het juk om steeds maar drenkeling te wezen het koor van zout zonder een duidelijke dirigent braken de golven en tilden het schuim ver boven mijn kunnen zodat ik balanceerde tussen de mimiek van het klassiek of de garderobe die het heden…

gedragen klonken de koralen alsof de dirigent daarmee de sfeer van pasen wilde verhalen een sopraan vertaalde stilte van het graf en een bariton de zwaarte van de steen die daarvoor lag tot in de ijlte van de hoogste tonen de ontsteltenis van vrouwen zichtbaar werd door de ontdekking van de lege tombe opgewonden stemmen gonsden keer…

zo zoet en schoon alleen dan welke sporen leiden een blinde naar zijn fatamorgana welk orkest speelt voor deze dove dirigent.…

De waarheid ebt weg met de getijden die de bakermat zijn gevoed door zon en maan daartussen de dolenden als dorstigen in een tranendal zo zoet en schoon alleen dan welke sporen leiden een blinde naar zijn Fata Morgana welk orkest speelt voor deze dove dirigent.…