Alle inzendingen over Dromen zoals die nie

Kompas in het verstand, als de kleine ruimte ergens tussen staan en vallen hangt, vastgelopen in los zand verstilling van de muggen boven de vennen, de jacht op de zoetste smaak van bloed de lijnen van de tocht worden onzichtbaar, een snaar die in zichzelf trilt, de toon te luid verbaal, de horizon eist de beeltenis mijn lichaam…

vir Ingrid die uiterlik nog altyd jonk maar die jare waarin jy nie geleef het nie het jou oë geteken jou siel jy is nu lankal dood dan jy geleef het maar jou woorde spreek vir ewig van liefde en eenvoud vir jou wêreld baie delikaat jy is een ongerep blommetjie tot barstens toe vol om tot nou te bloei en verder meer mooi…

La me nie lachen Ik hou het toch vol La me lachen Ik doe het voor de lol La me nu lachen Lama Spuiglelijke drol…

hoe kunde gij me kenne alsde deur me hinne zie ge kunt ut noit witte ik fuul me dan veugel vrie nim munne ope hand zo werm tussen dun oewe worde ge dan nie overmand over wie ik zij bende dan nie angeland zo wezenluk dichbij da bin ik unne mens van flees heur munne siel roepe di ben ik wa ge in mun oge lees…

Fantasie je wulpse vormen bewegen sierlijk op het ritme van jazz muziek je straalt van passie emotie en mystieke kracht je ogen grijpen vast verlamt blijf ik staren maar heupwiegend verdwijn je mijn gezichtsveld nabij ik blijf alleen … er rest mij enkel mijn wilde fantasie!…

Een dikke meelpatat, strak en vol in zijn dunne vel, droomt wekenlang verwachtingsvol, vrolijk en fel, van de orde der kokkerellen en hun dienstige gezellen, van pikante chips, van krokante porties goudgele friet. Maar vermits hij komt uit het foute aardappelgebied, moet hij zich nu als banale veepatat tevreden stellen.…

zij hadden ’t vaok geheurt maor de dans da’s voor de heiknøkers nie nee never voor de høkers die zoepen onwies völle bier hie hef geliek, hie hef geliek be be be be bemoei der ow nie met ------------------------------------------------------------------- 30 jaar NORMAAL, 30 jaar Bennie Jolink.…

Natuurlijk spreekt mij elke actie aan Om op de Zomerspelen de Chinezen Demonstratief eens flink de les te lezen, Maar het gaat mij te ver om niet te gaan. Nee, we gaan wel, en dan doen als protest Al onze sporters expres niet hun best.…

hij wilde de hemel bestormen zich warmen aan de zon sterren vangen in z’n kamer ophangen en de wakende maan aaien maar voor hij daar aan begon moest hij de schoolbus zien te halen huiswerk maken een Engelse tekst vertalen harde noten kraken verliefd raken alvast als sommige grote mensen een beetje leren graaien en toen hij daarmee…

In Duitsland zeggen ze niet nooit maar nie En die premier van China is toch Xi? Alleen niet in Taiwan, zover ik zie En als ik het niet weet vraag ik het Bie Of Koot, maar of die thuis is weet ik nie ...of is die M toch Em in Emily?…

'n gevoelige beul in Veenhoven die 'n pater de schedel moest kloven zei: ' Meneer kijk maar nie want ik tel zo tot drie en dan moet u er echt aan geloven'…

Dat was het, kleintjes zoals zachte wolken dromen dromen mensen Zoals kleinen groot en groten klein zich dromen Zoals winter zomerlief wil praten en zomer bijtend klappen uitdeelt met de storm Goud zilver wil zijn met het water en zichzelf met de bladeren van de boom Zo gaat het, kleintjes heel zacht van droom naar droom…

Expert in “virtual reality” Geveld door Pokémon...verwacht je nie!…

Ik lig op bed Ik huil, ik lach Nu al voor 't vierde uur op rij En ik denk aan haar Aan hoe ik haar wangen streel Aan hoe ik haar lippen kus Aan hoe ik haar beide handen stevig omarm met de mijne Hoe ik haar nooit meer zou laten gaan…

soms in mijn dromen vlieg ik hoog door de lucht niemand houd mij tegen op zoek naar hemels geluk door wind gedragen zweef ik als een vogel vrij van alle zorgen zoals een doelgerichte kogel zweef ik over steile bergen, duik in diepste dalen, vlieg over blauwe zeeën, niet bang te verdwalen in hogere sferen komende wil mijn…

Ik zou mijn dromen even uitdagen. Ik boog me langzaam voorover, keek vol spanning naar het onmogelijke, maar de nimfen waren er niet, alleen mijn alledaagse ik-beeld.…

Kom maar hier Jullie zijn niet alleen Mana Geef elkaar een zoen Jullie stralen van geluk Het bewijst van leven Zoek vandaag jullie licht Mijn hart staat open Welkom in mijn huis Jullie zijn kracht Eeuwige liefde Jullie mogen komen Volg het pad Neem de juiste weg Een bond, een familie Welkom in de wereld Doe jullie best…

Grootmeester Van de Weemoed Of toch fenomeen Van de lichte Ironie Zo vaak heb Ik je al gelezen En nog steeds weet ik 't nie Opgedragen aan schrijver en dichter Willem Elsschot (pseudoniem van Alfons de Ridder).…

Je denkt er kan vandaag niet veel meer bij De opkomst bij verkiezingen blijft dalen En Schippers gaat maar door haar gram te halen En op een foto zag ik Jos van Reij Maar dat bleek al met al het ergste nie Wat heeft het nog voor zin zonder K3 !…

De tijd gaat snel , de tijd vliegt Soms denk ik dat de tijd liegt Dat de tijd nie echt is Dat de tijd een gevecht is Maar dan laat ik het los Voordat het me meer tijd kost…

Die son kom op in sy prag die self herken hom nie meer nie. Kan nie glo wat gedeel het nie voordat die wind aanhou waai. Die minute bedrading hom aaneen in onnodige herhaling en slyp totdat fyn stof onsigbaar verdwyn in oë, neusgate en longe van ons lijfelijk bestaan op soek na die bron van verjonging.…

Melancholie overvalt de lente die wel wil, ongeduldig mislukt en de rode loper naar de warme zon niet uitgerold krijgt grijs en helemaal van de wijs Verwachting, laat me zachtjes je hand nemen, vertrouwen op de gouden dageraad, vermoeden van Utopia. O godallemachtig moet toch mogelijk zijn ! Nog zoveel pijn, zo diep, een traan bij elke…

'k Heb iets ien mien wâ 'k nie verklaor: Ik wil 'en ding vandaog Dolgraog; En hê 'k 'et, dan zal binnen 't jaor Dâ ding zo zuutjes aon Mien hart gaon tegenstaon. Een minsenhart duut soms zo raor! Ens wou 'k dolgraog 'en vlukske haor - Te zeggen hoef ik nie Van wie - Zij gaf 'et mien; ik lei 't, zo waor, Op 't hart.…

Ek het jou vlerke gemaak, jou gekalibreer, jou die ruimte beloof, maar toe jy die lug vat, het ek gehuil omdat jy kan vlieg, omdat jy my nie nodig het nie, omdat jou vlerke jou eie is.…

Dankie dat jy nou hier is, my ruimte egter nie binnedring. Dankie dat jy so verstandig is, gister tot nou, het ek jou só gemis. Skielik, handomkeer jy. In ‘n stilgraf word ek weggelê. Skielik is dit nie meer lekker, om my rondom jou te hê, as jy kil, saggies vir my sê : “ Dit was valsjare, in konfyt weggelê ...”…

Wat lewe heet, is net die op en neer as ons klein skuitjie al maar daal en klim; en wat ons sterwe noem, is niks nie meer as ons verdwyning op die gindse kim. Daar is geen dood.…

Het eind is zoek, dus dat vertel ik nie…

mijn uitzicht hunkert, opent ramen en deuren voor een nieuw begin mijn hartje zingt van verlangen, wil liefde laten bloeien een zalig moment koestert dit gevoel, laat liefde maar binnenkomen, zoals lente de zon verwacht!…

Alleen willen zijn wordt dan eenzaamheid, kan eenzaam niet fijn dromen, raak zo mijn wereld kwijt.…

helemaal in het niets ik sluit gewoon mijn ogen en voel aan mijn gezicht de zachte helende warmte van een vroege lentezon ik luister naar het lied van een naarstige leeuwerik die volop druk bezig is met het bouwen van een nest ik laat me even meenemen met de richting van de stroom het stille kabbelende water versterkt hierdoor mijn droom…