Alle inzendingen over Duiven

Oorlog zonder uitzicht hoop raakt de tel kwijt gevaar loert overal. Bommen uit de lucht mensen op de vlucht er is geen weg terug. Woorden lopen gevaar het woord 'oorlog' kost je vijftien jaar.…

somber wolkende aasvogels als vlokken roet boven slagvelden niemand op de aarde ziet de vlucht van witte duiven…

Een lijster twee meesjes een winterkoninkje minimale kostbaarheden in mijn tuin twee duiven op het dak en op mijn raam daar kleeft een slak…

je groene ogen werden grijs nu hang ik aan je voeten wil niet dat je vleugels krijgt en met de duiven en de wind je spiegelbeeld verlaat…

Duizend duiven, voor jou, alleen, omdat jij me sterkte en kracht gaf... dat, terwijl ik allang leven in me opgaf. Voor jou, van mij altijd aanwezig liefde en vrede... jij die bestond voor mij... plotseling, na lange tijd, zonder enig reden! Duizend maal duizend, grote sterke duiven: jij mag ook vliegen!…

Achter glas zingen duiven in de regen, wassen kroonblaadjes zich in stilte.…

De getuigen zijn weer in gewone doen Rijst door de duiven opgegeten De witte broodsweken voorbij En wij Wij gaan verder met ons geluk te vieren…

De duiven gingen met haar mee, en zij met de duiven. Ze beloofde haar vrijheid te schenken voor uiteindelijk alle vrijheid voor de mensen der aarde. Haar lot evenaarde niemand. Ze leefde in haar eigen land. Geluk en ongeluk in dichtershand.…

Het zijn net vogels duiven of zo. Je wimpers zijn vleugels die even bewegen. Je vliegt bij me binnen als ik naar je kijk en jij kijkt naar mij tegelijk…

Binnenin haar hoofd alle vogelgeluiden overstemd door gekoer van witte duiven Buitenom haar hoofd alle vogelgeluiden overstemd door gekras van zwarte raven…

Een groenteman uit de plaats Duiven Kreeg laatst duizend kisten vol druiven Men vroeg aan zijn vrouw: Wat moet uw man nou? Toen zei ze: ach, laat hem maar schuiven…

gek word ik van die duiven roekeloos vertrappen zij de russen geen nesten op mijn balkon ik wil het niet hebben ik wil rust ik wil dromen over mijn eigen doffer die met me komt vogelen zich nestelt en het uitkoert van genot…

Bevolkten eens straat en plein, bevlogen de stad, waren bekenden, gevleugelde vrienden voor groot en klein: de duiven... Stil is het nu op straat en plein, als bewijs slechts een veer hier en daar, beslissing van het stadsbestuur: God spelen in het klein...…

vingers, open, wijzen naar stenen fundamenten, waar, stil , duiven in spelonken leven. ik vergeet het water tergend langzaam.…

Begonia's in 't felste rood twee duiven baden in de goot 't is net alsof het regent een merel kiest de hoogste noot aan inspiratie nog geen nood…

Het was met recht een prachtig huwelijksfeest; de bitterballen, de champagneglazen, de duiven, het buffet, de varkenshazen. Echt iedereen was blij, het paar het meest. Tevreden lagen zij op hun matras. Ze vonden dat het ‘onbetaalbaar’ was.…

Verliefde duiven koeren in de bloemen: "Broeders en zusters, wie is nu de bruid, Die als Jehovah met geen naam te noemen, Slechts in vertedering wordt aangeduid?" En in het hoog gewirwar van de palmen Vlechten zij haastig en bedeesd het bed, Uit een gevonden keur van zachte halmen En gouden spijlen in elkaar gezet.…

Twee duiven op ons dak trippen voorzichtig heen en weer. Ze groeten met hoofse buigingen of 'kopknikken' plechtig zoals een heer. Ze toeren met opgeblazen krop en maken zich breed. Dan buigen ze deftig, de staart omhoog en slepen statig hun verenkleed. De opgedofte doffer schuift met imponerend koeren driftig heen en weer.…

in ieders belang hebben ze gestreden ook zij waren bang toch hebben ze de strijd niet gemeden samen met een ‘vriend‘ die hun vriendschap niet had verdiend een broedermoord dichtbij het heilige land nadat ze samen een valse godin Isis vloerden waren ze weer in oude verhalen beland en het was voor het laatst dat er duiven koerden…

Een duif had in 't begin een simpel baantje Hij nam gewoon een twijgje in de bek Begon zijn grote wereldvredetrek En als-ie oud was streek-ie stil het vaantje Nu doemt de rugzakduif op uit de mist Als was hij luchtvervuilingsterrorist…

woorden fladderen in mijn hoofd als vleermuizen in de vroege zomernacht doelloos schieten ze voorbij als aangeschoten duiven van klei tuimelen ze omlaag in een vrije val woorden die ik morgen schrijven zal…

Je weet nooit zeker wat het is dat door de lucht beweegt zo ver weg ook zoveel hoger je kan alleen maar hopen dat het iets is onderweg naar een mooi plekje een oude duif naar zijn duiven ---------------------------- uit: 'De twijfelaar', 1989.…

Er zit een wormgat in ons tijdsgewricht Een vredesduif heeft zich daar klem gevlogen De weg verloren langs de regenbogen Geen ark of Ararat meer in het zicht De boodschapbrenger is de boodschap niet Besef dat wel voordat u duiven schiet…

Laten wij, mensen de duiven dankbaar zijn, want zij zorgen ervoor, dat ik rustig word en tenslotte amen en vrede zeg, voor de ingeslagen weg, te vervolgen met goede moed en zekere reden.…

zwart-witte winterets in haar achtertuin tijdelijk tonen bomen koude schoonheid zij wachten als stille sneeuwdragers met hun lichte last roerloos ingekeerd in de lente zullen duiven tortelen…

Er wandelt een vrouw in het Kronenburgerpark, raven vallen aan; Snavels pikken scherp, armen weren zich vergeefs, vleugels vliegen heen; Het is persoonlijk, felle haat gericht op haar: zij, die duiven voert.…

Ontkooit de vleugels, draagt de duiven opwaarts naar het hof. Ontgrendelt schuiven. Duizend maal de laatste trede de nar draagt de duiven naar de vrede.…

Het was één glamoureus fondanten hart Met dodo’s, duiven, druiven en fazanten Het huwelijk van Wesley en Yolanthe Maar die kopbal heeft hen beiden toch verward De firma’s die nog wachten op betalen Proberen dat op Koefnoen te verhalen…

Kent u ze nog die duiven op de dam Ze namen snel een ongekende vlucht Er was geen vuiltje aan de blauwe lucht Totdat er bliksem en gedonder kwam Hun zwanenzang verstomde met de jaren Net als de eerbied voor hun grijze haren…

De bruggen en de rondvaart ook daar dan nog eens bij de Dam met al zijn duiven dit is de stad voor mij.…