Alle inzendingen over EMOTIES

Jij kijkt mij in mijn ogen strijkt zachtjes door mijn haar Jouw hand in de mijne toen, hier, nu en daar Jij vertelt mij van duizend dingen zonder een woord te zeggen Jij laat mij de wereld zien door mij in je armen te leggen Jij houdt me vast en kijkt naar mij Ik ben hier nu, samen met jou wij zijn er allebei...…

iedere hoop verliest zichzelf in de weerspiegeling van zilte tranen reflecteert het immens verdriet in die eigenheid van eenzaam zijn zoekt als een schaduw getemperd verlangen de begeestering van alle pijnen overheerst de hopelozen aan hen behoort de eeuwigheid Die onmacht soms...…

zoals een schilder in kleurige beelden woont met licht en donker zijn eigen wereld schept zo voel ik me thuis in kleine, sobere zinnen dompel mijn pen in weemoed en verwondering…

jouw woorden in de mijne op het hoekje van het blad waaraan ik schrijf gemurmel en gekir ik dek ze toe met stilte en geduld gejengel strekt mijn armen uit maar keert me om en sluit de deur ik ben er niet ik hoor ze niet ik zie ze niet ik wil ze niet ze krijsen het nu uit getergd neem ik ze dan maar op omzichtig tussen…

De liefde danst En is geheel zichzelf Zij wacht niet af Maar geeft zichzelf Is vrij van banden En van blikken Danst haar ziel en Lichaam vrij Zij bindt zich niet Speelt slechts het spel Van passie en het vuur Zij danst de harten vrij…

Het lijden is sterk als het eenvoudig duldt zonder protest. Angst ebt snel weg in het verdriet dat niet twijfelt aan verlies. Mededogen verbindt lankmoedig en accepteert allengs het voorbijgaan. Maar wie liefde kent laat nooit en te nimmer alle hoop vervliegen. Want de liefde is een allesverzengend vuur, woedend uit een sprankje…

Ik loop voorzichtig op mijn woorden maar je smijt ze weg. Niets kan je troosten je lekke eigenwaan opkrikken met een ja. Je doopt het tot neen en spuit een giftig jij bent als alle anderen.…

De dunne snaren zijn veel te strak gespannen bieden weerstand aan alles wat hen beroert Het piepen gaat over in hartbrekend janken noodgedwongen stel ik de gevoelige snaren bij…

Ik lust ze rauw. De slome parelduiker ruift als water, proeft zo rins als gesponnen chagrijn. De liefde kropt, zeg ik. En hij: zing maar een toontje hoger, moeder, als een bevangen Lorelei. Wat bindt ons dan en komt ons nader als we vervuurd en breekbaar zijn en het verlangen naar de einder een lichtgestalte verder weent? Haar kleed…

ik ging naar bed, omarmde mijn symptomen met bonzend hart lag ik op de matras gedachten klonterden tot een moeras ik hoopte dat het bloed in mij bleef stromen ik draaide om, maar slapen deed ik pas nadat ik tot het inzicht was gekomen dat 'werkelijk' zich afspeelt in mijn dromen en 'leven' slechts een schertsvertoning was die ogenblikkelijk…

je ogen lijken de vruchten al te dragen die zon en regen veel later pas mogen behagen langs de lokken van je haar zie ik de akker volmaakt het voorjaar juichen ik laat de winter achter in tederheid als jouw lippen zich over mijn tranen buigen…

schuchter licht ontvouwt de jonge dag een wakkere spin verrast een vroege vlieg ik schouw en vang mijn eigen roerselen in gesponnen woorden van papier…

Je ligt naast me en vertelt je levensverhaal Ik zie een kleine, bange jongen Hunkerend naar liefde Ik streel je lief gezicht Je ogen zijn ver... Geniet toch van wat ik je nu wil geven Ik denk dat je nooit zult weten hoeveel dat is En misschien laat je me nooit binnen Maar dat is aan jou Ik zou wel willen roepen: Liefste,…

Ik wordt langzaam gek, langzaam slip ik door m'n vingers heen, Er is geen stoppen meer aan, kom me helpen alsjeblieft. Ik kan niet meer... Ik ben zo moe, moe van het gevoel alles te moeten doen, alles te moeten zijn Ik kan niet meer. Ik ga nu slapen en wordt wel weer een keer wakker gemaakt. Door eenzelfde persoon, die me begrijpt…

Ontmoet me in je dromen Bij het vallen van de nacht Op een klein rotseiland Met boven ons De sterren Met om ons heen De zee De wind En in de verte de lichtjes Van de bewoonde wereld Praat er met mij Over het leven Over de liefde Hou me vast En voel Dat liefde echt bestaat…

Zo kil, koud en alleen, kan ik me voelen de laatste tijd. De herfst kruipt in me, de duistere luchten, de koude wind. Ik weet het niet meer, wie ik ben. Alles loopt door elkaar, door elkaar gewaaid, bevroren. Waar was ik gebleven. Soms ontdooi ik weer en ontdek ik een karakter, dat soms grappig is en lief. Maar waarom nu zo kil, koud…

Als plotseling een deurtje opengaat dat al die tijd gesloten was Als je met iemand praat die altijd zo dicht bij je staat maar niet was te bereiken Dan merk je pas dat leven alle kant op gaat en ook bij situaties zonder hoop die wendingen kan maken waardoor het kluwen wordt ontward en je een zucht kunt slaken Dan slaan de ramen van je…

Gisteravond stonden we in de natte kou. Zoenend en strelend in een hoek. Onze lichamen verwarmden elkander, niemand wist waar het eindigen zou. Ik proef munt. Ik proef parfum. Ik proef beestachtig genot. Machteloos duw jij tegen mijn natte lichaam. Liefkozende woorden bereiken mijn oor. Jouw tong bespeelt mijn zenuwen en handen gaan waar…

Langs smalle richels omzeil ik de klip vergrijsd graniet schaaft mijn huid open tot ik de spatten voel. Zout kerft de wond. Het moet de branding zijn die mij ontboden heeft en hijgend hier omarmt. Nu het avond wordt zal ik hier blijven de vloed belemmert mij te gaan zoals een minnaar dat betaamt. Aalscholvers hoog op de rotsen vieren…

3 kinderen heb ik, eigenlijk 5. 3 van mij en 2 van mijn man, dat staat buiten kijf. Met 2 van mij en 1 van hem is er goed contact. Met 1 van hem en 1 van mij hebben we 't wel gehad. Die van mij, die is verslaafd en doet alles verkeerd. Die van hem, is houden van haar vader domweg verleerd. Leuk is 't niet maar we denken nu 't is…

verdwaalde zielen dwarrelen om mij heen verdrongen zinnen dompelen onder in verdriet verwrongen gezichten weerkaatsen in mijn geest vergeten geliefden wentelen zich om in mijn hoofd verwenste gedachten gebeiteld in steen verbloemde gewoontes gedijen in wat je ziet verlate excuses verlangen nog het meest verzonnen epistels verjagen…

Gezocht en gevraagd: het pad naar de liefde. Gevonden en gekregen: een onbegaanbaar pad vol met kuilen met daarachter een splitsing Links liefde en geluk. Rechts pijn en verdriet. Overwin de kuilen en ga naar links. Val in de kuilen ga naar rechts. Maar hoe je het ook draait of keert links wordt ooit rechts En rechts wordt ooit links.…

Ik voel me weer zo vreselijk moe Krijg mijn ogen nauwelijks open Zo zwaar lijkt alles wat ik doe Het is meer kruipen dan lopen Ik voel me weer zo vreselijk moe Ik ploeter en ik zwoeg Zo zwaar lijkt alles wat ik doe Het is gewoon te vroeg Ik voel me weer zo vreselijk moe Ik heb nog maar één wens Zo zwaar lijkt alles wat ik doe Was ik maar…

Ik tel de weken af de dagen tot ik je zie mn hart bonkt steeds sneller wat doe je toch met me maar ook jij weet 't niet ik tel de dagen af de uren dat ik bij je kan zijn in je armen mag liggen wat doe je toch met me 't voelt zo fijn ik tel de uren af de minuten dat ik je stem hoor ik je liefde mag voelen wat doe je toch met me de…

Ze kwam in mijn leven maar het duurde maar even was ik té naïef misschien ik had haar spel niet voorzien waarheid komt altijd aan het licht onze vriendschap werd beëindigd wederom teleurgesteld in de mens ik ga verder, en trek mijn grens.…

Diep in mij...rust, berusting..., alsof de zee zijn golven inhoudt rimpelloos aanvaarden dat er geen rotsen zijn. Zou een Vlinder kunnen zwemmen? Zolang de wind blijft liggen zal het gaan, tot aan de overkant. Misschien ben ik een Vlindervis die onpeilbaar diepe gronden bezwemt of Notabene van Zeeuwse komaf, Luctor et Emergo, You never…

Te midden van jaarloze flessen tast schrander de gymnasiast naar contact in een muur want aantocht van mensen is denkbaar. Uit rokzak puilt een zinderende schuimkraag. Staat kroegjool op springen, het lekt in zijn aards gewelf - ach daar velt hem vonkende stroom, stuipt zijn hart. In baaierd van zwam zal zijn rotting geknakt, hoge zijden…

Rillend, maar aanwijsbaar niet van kou, in je kamer, waar de kachel uit bleek. Een blauw wolkje uit mijn mond met - tekenend - : hou je van mij? Zo ronduit als een cupmaat. Nauwelijks een proefballon te noemen. Meer nog dan het daarin vervatte, dit de vraag: wat ging er scheef met mijn recht op informatie, toen je met boe noch ba op…

Oorlog het bewijs dat de menselijke beschaving nog niet beschaafd genoeg is om een probleem op beschaafde wijze op te lossen.…

Wat is vrijheid zonder woorden zonder woorden van respect? Wat is vrijheid zonder daden zonder daden van respect? Wat is vrijheid zonder basis zonder basis van respect? Wat is vrijheid zonder hart dat geleerd heeft vrij te zijn?…