Alle inzendingen over Een jaar gelee

had ik maar één taal op sporen dat wasemt over de zilveren zee die geen vragen stelt in vergaarde schemer op tranen van lang gelee dat ik jou kan ademen met het vinden van waarheid om de dingen zwart op wit te hebben wat troost schenkt bij "het oor van mijn hart" zo diep, kalm en helder zicht en ik zacht wordt gewiegd op eindeloze golven…

Ode aan vroegere tijden liep ik op zondagmorgen tussen jullie beiden als altijd veilig en geborgen Lopend langs graven onze aandacht besteden ik geef mij vol overgave aan de mensen uit ’t verleden Luisteren naar verhalen van een tijd gelee dat waren jullie idealen jullie mooie bijzondere twee Details zo ontzettend klein herinneringen…

Onze tuinmerel fluit met een geluid groter dan z’n verenlijf de dag over de horizon danst wormen uit de aarde Oosterse priester opent ‘t luik in de dageraad zet de wereld aan elke morgen weer wordt z’n wereld opnieuw geboren In ‘t land van de gouden kalf wordt ‘t gezicht van Ophra gekleid naar foto’s van lang gelee ‘n dag van…

tranen worden aan elkaar gebreid daar onwijsheid lang gelee teloorging in woelige nachten, waarin geweld ongezien kan toeslaan zijn de kreten om hulp oorverdovend de geur van angst kruipt in neuzen chemische wapens, niets schuwt de vijand om het licht voorgoed uit te doen wij nietsnutten staan aan de zijlijn kijken toe, vragen ons stilzwijgend…

Een vlindertje zit op het raam Zittend wacht hij met zijn vleugels gevouwen Niet wetend van de faam Niet wetend hoe hij zijn leven zal opbouwen Maar ondanks dat gaat hij de wereld tegemoet En pompt zijn vleugels vol met bloed Hij vliegt verzekerd over de heg Zoekend naar zijn levensweg Ik kijk met grote ogen naar zijn cocon Die hij als rupsje…

Gebroken door pijn, Gecrasht door verdriet, Grote scherven, kortsluiting en veel schade. Het slachtoffer, onschuldig en getekend door littekens. Onherstelbaar! Toch wordt het gelijmd en gereboot. Maar, zoals bij een vaas die opnieuw in elkaar is gepuzzeld, zie je krassen en littekens nog, voor altijd.…

Ik leef in een leugen dat jij terugkomt maar dat gebeurt toch niet meer. Als ik er over nadenk dan doet mijn hart zo'n zeer. Zie je dan niet wat je aangericht hebt? S'avonds rollen de tranen over mijn gezicht. Heb je niet door dat je me pijn doet zo? Kijk je nooit in een ander licht? Dat je nu met me afspreken wilt alleen voor mijn beste vriendin…

Groene ogen waar ik zoveel in zag. Groene ogen en jou lieve lach. Door en door blijft het steken dat je het met mij wou breken. De tijd verstrijkt met grote slagen en toch wil ik je nog steeds vragen: mis je mij ook? kom je terug bij mij? Maar die vragen zijn vast zinloos, verspilde tijd. Elke dag weer denk ik aan je , je ogen , je lach. Ik…

Maar ik blijf wel je beste vriendin daarvoor is de uitleg : een vriendschap van bijna 11 jaar gooi je niet zomaar weg.…

Het begin van acceptatie begint te ontstaan. Het is tijd geworden om verder te gaan. Het zal nog niet altijd even makkelijk zijn. Maar mijn hart begint langzaam te helen van de pijn. Ik ga niet eenzaam zit kniezen want de keus is aan mij. Ik doe leuke dingen en word weer sneller blij. Ik begin de herinneringen al mooier te vinden. In plaats van…

de tijd dat ik nog sprong en zong lijkt ver nu achter mij toch is het nog maar kort gelee' dat'k vrolijk was, nu keert het tij... dan is het leven, overleven toch ben ik goed van zin ik zal mij niet gewonnen geven melancholie, het brengt mij geen gewin...…

Haar hoofd zo vol, haar hart zo leeg de slaap wilde niet komen wat was het al weer lang gelee dat ze heerlijk weg kon dromen Vakantie, maar niet voor haar het onderhoud en ook nog schuld ze had zo graag wensen vervuld zomaar iets doen met elkaar De fiets wachtte in de schuur ze ging een route rijden plezier was heus niet altijd duur er…

Het aftellen is begonnen en ik wacht Nog luttele uren scheiden ons van wat komt Tijd baant zich een weg door duistere nacht Tot in eindeloos kabaal de stilte verstomt Voor iedereen hebben we goede wensen Veel geluk en gezondheid voor een heel Nieuwjaar We gaan ons aan oliebollen en bitterballen verpensen En nemen afscheid tot het volgend jaar…

ik ben als een slinger van het uurwerk, onder het stof staande naast de stolp het tikt nog in mijn hoofd al is het een eeuwigheid gelee ik zie haar nog met open mond de middag inluiden mijn hand voelt het tafeltapijt waaraan ik wegdroom in mijn schoolse werk mij ontgaat de zware maag ook niet en denk ook nog eens aan alles dat geen algebra…

Al was het lang gelee Een dame dropt een zakdoek De heeren op duel Geparfumeerd gedichtje Suite E-dur kent ze wel Te keur en te onkeur Te wapen en te paard! De stilte slaat mij wakker Wat was hij fijnbesnaard!…

ik schrijf over morgen ben dat niet gewend veelal passeert het verleden, kort gelee of wat langer, kan ook gaan over het heden doorgaans in gedachteloze woorden ik heb wat in mij bruist zelden gemeden maar nu dan het ongewisse het uitschuiven van mijn voelende hengel het in optima forma vooruit doen gissen helaas dan ook wat ik na een…

Blauwgeurend, de sparkelgrop Langs de paden van de groes Met weemoed denkend aan de wrop Lang gelee, triestzeurend en batroes Het leven nu, is een grauwgegroppel Snaterend in je hoofd, vol kruig De oren vol met jostverstoppel De ogen bedekt met frummeltuig Ik ga terug, snel en met hestenvaars Achteruitleven, keerom naar de wommel Met warmtezoekende…

wat maakt het uit, wat kan ik doen, mag ik zelf niet weten, wat ik aan wil doen ? wat maakt het uit, als iemand naar je staart, ik weet wat ik doe, uiteraard. wat maakt het uit, als vrienden je zo niet accepteren, want dan besef je pas, dat ze je niet waarderen. is het dan niet belangrijk, wat ik zelf ervan vind, en wat maakt het…

Mijn opa is een echte grappenmaker, Hij timmert ook vaker. Hij houdt van lekker eten, En laat ook wel eens scheten. Die ruiken niet zo lekker, Maar als hij dood gaat baal ik als een stekker. Mijn opa is een oude man, Die toch nog veel kan. hij wil de boom in om kersen te plukken, en kan vallen uit de boom door dat vele rukken. Opa is behoorlijk…

een zucht het is stil ogen gesloten, mond verslapt. het is net of ze lacht. een zucht het is stil een roos p het graf. zachtjes is zij weggedreven. de dood komt na het leven.…

De eeuwige rust die je in een bibliotheek vind Die vind je toch nergens De boeken doorlezen Iedereen stil Bij het ene boek vrezen Het ander is kil Het is iets bijzonders Verzonken raken in een boek Het is net een wonder Stil in de hoek Lezen het is zo fijn Dan is het sluitingstijd En ik neem me voor Ik zal er morgen weer zijn!…

Moe ... moe ben ik van het denken moe van het strijden elke dag moe van het elke dag weer opstaan moe van telkens die gemaakte lach een keuze door mij gemaakt nu een jaar geleden als ik het had geweten had ik het dan vermeden? toch weet ik ook dat het niet anders kon maar is mijn nieuwe keuze wel van een zuivere bron?…

Je blonde haar Je blauwe ogen Hoe langer ik naar je staar Hoe meer ik voel Dat je me hebt bedrogen…

Voel als steen kan niet bewegen stil in koude regen in mijn hoofd storm verdriet enorm verdriet om jou voor iets dat ik zo graag wou…

Besluitloos loop je naar het raam. Je ziet een donkere gedaante staan. Het is de schaduw van de dood. Het was de schaduw van de dood die jou volledig afsloot. Mensen rond jou bestaan, zagen jouw toestand achteruit gaan. Je lichaam, je geest. Je beste tijd is er geweest. En zoals gedacht. Zoals verwacht. Kreeg de dood jou in zijn macht. We…

Nog zoveel jaren. Ik kan ze niet sparen. We kunnen van alles verwijten. Maar het enige dat ik wil is iemand om die jaren mee te slijten. Ik heb alles wat ik wil. Ik heb alles wat ik wou. Ik heb een groot bed, met een beer en slechts 1 kussen. Daar hoort nog een kussen tussen. Het kussen van jou. Dat is alles wat ik wil .…

Zonder twijfel schop ik het raam open Spring eruit, de diepte in Hoop ik zachtjes neer te komen Vallend in jouw armen Maar je bent er niet Keihard val ik op de grond Waar ben je; nu ik je nodig heb? De duisternis omarmt me Als een moeder bij haar kind Kom lekker bij me, fluistert hij Mijn ziel waakt in mijn verdoofde lichaam Kom je me helpen…

Ik loop alleen langs de spoorlijn Ik wacht op de snelle trein Ik wacht tot hij mij zal raken En helemaal fijn zal maken Ik voel mij zo alleen, niemand ziet mijn traan Ik wed, dat de machinist mij niet eens ziet staan Ik wacht wel, net zolang ik mij niet zo alleen meer voel Dan zullen ze merken, hoe alleen ik ben, en wat ik bedoel…

Mijn hoofd is een ontploffing Een hele grote bom Ik doe stomme dingen Weet ook niet waarom Mijn hoofd is een ontploffing Stress de hele dag Over school en over thuis Weet dat ik mezelf niet mag Mijn hoofd is een ontploffing Ik kan het niet meer aan Elke seconde denk ik Wanneer mag ik eindelijk gaan…

ALLEEN Alleen, ik heb niets meer. Ik trek her en der wat rond, op zoek naar een huis. Een huis waar ik veilig ben. Eenmaal aangekomen moet ik weer weg. Waar ik heen ga weet ik niet. Maar ik zet door.…