Alle inzendingen over Elisa's magie ziel

waar vrome lieden zich verzamelen in devoot weten galmt de echoput zijn afgodskreten de vingerwijzing is niet meer steeds sneller knalt de hand zijn rechters oordeel op de wang agressie kent zijn hoogtijdagen weer gepeupel gaat zoals vanouds tekeer ooit zal een sterke man met veel magie en warm elan zijn bannelingen vragen hem…

Ik laat me vallen ik laat me naar achter vallen en ik ben niet langer bang, want ik weet, dat jij daar zult zijn, jij zal daar staan om mij op te vangen, jij stond daar altijd, als ik je nodig had het was niet slechts in mijn fantasie want ik zag dat jouw integriteit werkte als magie.…

Kunst De onbegrijpelijke wereld De wereld van een genie De genie zit nu in een cel Het is magie…

Gesluierd door het haar betoverd door parfum dromerig in de hals ruik ik de lentegeur. Omarm visioenen op top van de duin spiegelt avondgloed in haar rollende traan Staan in vuur en vlam kijkend naar de horizon echoot haar jawoord door de magische kleur. Glinstering van sterren in euforie van de nacht in ons gevangen…

Een pad in het bos paddenstoel tovert uit hoed diverse sporen…

met een lichte mystiek begiet honger deed mij schrokken maar de grote brokken missen de verfijnde smaak dus ben ik gaan prakken om de realiteit in kleine stukjes te behappen er waren nog wat onverteerbare zaken die niet echt koosjer smaakten al in plastic verpakt een probleem afvalbak die luchtdicht was gesloten zonder magie…

In een visioen accentueert de rookpluim een vorm van magie.…

uit lang vergeten boeken om de ziel van het leven weer te zoeken…

hij heel diep hun ziel aansprak zijn helende warmte gaf in een paradijselijke afscheidslach…

Ik zweefde vaak over verre landen met magie der meesterlijke eigen beleving. Ik had en heb nog altijd het grootste plezier tijdens momenten van eenzaam leven. Maar ik voelde al vrij vroeg dat in de kracht der eigen ziel een opdracht klaar lag en samen viel met generaties na en voor mijn leven.…

altijd één geweest alleen de ziel ontsnapt het aardse feest…

de lichten aan kleur in de coulissen moest op toneel en wachtte op je blik jij was er wel maar mensen veel te veel toch sprong de vonk weer over in magie jij gaf mij sterren aan zag de hemel in je ogen ik liet mezelf volledig in jouw warme aandacht gaan ben geland op het gevallen doek in toegift heb ik jou mijn hart en ziel gegeven…

Op de muziek van 'Hold Back The River' van James Bay (zie link) In de Zee, daar woont een fee Ze zwemt en heeft een staart Feemeermin, dat is haar naam De Zee is haar huis en haard Stop de vervuiling van de oceaan Stop de vervuiling, houd schoon - De Wereld die onder het water schuil gaat Stop de vervuiling, stop het In de Zee…

oerkracht knalt uit grond magie in heksenkringen toverchampignons…

Witte winternacht als een spook- of sprookjesnacht met magie getooid.…

nog houd ik de ballen van mijn eigen cirque du soleil hoog in de lucht volg kleuren en patronen nauwgezet in hun mystiek magistrale vlucht handen volgen soms verbolgen maar ook vaak blij het vangen en vergaren uit het diepste van mijn kunnen tover ik magie om toeschouwers het beste te gunnen zo leg ik mijn ziel heel kwetsbaar…

naar een droom sneeuwrivier waar zou je nog smelten God is magie, mijn lichaam is ademvlakte.…

doordrongen van het kosmische de magie dat met hem speelt in pure emotie als schepper van Edel materiaal krijgt vroeger betekenis Schilderijen zijn de getuigen Van de geschiedenis…

Zal jij ooit te weten komen wat een klein beetje magie met ons zou kunnen doen? Maar een heel klein beetje kan zoveel verschil maken. Ooit hoop ik dat jij te weten komt wat een heel klein beetje magie met ons had kunnen doen. Maar een heel klein beetje magie kan ons naar elkaar brengen en ons voor altijd verbinden.…

Ik zie de wereld niet altijd zoals ze hoort te zijn ik zie de wereld met een tikje magie en toch voel ik nog pijn want de wereld is niet alleen maar vrolijke zonnestralen op je gezicht de wereld is ook donderbuien, want ze is ook weleens sip ik zie de wereld zoals ik haar het liefste zie ik zie de wereld op haar best met een tikje magie…

ze haken zich Siamees in elkaar twee verloren zielen die dienen wat ooit eens geweest vandaag het leven laat gevoelen tijdens de laatste tango het vuur brult laaiend op tussen de wervelpassen door de magie volop herlevend voelen ze zich weer even mens in elke wereld met een deugd in iedere twist te lang zwegen ze toen praten nog kon…

Gras... en voorbij het grazen lig ik bij mijn vier poten mijn ogen te verbazen, omdat ik nu weer evengrote monden vol eet zonder te lopen, terwijl ik straks nog liep te eten, ik ben het zeker weer vergeten wat voor een dier ik ben - de sloten kaatsen mijn beeld wanneer ik drink, dan kijk ik naar mijn kop, en denk: hoe komt…

Hij zoekt naar zijn ziel en vindt daar dan ook zichzelf vol met energie.…

heb niet met magie gespeeld tover nooit uit dozen ben ooit een goochelaar geweest blijf in mystiek geloven alle sprookjes kwamen boven van goede fee tot boze geest samen hebben we genoten aan de rand van het bos de oude vos is er nog steeds steelt in plots bewegen de magie van het ogenblik helaas onze mystiek wordt niet gegeten…

ik heb ertsen gesmolten stenen gekloofd geloofd in hogere machten paranormale krachten ervaren om jouw aura van ziel en magie te mogen bewaren kathedralen en torens gebouwd om de hemel te raken iets van jouw mysterie te smaken vreemde culturen bezocht in verre landen mijn licht opgestoken je bleef mij steeds maar ontlopen toch heb…

namelijk verbonden met hen die zijn geroepen te vertellen iets van magie in de duisternis ik kijk nog vooruit ook al begrijpt men het niet niks kan men nog doen dan alleen maar schrijven met op de achtergrond een wereld…

verstrengeld door liefde lezen zij elkaar in de weerspiegeling van de zee maren in de wolken zonneklaar blijkt dit nu allemaal passé hij leest zijn pijn in haar ogen blaam kruipt op vanuit zijn ziel probeert hij ze kussend te drogen wat eens solide was nu zo schriel lijkt deze magie doorbroken nu hij vaker in cirkels praat 's nachts…

winter die gaat komen hart en ziel zijn vaste posten op balans mijn liefde blijft de vaste buffer in de sluiter samen onvoorzien…

Partner en ik werkten tal van jaren wel voltijds Bruto loon, dik vet magie, ik ontving netjes de helft. Nooit gewerkt als escorte, geen misprijzing aan deze dames Trappen geschuurd ook vunzige garages gereinigd, best heftig. Niets spijt me, totaal niets, ik kan mezelf nog Een blik in de spiegel gunnen, dik zelfrespect dus.…

Pijn kan vaak helend werken, slechts amper te bemerken Verwerking hoeft al is het zo beenhard. Wat zo fel opgekropt heb is van geduurende jaren Kan ik alleen laten varen. Niet sofort er de brui aan te geven, zou erg dom zijn. Jullie halen me steeds weer boven water, theater? Denk ik niet... ik kan steeds een verstandje meer gebruiken, mee…