Netgedichten

netgedicht (nr. 61.953):

Ademden mystiek

hij was geen tovenaar
maar bezat de magie
om mensen te bevrijden
van de remmingen
waaraan zij vaak lijden

hij stal hun blikken
nam ze mee naar
onbekende plaatsen
liet ze warmte en dan
weer strenge kou ervaren

zij zaten op het
puntje van hun stoel
om als eerste zijn
emoties te voelen in
een hemels evenaren

zij ademden mystiek
toen hij heel diep
hun ziel aansprak
zijn helende warmte gaf in
een paradijselijke afscheidslach