Alle inzendingen over Engelenzang

Van verre komt het als een schoon gerucht Daar is een kind geboren in Bethlems stal - Zijn naam is Zaligmaker, want Hij zal De wereld redden, die in weedom zucht. De wereld kent Hem niet, maar in de lucht Zijn tekenen en wonderen door 't heelal, Uit de open hemelen klinkt een schoon geschal En engelenscharen zingen in de vlucht. Vrede,…

Zelden begroette ik zo enthousiast de stemmen van de achtergrond wier resonante klanken mij inspireerden in hart en ziel tot hemelsfeer naar beheerste pennenstreken in ganzenvlucht. Met open armen verwelkom ik deze zoetgevooisde engelen in een overgave van openheid en laat me onderdompelen in een wereld vol poëtische schoonheid.…

Kan ik de wenk weerstaan, alsmaar vroeger sluiten deuren het huis tegen nachtelijk treuren over verloren licht, afgebroken bestaan mens gevangen in ongekende deining engelenzang troost zijn verschijning…

Zachte wervelingen in hemellicht, engelenzang in zuivere tonen, in samenspel met harpen en fluiten, introduceren het kerstfeest, verkondigen een tijd van verlossing, in blijdschap, een geboorte, van het kind van liefde en vrede, een eeuwenoude traditie, welke in wederkerige tegenstelling, in schaduwen van hellevuur, uit onbarmhartig geschut…

Wachten doen we toch een leven lang, op nieuws, verbetering of engelenzang, maar wat er allemaal intussen ook gebeurt, of hoe de zon alweer de dagen kleurt, we zien het veel te weinig, hollen voort, alsof het echte nieuws door ons niet wordt gehoord.…

Hoe zal het zijn als er vannacht eens engelen zouden zingen. Zouden we schrikken van het licht, ontroerd ons bed uitspringen? Ik denk vaak aan het “Stille nacht” gezongen door ‘t jongenskoor als slotlied in de kerstnacht, dat raakt mij door en door. Op zo’n moment dan voel ik en zie met ogen dicht die engelen van heel dichtbij, rondom…

bloot op de eenzame weg waar donker moed in de schoenen zoekt drijf ik rond zwarte rozen op klanken van engelenzang tot aan mijn grenzen laat ik jou komen oude schoenendoos vergeeld om tranen adem jij schaam momenten in zwart wit de geur hangt nog steeds rond het eiken lik ik wonden uit mijn tijd losgelaten etter zal ik nooit meer knielen…

Het is de eerste maandag van de nieuwe maand Ik krijg een NL-alert van mijn regering En als engelenzang hoor ik de sirenes Ik denk aan de Oekraine, aan Rusland Ik denk aan die verschrikkelijke oorlog Ik denk maar niet aan vrede, laat staan bidden ‘Godverdomme vrede’ schreef Leo Vroman in 1945 Vroom of vloekend Het helpt geen donder…

Door harmonie van Engelenzang bezield tot inspiratie schiep God in grootse scheppingsdrang de kroon op Zijn creatie. Een wezen boven mens en dier volmaakt en onwaardeerbaar een symfonie van lijn en zwier Gods meesterstuk: De Leraar.…

en pijn tijd in angst en zorg versleten zal dan onze liefde hoogtij vieren weten we dat toch de tijden keren dat wij elkaar met bloemen sieren in die tuin van paradijselijke sferen leven zal daar opnieuw beginnen daar in die wonderschone stad daar zal ieder in liefde beminnen die hij op aarde niet heeft liefgehad klinkt die heerlijke engelenzang…

In de vorige werelden was er of stront of niets dan hel engelenzang uit zeer strenge engelenstrotten. Er was ooit een wereld waar zwaluwen zwijnen knipten en schoren, voor niets.…

Laat ons elkander liefde geven en tederheid en engelenzang, want heden kwam Gods Zoon op aarde, we vieren Kerstmis, vol van vreugd. De ogen van de kinderen stralen en zelfs de sterren zijn verheugd.…

noten springen wild dooreen spreken van een ruig woud dat doorschoten wordt door felle bliksemstralen waar donder boven buldert houthakkers stappen moeizaam voort dragen stammetjes op hun rug hierin ziet de kunstenaar al het zwoegen van de mensheid bovenal het eigen leed Hemels gehoor ontwaakt binnen de gedachten van de man der muziek engelenzang…

Hoogverheven kathedraal, muziektempel in aanbidding, je starre kille stilte, doorbroken door stemmen, op golven gedragen vibratie, muzen in zedelijke bekoring, die sopranen hoog'lijk beamen, in harmonie met tenoren, die het gehoor streelt, en snaren van emotie's beroeren, eruptie's mijn ziel doen ontladen, in samenschijn met de nuances…