Alle inzendingen over F-route

Wat een gotspe, welk' verkeerd gerichte lef… ’t is kunde wat me nog ontbreekt – heb slechts geduld met deze ‘F’.…

Bedoeling is dat men met jamben werkt als men heel graag een snelsonnet wil bouwen? De actualiteit nogmaals herkauwen? Wat sluikreclame? Sluw, onopgemerkt? Meer vragen resten mij: wat moet men doen indien men geen teevee heeft en geen poen?…

Puur Nederlands bestaat niet meer. De anglicismen dringen door. ’t Is iets waar ik me vaak aan stoor: ontkomt geen mens aan die invloedssfeer? Men heeft het over specials, floodlights, spotlights. En deadlines, headlines, baselines en de lunchtime. En kid en shit en teamspirit en acid. Maar anyway, ik hoop wel op een limit. Ach Vondel…

Het thuisland van de zeehond is de noordpool. Maar nu is er zo’n zoogdier per abuis ver weggeraakt van zijn natuurlijk thuis. Voor onderzoekers is ’t een kluif, een leerschool. Voorlopig zwemt het diertje in de Seine. ’t Vangt fijn veel vis; verdomd dat beest heeft veine!…

Laatst vroeg ik aan mijn boezemvriend: ‘Wil jij iets voor me doen?’ ‘Dat ligt eraan,’ klonk ’t nietsontziend, ‘ik kén jouw fratsen, oen!’ ‘Maar dit keer ben ik serieus, neem eventjes de tijd. Mijn plan is echt miraculeus, ’t is pure listigheid! Ook kwaaie zin, ‘k ontken het niet, maar ’t is een grof schandaal! Op ‘t Nederlands En El gebied…

De tijden van de fabels zijn voorbij. Geen weerwolf of vampier ziet men verschijnen. Geen griezelvlucht in fantasie, geen deinen in heerlijk toeven bij die hekserij. Toch, en dat zult u nauwelijks geloven, ben ik, een heel gewone jongeman, een gruwelijke weerwolf nu en dan. Mijn zelfhaat raak ik nimmer meer te boven. Maar mijn vriendin,…

Het spannendst aan het leuren met een vers is niet zozeer het wel of niet geplaatst zien maar meer nog of men het nog eens wil aanzien of het een prentje krijgt; dat blijkt divers. Toch, snelsonnetten heb ik wel begrepen die maken verreweg de meeste kans. Dus wiebelend en wankel van cadans schreef ik er massa’s; sluw en slim – geslepen!…

Zij zat zich te vervelen in de kerk. Een kind nog, onervaren en blijmoedig. Ik wil hier echt niet zijn, dacht zij mismoedig. En door de vensters tuurde zij naar ’t zwerk. Zij voelde zich verloren; waar was zusje? ’t Was stomvervelend hier zo zonder haar. Jessica, haar voorbeeld, steeds met grollen klaar en een afleidend, snel gegeven kusje.…

Voor basisscholen wordt het een lang jaar. Want in de zomer van tweeduizend zeven, beginnen de vakanties, voorgeschreven, twee weken later, naar maar waar en zwaar. Maar toch, ook deze ramp valt wel te keren - Leuk! Pinkster geeft een weekje vrij van ’t leren!…

Voorlopig hul ik mij in landsbelang in nevelen, mijn ‘F’ een prima schuilhoek. Een alias, want soms ben ik best bang. Want eerlijk waar, die jamben zonder rijmboek, die gaan mij nooit af zonder plaatsingsdwang – wat ik ook zie bij jullie, zonder lulkoek!…

Waar gaat de wind koud, triest en baldadig alsof de reis pas net begint en dan terugkerend en ongenadig waar de wolken zo grijs geen licht door laten zo wreed doch wijs verandert liefde in haten hoop in weemoed die kaarsen doen uitdoven en veranderen tranen in bloed die wanhoop beloven tot de aanvaarding toe pas dan, zal de storm zijn…

De liedjes van toen waren onze wereld, daar -- zagen we elkaar.…

Nooit wordt er iemand in de rede gevallen -- als iedereen praat.…

Toen wij jong waren, draaide het leven om ons -- en dat doet het nog.…

Wij zijn thuis, wachten op jou, ja, dat zeiden ze -- ooit ook tegen mij.…

Er moeten veel meer vrouwen in het leger Te land, ter zee en boven in de lucht Straks in een tank en een F-16 vlucht Of navigeren op een mijnenveger Een vrouwenquotum: dapper en heel stoer Geschikt bevonden als kanonnenvoer…

Toen het stil Geworden was Buiten en de Vrieskou alles Dat leven ademde In zich had opgenomen, De knorrende beesten Zonder een mens erin Alleen geluidloos Nog voortbewogen, En ook de gierende Onrust in mijn Zorg'lijk hart Was gaan liggen En zich overgaf Aan de strengende Vorst, was het In dit verstilde Landschap…

Lichamelijk ter wereld komen Duurt een uurtje of acht, Soms meer, soms minder, Maar als je er dan bent Leer je puur spontaan Te ademen, te drinken En te leven van het moederhart Dat je dagelijks omringt - Voordat ook je mentale geboorte Afgerond is ben je al gauw Een jaar of twee en half verder Je weet nog niet wie je bent Maar…

en met mijn handen stil binnenin, schep ik los wat aarde nog warm van zon en zegen zodat je weet dat wat zij schonk als eeuwigheid zal leven diep uit haar naar jou zo mooi in 't hart neergestreken opgedragen aan F. en H.…

Waar was ik eertijds bij de watersnood, Waar toen men John F. Kennedy vermoordde En waar toen ik van 11 september hoorde En waar was ik bij Pim Fortuyn z'n dood? Ik word verdomme onderhand zo oud Dat ik het niet meer uit elkander houd.…

Maar omdat hij zich niet aan de voor hem uitgestippelde route hield is hij daar nu door de rechter voor berispt. Wie bij de post de snelste route weet, Behoeft daarbij zijn pas niet te versnellen. Die is het snelste klaar met postbestellen, En werkt zich niet onnodig in het zweet.…

Het lijden van De Wereld onbewust Op zijn schouders Genomen - Door Alleman En ook door Jan Besmuikt spottend Als kneus weggezet Had hij - voorgoed Opgelucht - zijn Last in het voorportaal Van de hemel neergezet regel 11 en 12: dank aan ds F. de Jong, Drachten…

en dat verbindt ons, zelfs indien we gescheiden zijn door een grote afstand Wij blijven in dezelfde band van " L I E F D E "…

komen weer andere tijden De Ridderkerkse poëzie, zowaar een heuse route ze fleurde op van een gedicht kwam thuis met een lach op haar gezicht…

Marilyn kon niet weten dat haar John een jaar later werd vermoord...…

De slotschroef (Z) komt in sleuf (G), voorlopig, die draait u later met moer (F-3) vast ..... Ik zweette dagen op een keukenkast, de bouwbeschrijving maakte me wanhopig. Krijg ik voortaan, vroeg mij af, ontzet, een TV nog alleen als bouwpakket ?…

de torrente in via (uit de beek op de route) ik hoor dit woord en zie weer hoe roekeloos wij de route liepen naar het torenhoge licht dat onbarmhartig scheen een scheurende weg en daar slurpte ik water dat naar ijzer smaakte zoals het water in de wezenputten van tessel intussen keerde mirjam om maar ik ik zocht het hoger op…

Zonder randen, zonder bodem, ben ik vederlicht. ..met mijn ogen dicht, vlieg ik in het ledige, met mijn vleugels van devotie, diep in mijn emotie, zonder voorbestemde route. Zonder randen, zonder bodem, ben ik vederlicht.…

Ik ben als een hert gevlucht voor de jager ontheemd beroofd loop ik op glibberige paden het plateau een onderaardse- gang met heksenbezems de route is een omweg naar het doel van mijn bestemming…

vierbaans in de zon weet ik me rijdend de route naar mijn kinderjaren tot mijn verrukking denk ik alle auto's van de weg en dik de wereld in tot aan de horizon met heimwee…