Netgedichten

netgedicht (nr. 12.181):

Plaatsingsdwang

Het onbeschreven vel ligt voor me klaar
Te wachten op een nieuw gedraaide keutel.
Wel dagelijks schrijf ik wat dor gereutel -
het euvel van een nieuweling, voorwaar.

Kijk, zelf besef ik dat men mij kan missen.
Maar oefening baart kunst; je weet maar nooit.
Misschien word ik wel dichteres, eens, ooit.
De bloem der natie, net als Driek van Wissen.

Voorlopig hul ik mij in landsbelang
in nevelen, mijn ‘F’ een prima schuilhoek.
Een alias, want soms ben ik best bang.

Want eerlijk waar, die jamben zonder rijmboek,
die gaan mij nooit af zonder plaatsingsdwang –
wat ik ook zie bij jullie, zonder lulkoek!