Alle inzendingen over Fluisteringen van de

want dan vangt ze die fluister niet…

op handen draag ik je wieg je zo in slaap fluister over schaapjes en tel ze één voor één…

en dan zou ik een woord uitvinden dat zo mooi was dat het fluisterend de wereld rondging en dan zou jij weten dat het voor jou was…

Dood spreidt je vleugels De lente staakt haar fluister Het struweel blijft stil…

nacht plaagt haar zinnen prikkelende fluistering wakkert schrijflust aan [Gedichtendag 2011]…

(haiku) Fluisterend geluid Blazende wind door bomen Zacht wervelend blad…

(tanka) bomen hebben veel verhalen te vertellen door te luisteren naar het ruisen van de wind hoor ze toch eens fluisteren…

passie, hartstocht liefde lust de fluister van de nacht zindert ervan maar ook tranen van eenzaamheid van pijn van het niet willen of kunnen aanvaarden van radeloosheid hangen wolkenzwaar achter elke stralende ster stroomt een rivier van zilt en droef gemis het maanlicht verzacht waar de wind aan het fluisteren is zoveel gevoelens…

je pijn en je verdriet vertel het me als je geen oplossing meer ziet vertel het me ook al kan ik alleen maar luisteren vertel het me je mag het ook tegen me fluisteren…

zeg me hoeveel tranen er golven in de zee vraagt ze met een zachte fluistering in haar stem zeg me hoe vaak de maan me troost bracht als ik moe van het alleen zijn was in die donkere nacht of met een warme glans juist dat liefdespaar kuste dat danste in het maanlicht ze kent de antwoorden de stille fluister van de wind schrijft…

Je verbleekt, kruipt langzaam weg uit de anekdotes en de foto's die overblijven voor vreemden, later ook nog ontdaan van onze herinneringen alles verteerd tot iets anders jij en wij opgelost in nieuwe levens met hun eigen verhalen waarin wij zachtjes fluisteren eeuwig zullen we fluisteren in het voorouderlijke koor van de menselijke…

~~~ in de zwoele wind van vandaag fluisteren nog steeds de woorden die gisteren al vroeg vertrokken schetsen komen weer tot leven in een pastelgekleurd diorama verleidelijke denkbeelden waaieren uit in vlagen en ik bloos jouw kleur op mijn papier alleen je schaduw loog je leek veel langer -bij me- ~~~…

In essentie van ontwaken beroer je mij tot slapen met accent van zwijgen hoor ik niets anders dan lyrische dromerige taal die kalmte laat opbloeien en in die fluistering herhaal jij verhalen over openbaring van verlangen er is geen diepere heimwee die ik koester dan de herinnering aan jouw geliefde warme stem.…

Machteloosheid slaat toe niets houdt de fluistering nog tegen. Ze hoort het geluid in zichzelf breken !…

verwarm me met je verlangens fluister me wat je denkt knuffel me en maak me zeker ik heb je nodig de liefde die je me brengt…

zoveel vogels fluisteren alleen maar over jou je moest eens naar ze luisteren dan weet je hoeveel ik van je hou…

ik fluister kort maar duidelijk de waarde die je hebt in mijn leven al de liefde die ik je nog wil geven - en je glimlacht dan gelijk -…

soms lukt het me niet in je oor te fluisteren wat ik ook luidop niet met woorden zeggen kan zodat ik je stil omarm…

Gebaren als taal en teken stiller dan fluisteren is nog zachter spreken. Het liefst zou ik willen zijn beter dan ik ben.…

Zachtjes in mijn armen Zachtjes fluister ik je naam Zachtjes strijk ik door je haar Zachtjes wil ik je kussen En ook zonder dat hou ik van je.…

ze stokken ze stokken in je keel de grote woorden en komen in windstilte fluisteren soms aan boord…

De ontluisterende geschiedenis van weleer Fluisterend gras stop nu toch een keer…

Bomen praten zachtjes met elkaar ik hoor hun fluisteren in het lover Bomen, zonder zelfs een takgebaar Ik vraag mij af, waar gaat het over Bomen prevelen uren met elkaar ik hoor van hen ’t stille fluisteren Klinkt dan de stem van God daar of zou God alleen maar luisteren?…

Ze suikert haar woorden met fluistering als ze de zin in zijn oor laat smelten waar de taal traag uitloopt en dan opstaat als een verlegen renaissance van beelden…

De wind is koud en winterdagen dwarrelen, fluisteren als droge bladeren.…

Ik fluister tegen de boom dat mijn hart een dansje maakt voor jou ik neurie in de wind het deuntje van je glans ik draag in mijn borst een kruidje van de dag dat ik je klaarlicht uit de verte komen zag ik herkende heel je gloed en schokte bij je blik die mijn bestaan verlichtte met de vlam van juist en vol nu fluister ik naar…

Wat haat ik roepende tierende lui Dik vet adoratie voor het fluisteren, pakt steeds verf. Tja, wat leeftijdsgebonden zeker, slecht gehoor Pech onderweg ergens, zintuigen werken te goed. Toch gewoon delicatesse ten voeten uit, prevelen fluisteren Werkt helend, moedgevend en verzachtend, vet bewezen.…

Dan: fluisterend hun ochtend openvouwen, kleurig te vervliegen.…

ze schildert met gevoel de vrouw als een gedicht op het witte doek zoveel bewondering in mijn fluister van vandaag…

wijl herinneringen dromen fluisteren dragen wolken regendruppels aan ze tikken op het zolderraam een eigen melodie…