Alle inzendingen over GODSHUIZEN LOF BEZINNING

Orgelklanken en koorzang tonen zich sterk, geven luid de lof, die God mag krijgen voor Diens stem tussen ruisende twijgen, binnen alle adem uit het wijde zwerk. In de kleine kapel van klare eenvoud ondervindt de zoekende enkeling hoe zijn felle zielsdrift hier zacht verflauwt.…

Juicht den Here gij ganse aarde zijn de bekende woorden der gelovigen van het oude Israël deze mensen leefden eenvoudig en gehard kenden niet het verwende bestaan dat thans in de wereld troont zij erkenden zich als kleine medewerkers afhankelijk van God hoeveel te meer mogen wij in deze tijd onze Hemelse Vader lof toezingen!…

De godshuizen van stemmen stil verstard in het bewegen Zijn wij meer 'aan de slag' 'meer van het werken'? Heeft Hij ons om die reden in het Aards Paradijs gezet? Om ons te stalen ons te sterken wat van leven.... overleven maakt? Dat het mij met deze vragen in mijn hart raakt Als ik voorbij ga aan kerken.…

Ik ben geslaagd ik hoef niet meer ter kerke ik heb een hoop geleerd ik ga nu geseculariseerd werken aan het belangrijkste vak DE LIEFDE, de praktische liefde dat is mijn lievelingsvak dat heb ik nu op zak waaruit ik ruiterlijk zal delen want wie deelt die heelt en voor bijscholing weet ik ze wel wereldwijd te vinden: de Godshuizen!…

Zij, heeft passie voor mijn vrucht, proeft het wit van mijn lof. Zij is de droom van mijn vrouw…

Laat dan mijn avondbeê je danken In zacht koraal van morgenklanken, Alsof mijn ziel pas werd gewekt En nu opééns zichzelve ontdekt, Als zon uit wolken openbrekend, En met een vreemde stemme sprekend, Aan lang verzaamde zingens-stof Ontlenend plots der Liefde lof! 20 Juli 1932.…

Een winnend gedicht valt niet meer te rijmen Het product van de zwoegende rijmelaar gaat na drie regels in de versnipperaar en probeer het dan maar te lijmen Vergeet Cats en Vondel, mijdt alle rijm en lof zal u deelachtig zijn…

Bezinning kan over veel dingen gaan Bezinning over de relatie met God de Heer Bezinning over ‘t leven geloof en nog meer Bezinning over het heden en ons bestaan. Een tijd van bezinning nemen is goed Om in alle rust onze gedachten te laten gaan Over de tijden die ons te wachten staan Wanneer het nieuwe jaar ons begroet.…

Loof de Heer in ’s Hemels kerk, Boven ’t zwerk. Loof Hem in Zijn hofgewelf. Loof Hem zelf Met een schel bazuingeklank. Loof met zang, Onder harp en cythersnaar Openbaar. Loof met koorgezang en trom, Hem alom. Loof de Heer met blij geluid, Snaar en fluit. Loof met klinkende cimbaal Van metaal; Loof met vrolijke cimbaal Van metaal.…

Gedichten zijn eigenlijk gedachten Maar soms met onbegrijpelijke krachten Zij kunnen vlijmscherp zijn of pijn verzachten Zij brengen voor de geest verhitting, bezinning of verkoeling; maar altijd heeft de dichter een bedoeling; gebruikt hij woorden, heel dicht bij elkaar gebracht in samenhang vertellend over ’t algemeen of over iets uniek…

geen onderscheid Amen Een kerk die geen kerk meer mocht spelen Alles wordt stil en gaat ten onder in kerkelijk stof Muren huilen onder het puin,zingen hun laatste Ave Maria voordat ze definitief zullen zwijgen in glorierijke lof… Amen…

ik breek denkbeeldig nietszeggende blokkendozen af van architecten die op lege plekken munten waar ooit kerken stonden majestueuze bouwwerken met een ziel en hoge torens: als wijsvingers naar omhoog waarvan men dacht dat ze uit de tijd waren kathedralen geen dienst meer deden nooit gedacht ze om te bouwen in godshuizen voor starters…

bezinning is een moment stilstaan de tijd nemen die je eigenlijk niet bezit... bezinning is oponthoud waarvoor je het geduld niet hebt maar waarvan je diep van binnen weet dat 't onontbeerlijk is…

Loof God in Zijn heiligdom Loof Hem om Zijn mogendheden In de hemel als ook hier beneden Loof God, loof Zijn naam alom. Loof God met de trom en fluit Met bazuin, cimbel, tamboerijn Dat het ter ere van God mag zijn Loof Hem om Zijn wijs besluit.…

Loof God in Zijn heiligdom Loof Hem om Zijn mogendheden In de hemel als ook hier beneden Loof God, loof Zijn naam alom. Loof God met de trom en fluit Met bazuin, cimbel, tamboerijn Dat het ter ere van God mag zijn Loof Hem om Zijn wijs besluit.…

Loof God in Zijn heiligdom Loof Hem om Zijn mogendheden In de hemel als ook hier beneden Loof God, loof Zijn naam alom. Loof God met de trom en fluit Met bazuin, cimbel, tamboerijn Dat het ter ere van God mag zijn Loof Hem om Zijn wijs besluit.…

Als bij een onverwachte stilstand Van een slaande klok het raderwerk wordt geremd Zo voel ik mij het lijf nog door de geest getemd Dan worstel ik met mijn herinneringen Achter mijn bureau Over de loop der dingen Uit mijn jeugd En over tijd en Eindigheid En droefheid die ik op mijn schouders weeg Dan ben ik moe en leeg en toch doet…

Rust en tijd voor mijn gedachten geen mensen om me heen die iets van me verwachten heerlijk even alleen in de stilte heerst ruimte en rust woorden worden niet gesproken ik word me pas van mezelf bewust als een snik de stilte heeft doorbroken ik laat me drijven naar het verleden onderdrukte gevoelens komen voorbij ik wik en weeg de omstandigheden…

ik trek me nu even terug op de toendra in ijzig koud zwijgen in de hoop een afkoeling te vinden voor mijn oververhit denken maar al vlug ben ik onderkoeld de negatieve temperaturen ben ik immers niet gewoon klappertandend, trillend en bevend dool ik over de open vlakte steeds in ijzig koud zwijgen…

hoe geduldig het wachten kaal zo verzonken hoe langzaam de dagen lengen in kruin en tak…

De huizen zwijgen een halfverlichte straat donkere klokken breken het asfalt in twee. hij is in schril contrast naast een boom de zware steen in zijn trillende handen. de vleugel vliegt tegen de wachtende maan verliest zich later stervend op het trottoir. hij die met gebogen tranen knielt kent kwelling en geluk in gelijke mate…

Toen braken de dijken en dreven de lijken… Een mensheid in nood… Hun graf was gedolven; in ‘t spel van de golven Klonk ’t lied van de dood… geschreven nog gister’ in ’t levensregister, doch toen was het boek opeens vol hiaten. We zwegen…gelaten… De rede was zoek…! De ogen geloken; de banden verbroken… aan ’t leven ontrukt getild…

Wie heeft er nu nog even tijd Voor begrip van de eeuwigheid Wie heeft er vandaag nog even Voor het begrijpen van het leven Lees ik het werk van Beets Dan denk ik immer steeds Waar is bezinning gebleven Nu duurt die steeds maar even Carpe Diem gebiedt dwingend de toon Serieus gedrag ontvangt veel hoon Memento Mori is even gevloden Net…

is het tijd om te bezinnen. Kan ik zo verder gaan ? of zou ik herbeginnen…

Een stil moment den vaderland getrouwe: een generaal die krachtig salueert, een majesteit, diep triest geprogrammeerd, ministershanden vroom en droef gevouwen… Maar straks weer schudden zij tirannenhand; want dat is economisch goed voor ’t land.…

Een nieuwe dag brak aan waar zich de stilte hoeden liet niet in verlangen nog naar meer maar in tevredenheid met alles reeds gezegd en al het goede reeds gedaan alleen de tijd tikt langzaam voort en spreekt het stille leven tegen dat ongezien steeds verder glijdt een zeker einde tegemoet daar scheiden alle wegen.…

Een moment van bezinning laat ons weten Dat we niet alleen bestaan Om het leven dat we leiden Aan ons voorbij te laten gaan Het is ons gegeven om te leven In de juiste zin van het woord Zodat de mensheid kan groeien Totdat het beloofde hen gegeven wordt…

Ieder mens verlangt zo nu en dan naar bezinning en rust in de hecktiek van het bestaan ons vaak niet van stilte bewust doe dan de ogen dicht laat alles gaan laat alles los wat wit is en zwart en daal eens diep in je hart loop in gedachten door een sprookjesachtig bos ga met jezelf in dialoog ontdek de kleuren van je eigen regenboog…

Na de schrik en Begenadiging, Onder ’t snikken Van verzadiging, Na de feesten Van het vlees Keert de geest en Rijst de vrees: Deze extase Keert niet weer. ’t Licht doet dwaas en ’t Leven zeer.…

Kerst...tijd van bezinning Feest van vrede, saamhorigheid Is dat zo? willen we dat wel? Vrede op zich, geen kleinigheid Als iedereen dat zou willen zou er dan zóveel ellende zijn?…