Alle inzendingen over Ger

Een engel komt niet lief, maar keihard iets zeggen – dat je moet gaan doen.…

Wachtend op later besefte ik: dit is het – dit is alles al.…

Het leven is mooi, al heb je misverstanden – en gedoe met seks.…

Mama wenst geluk voor mij, tot haar ongeluk – werk ik niet goed mee.…

Op het eind expres een fout maken, deemoedig – toppunt van hoogmoed.…

De grootste kerstboom ter wereld staat er weer Gordon wilde in Lopik aanwezig zijn Zo alleen kan hij best aanstekelijk zijn Hij ontstak de kerstverlichting, zonder Geer Het contact met Gerard heeft hij verbroken Die was door hem al in woede ontstoken ...De grootste kerstboom ter wereld brandt weer.…

Hij zal het nog lang moeten voelen, het drukke geren, zo hard en zo rauw. Al zullen ze hem nog jaren vertrappen, een gedachte dooft veel van de pijn. Zullen de zolen die op hem stappen er over honderd jaar ook nog zijn?…

Afreageren: lekker suf in bed liggen –- zonder ziek te zijn.…

Dansen, relaties: de kunst van het loslaten -- om partners te zijn.…

De bloem Een dieprode Die ik bij haar Mocht plukken Die bloem Een heel fraaie Echt mooi Van kleur De geur Aangename Die ik toen bij Haar opsnoof Die geur Heel erg lekker Opend' een deur De poort Van de weelde Via een pluim De heuvel De poort Van haar liefde Niet lan- ger dicht Speculum Lonkend flamoes Geslepen…

kreeg ik vandaag een compliment en niet eens van een vent ze zei letterlijk tegen mij wat zit jouw haar leuk ger en dat terwijl ik zo was geflipt vanmorgen en dus mijn eigen haar had geknipt wel tien keer liep ik naar de schaar en dacht ook steeds daar gaat mijn haar dit is iets dat komt nooit meer goed als je dit zelf doet maar tot…

'k En weet*, maar tussen ieder melodieke waarmee 'k de mensen dien is 't woordeke "waarom" een stille, matte schakel; één antwoord weet ik maar over dat zoet mirakel: God moet mij geren zien. ---------------------------------------------- leê: van leiden 'k en weet: ik weet het niet…

‘t Is onbermhertig koud; en ‘t kan, de zonne ondanks, gebeuren, dat, ‘s morgens, al dat gers is, wit geruwrijmd, staat te treuren! Waar wilt gij, boos geweld, naartoe, des winters? Wij zijn wintermoe!…

Zingen, hoe de donkre wereld zijne ronde reize gaat; zingen 'lijk de merel merelt 'lijk de nachtegaal, die slaat; Zingen, blind, 'lijk vóór alle eeuwen 't laaien van 't onnozel licht; zinge' als zon en maan, flambeeuwen aan het duisterst aangezicht; zingen: vreugde en smart, gesmeten, al wat gloeit en al wat rijt aan de gapend-geer…

Het grootste geluk is voor mij misschien de hoop -- dat het zal komen.…

Lekker kanoën, stroomafwaarts, zonder zorgen -- of we verdwalen.…

Oompje raakt me aan, mijn borsten, ach, vooruit maar -- hij is zo zielig.…

Vraag niet 'Hoe gaat het?' als je dat echt wilt weten -- Gedrag zegt het je.…

De sinne tusken beammen skeinde yn pastelgleon fan mist bereaun loom dwalend ûnder brune blêden fan it wâld dat tichter by ús reinde It wulvjend gers trochlutsen mei fergeande paadsjes ferjitten natuer brânde wyld ferhoalen stil yn it fjoer fan in hâldende suvere simmerdei Met dank aan Miranda Mei voor de Ï…

De galerie is vol met kunst van dure namen Appels en Corneilles staan te kleuren achter ramen Onbetaalbaar voor de kleine man aan de straatkant van de ruit Die ook nog schrikt van ’t spiegelbeeld En denkt: ‘Wat zie ik er kleurloos uit!’…

Collecteren, dames, heren stimuleert vrijgevigheid Tegen kanker, tegen reuma wil een ieder wel iets kwijt Collecteren doet begeren dat jij, door je goeie daad, met het schenken van wat euro’s niet vervroegd de pijp uit gaat En de collectant krijgt inzicht in de mensen om zich heen Die chique vent met al z’n euro’s geeft van z’n rijkdom…

Bij oma eet ik pinda’s Bij opa proef ik worst Bij tante steel ik snoepjes En bij kroegen krijg ik dorst Ik lijk die hond van Pavlov wel Reageer bij ieder beeld Laat me willoos weer dresseren Ook al is de kiek vergeeld Je geest is een computer Zegt mijn psychotherapeut Wat op je harde schijf staat Wis je niet zo mak’lijk uit…

De Raad van Elf en de fanfare gaan door ‘t Limburgs heuvelland. De Raad van Elf, dat is het rare, houdt twaalf glazen in de hand. Ieder raadslid drinkt voor twee. Kijk maar goed, blijf bij de les. En tel nuchter met mij mee: De Raad van Elf, dat zijn er zes! Meer was in ‘t dorpje niet te vinden. Toch, hoe klein ook in getal, als motto…

Mijn opa was de sterkste en kampioen van ’t land. Hij hield daarmee ons volk mooi uit de wereldbrand. Er was mij als klein kind verteld, over wereldoorlog één, dat, met opa aan de grens, daar geen Duitser ooit verscheen. Het beeld van Duits soldatenvolk, angstig vluchtend voor mijn held, verdween toen op mijn school de ware toedracht…

Het waren talloos veel miljoenen. Ze vielen zomaar in zijn schoot. Juist de man die hij zo haatte, bracht hem rijkdom door zijn dood. Hij was plotseling schatrijk, kon al z’n dromen gaan vervullen. Maar er was slechts droefenis, die hij amper kon verhullen. Niet dat hij de dode miste; had hem jaren niet ontmoet. Hij werd pijnlijk weer…

Ze is gekooid, de dure dame Ondanks haar schoonheid in mineur Zonlicht schijnt door rose ramen Maar haar gevoel mist elke kleur Zo charmant, de laatste mode Die ze als een harnas draagt Kil van binnen, als een dode Waar verdriet aan alles knaagt Ze kent zijn tekens van verlangen Weet precies wat komen gaat Speelt het spel, met goud behangen…

Een gedicht ging op vakantie Ver weg, naar het ongerijmde Naar vrije vorm, niet dat getimde Hij zei: Zoals ik het thans zie Ga ik, als ik even maar de kans zie Al m’n zinnen daar verzetten Ontregel liefst ook mijn coupletten Als ik de zon, de zee, het strand zie Hij feestte zonder metrum, zonder maat Maar, zoals dat dikwijls gaat Hij kreeg…

De schilder werd geïnterviewd Zijn atelier was leeg Het vragen van de journalist Was zinloos, want hij zweeg ‘Waarom zijn al die lijsten leeg? Waarom is hier geen kwast?’ De krantenman werd vreselijk kwaad En zijn besluit stond vast ‘Geen letter krijgt die etter hier Die zwijger in ‘t kwadraat Geen lezer’, dacht hij, ‘laat ik weten Dat…

De wereld is te klein meneer, om oorlogje te spelen. We hebben haast geen ruimte meer, om elkaar te kelen. Je kunt gewoon met goed fatsoen geen bom meer laten vallen. Eén fout in de berekening en je bent er zelf niet meer. De wereld is te klein meneer, u staat weer op mijn tenen. Ik hoor uw hersens kraken. U wilt trappen naar mijn schenen…

Die dag had ik geen nacht verwacht. Een etmaal louter zonneschijn. Die dag zou onvergetelijk zijn. Die dag had mij lang toe gelacht. De toekomst werd verleden tijd, als jij en ik elkander smaakten, vuur en vlam ons beiden raakten. Dan werd mijn droom de werkelijkheid Toen, als weerlicht, onverwacht, een wolkendek, geen stergeflonker. De…