Tegelvloer
Een kinderhand op een oude vloer.
Het jeugdig paar dat stiekem danst,
wordt betrapt door een jonge vlegel
terwijl ochtendlicht op tegels glanst.
Littekens door krassen van stoelen.
Het marmer versleten en grauw.
Hij zal het nog lang moeten voelen,
het drukke geren, zo hard en zo rauw.
Al zullen ze hem nog jaren vertrappen,
een gedachte dooft veel van de pijn.
Zullen de zolen die op hem stappen
er over honderd jaar ook nog zijn?
Geplaatst in de categorie: tijd