Alle inzendingen over Hanneke Majoor

(voor Hanneke Majoor) Jij kende mij als jonge dichter, toen ik met zwartgelakte nagels en zwarte oogstrepen doelloos over de straten zwierf, doorn in het oog van de braverikken, doelwit van valse roddelaars.…

Majoor Tom zoekt verbinding met zijn aardse tijd waar zijn ster uitstijgt boven alle gangbare normen.…

Wees niet bevreesd voor snelsonnettenmannen In wezen hebben zij een tere ziel Zo fijn besnaard, zelfs af en toe subtiel Ook zijn ze regelmatig overspannen: Ze wenen vaak in een of and’re hoek en zijn wanhopig naar hun Truus op zoek…

laatst Karin Bloemen weer eens op tv gezien behoorlijk afgevallen volgens mij heeft ze een Hanneke Groentemannetje gedaan...…

Zelfs de kleinste overtreding werd zwaar door hem bestraft: menig soldaat is door deze majoor publiekelijk vernederd en afgeblaft. Groot was dan ook de vreugd toen de majoor overleed en met militaire eer een eenzaam graf in gleed.…

De majoor stelde, dat je ter velde, goed moet zorgen voor eigen geweer.…

Nu Hanneke van Almelo gaat stoppen (Na weet ik hoeveel rijmsels van haar hand) En opgevolgd wordt door een adjudant Blijkt nu, wat ik altijd al dacht te kloppen. Bewezen wordt - ik had het dus niet mis - Dat poëzie een vorm van oorlog is.…

Dus als je straks “Je Hanneke” ziet staan dan is’ t in navolging van Adriaan.…

Waar Hanneke haar 'angst' weet te verwoorden Dat zij hier een excuustruusrol vervult, Merk ik dat men daar wereldwijd van smult, Tot zelfs in Nicaraguaanse oorden. Daar ergens zit Hans Mooi óók te genieten, Dus laat die vrees voor ‘Truus’ maar vrolijk schieten.…

Ben buiten mezelf, Vandaag, weet niet Hoe ik het heb, Ga je vertellen Dat het over is Tussen jou en mij - Terwijl ik het Tuinpad bij je huis Op loop, neemt De mist in mijn hoofd Hand over hand toe, En hoop ik nog Dat dit een boze Droom is, maar De ongelijke stenen In je tuinpad Doen mij beseffen dat Ik mij niets heb…

In Britse kranten was onlangs te lezen Dat Major vroeger ook is vreemdgegaan De hoeder van 't fatsoen had zelf gedaan Waarop hij anderen zo straffend had gewezen Of horen wij ook ooit - je kunt het niet verzinnen - Hoe vurig Peter Jan de dames kon beminnen?…

het niet ... ik snap het niet alles wordt geleid ... in zo stille banen Het lijkt bijna een taboe het lijkt enigszins verboden met fel fantastische muziek richting het graf zie ik juist als een 'hulde aan de dode' Alles zo in stilte ... ik begrijp: Met veel respect want niet voor niets gaan traag ook onze voeten toch denk ik soms: 'In major…

De stervende kijkt mij aan, intens, vol liefde -- voor mij, het leven.…

Foto Hanneke van Hattem van Velsen…

Foto Hanneke van Hattem van Velsen…

in een strakke broek beroerden mij door en door haar borsten in een badhanddoek daar waren geen woorden voor zij zat naast me in de hoek bij ons op het kantoor zij typte brieven ik hield boek de tijd trok een diep spoor in mijn zucht naar haar bezoek zingen wij ooit in koor want zij die ik zo naarstig zoek wordt mijn sergeant-majoor…

het lentegroen welft zich op de zondagochtend over de gracht daartussen is de zwerver zichtbaar scheuren in de kleding een verwarde baard hij tuurt hij naar de wandelaars uit alle landen houdt de hand op neigt dankend het hoofd tot de klokken beieren voor het middaguur dan gaat hij weer langzaam sloffend naar de nieuwe majoor…

Verlang naar mensen En dingen die alleen In mijn herinnering Nog bestaan - en zie Dat het landschap Dat achter me ligt Ook het mooiste In zich bergt En alles dat ik Geleefd heb bedekt Is met een Waas van weemoed…

U snapt dat Arjan, Coenraedt, Nico, Aar Plus Hanneke en Wim dat ook doen. Eerlijk waar!…

(voor Hanneke) Als kind sprong ik van grote hoogten en dook ik in ijskoude diepten, later ontmoette ik jou en al die momenten samen waren de aanzet tot schrijverij om jou te imponeren, te schaken, te versieren, in te palmen, op te eten (geintje), soldaat te maken, het hof te maken, aan de haak te slaan, kortom de mijne te maken.…

Het ademen valt me zwaar, Bergtoppen doemen op Waar aanstonds De ademhaling Stoppen zal, Luttele seconden Voor de crash Schrik ik wakker In mateloze angst En ruik de milde Voorjaarsregen door Dit open raam, Waarvan alleen De binnenkant Nog bevroren is…

Zalig het leger dat nog nooit dood en verderf de wereld in bracht…

op de dag van haar begraven liep ik te kuieren op de gracht in een wijk niet veel bijzonders zag ik haar op A-4 in kleur geprint deur na raam portiek en brug als dank aan de (s)preekster een warm meelevend eerbetoon de boodschap is daar gehoord zij leefde in de buurt van mensen.…

Groot in nederigheid Sterk in naastenliefde Heugelijk in humor Gedurfd in werken Onverstoorbaar in spreken Lichtje in de donkerte Verkoeling in de strijd Even aan je denken is een verademing temidden van zoveel gebakken lucht…

Van de pectoralis major, volstrekt logisch is nu de gehele musculatuur atrofisch. Door de laesie van de nervus brachialis en zonder innervatie van de ulnaris Raakt u van de rechter bovenste extremiteit de gehele endo- en exorotatie kwijt !’ En ik ?…

Ik floot terug in c-majoor; zijn kleurig kopje draaide rond tot hij mijn grote lichaam vond maar toch ging hij er niet vandoor. Tot hij een soortgenootje hoorde, een vrouwtje dat hem echt bekoorde: hij danste naar een tweede boom. Nu hoor ik zoveel putters zingen terwijl ze door de ruimte swingen: een Putterkoor: het lijkt een droom.…

(voor Hanneke M.) Heb je ooit nog iets van me gelezen, waardoor je misschien nog aan me gedacht hebt als een oude vriend die zielsveel van je houdt? Heb je soms het verleden voorgoed losgelaten en kom ik nooit meer in je edele gedachten voor, zelfs niet als ik je naam ijdel gebruik?…

De zin van het leven leven, Lijkt alleen anderen gegeven. Als ik om me heen kijk en zie wat ik mis, Lijkt alles zo anders dan werkelijk is. Gezien door mijn ogen en vertaald door verstand, Is alles heel triest en is er veel aan de hand. Wat anderen van me denken, vinden en niet, Is voor mij en zovelen een bron van verdriet. Daarom:…

De relatie die we wilden, door geweld nu wreed verstoord. De ruzies die we hadden, door anderen gehoord. Het steeds opnieuw proberen, de kans werd erg klein. Doordat we bij elkander onszelf niet konden zijn.…

Respect wordt door velen geëist, terwijl het simpel verkregen wordt door respectvol te zijn.…