Alle inzendingen over Helga van Leur

Geen plaatsje om je auto kwijt te raken, vermoeid en dorstig snak je naar een glas, versmacht, vooruit, dán maar op het terras, de glazen vliegen rond, de stoelen kraken. Een inval die nochtans nogal naïef is daar het meer drank kapot maakt dan je lief is.…

niet is moeras dat leeft in mist dat heet geen ras en vergeet de list het bolwerk verlegt rare gave iedereen terecht lam van de agaven in een maatschappij kleuren in de pot strijken ligt mij wie en wat is eigenlijk zot de pelgrim en kalk leuren samengesteld de tijd droogt op geld geteld hoe is het mop?…

D e ene dag is de andere niet E n dit is precies zo met mensen C haos soms in hoofden E erlijkheid vaak vaag P recies dan gaat het wringen T elkens als waarheid zich wil openbaren I s het tegenovergestelde het geval E igenlijk onaangenaam…

Het spannendst aan het leuren met een vers is niet zozeer het wel of niet geplaatst zien maar meer nog of men het nog eens wil aanzien of het een prentje krijgt; dat blijkt divers. Toch, snelsonnetten heb ik wel begrepen die maken verreweg de meeste kans.…

gegund Meer dan wie ook - Altijd verblijdende Glimlach met ondeugende Knipoog naar ons aan Het eind van je verhaal Aan ' t slot van het Achtuur Journaal Toch ben jij het niet geworden Geen reden voor tranen van Verlies - jij hebt jezelf Behouden, leeft je ik Zoals alleen jij dat kan, Hoeft niet te treuren Of met jezelf lopen leuren…

heel nonchalant op het trottoir gedropt bomen werken zoetjesaan de tegels uit de stoep je schopt er tegenaan of trapt in hondenpoep blikken dromen aan de kant gepoetst in stille uren kinderen op de achterbank steels gluren naar de buren in deze straat dwaalt leven langs de deuren de lucht lijkt wat verschraald tijd loopt haast te leuren…

gevoel bekoort me vanaf van ochtend vroeg het is nu avondstond de klanken janken door mijn hoofd en ziel dat nu eindelijk eens het kwartje viel ik zit te piekeren tobben en te zweten ik had het allang en grondig moeten weten de horizon huivert me tegemoet de zon wordt kleiner het moet vandaag nu echt gebeuren gevoelens mag je niet mee leuren…

Yoga de ‘yoganisten’ ze zien het niet als geloof, religie of overtuiging maar de ‘yoganisten’ 'evangeliseren’, informeren, leren er wel lustig op los Met hun naakte zin- en zen overtuigende werkelijkheid ze slaan nog net niet, nog niet, net nog geen voet tussen de deur trekken nog net niet de kleren van je lijf maar wel peuren, leuren…

Een wachtlijst wordt opnieuw mijn lot zo lees ik heden in de kranten: er meldt zich een surplus aan klanten dat op de snijzaal is verzot; overcompleet tot op het bot zo leur ik nu met mijn restanten. (Het aantal mensen dat zijn lichaam ter beschikking stelt aan de wetenschap is de afgelopen jaren enorm gegroeid.…

Géén Franse uitstapjes! Forse terreurdreiging ! Dit soort Djihadgevoel zorgt voor veel stress ’t Alternatief wordt nu Schiermonnikoogluikend toegestaan door het bewind van IS…

verhuis heel ver weg, naar van god verlaten oorden Waar 't niet bloeit op elke heuvel of lonkt om elke hoek, want altijd 'kouwe kermis' lijkt mijn levensvloek Geen molenstenen om m'n nek, m'n hart zegt nu tabee nooit meer buigen en nog barsten, beter een dan twee Niet meer laten gebeuren, vasthouden aan m'n plan, ook niet met m'n hart leuren…

verhuis gewoon ver weg, naar God verlaten oorden niet te zien op elke heuvel, lokkend om iedere hoek, want altijd 'Kouwe Kermis' lijkt wel m'n levensvloek Geen molensteen om m'n nek, m'n hart zegt nu tabee, nooit meer buigen en toch barsten, beter EEN dan twee Niet weer laten gebeuren, vasthouden aan m'n plan, ook niet met m'n hart leuren…

Het herfst aan de bomen, de doorschijnende blaad'ren zijn op z'n generfdst Zomaar ineens rood of bruin in de kruin Aan een kant geel aan de rand van de bomen Waartoe dienen die kleuren en leuren de takken er elk jaar mee Om ons op te beuren?…

Leuren met je ziel en denken aan verkopen Is een luxe, niet een zonde En een leven moet verlopen Terug je wilt terug Naar een plek waar je nooit bent geweest Terug naar de wereld En daarmee verder terug Op de tast Op wat je welbeschouwd Geen naam kunt geven En pas gerust Bij wat je niet benauwt Maar vrij laat leven Alles uit je…

Vervreemd van oorsprong, als ik schrijf vervalt het snel tot leuren, getroost met aangereikt gereedschap, waarmee ik het vege lijf wil redden, een niemandsland waarin ik mij waag, een handgemeen met taal en tijd om die in geordendheid te plaatsen, winst of verlies maakt weinig onderscheid om direct te handelen, anders ben ik het kwijt.…

, verarmd leur ik met mijn geniale krankzinnigheid, zoals een pin-up girl met haar markante, uitpuilende tieten. Hap-hap, maar wie smult er van mijn woorden? Word godsamme wakker! koninkrijken, keizerrijken, dictaturen, republieken!…

Oh verzuchtende scheet van gezapigheid om eenmaal uniek te klinken mijn impasse uit te breiden op jou te mogen drinken dat morgen door mijn bed verspreid je woorden leuren je verschijning je deining je onzin je verdwijning wat er stond te gebeuren als ik langer was gebleven een veeg teken had gegeven zo trillend in de morgenstond vreemde…

Het gillende publiek is vervuld van domheid en wreedheid, terwijl ik miljoenen euro's spendeer aan talloze zenuwzieke kwakzalvers, verarmd met mijn krankzinnigheid leur, zoals een pin-up met haar markante, uitpuilende tieten, maar wie smult er van mijn woorden? Word wakker, koninkrijken, keizerrijken, republieken! Struikel over mij!…

Ik zie me hem weer zagen, tot kleine stukken hakken en leuren met zijn hout, maar niemand die het hebben wil. Ik vul de vuilnisbak ermee en bakken van de buren, herhaal dit nog drie weken, om van de resten af te zijn. Maar steken bleven zijn wijde wortels en een stomp.…

Zo sprak ze en Pieter dorst niet kikken, Zo stelde zij zijn wens te leur. 't Was waarlijk, of hij niet kon slikken, Toen hij de slee schoof voor haar deur. Hoor Wimpje, zucht hij, onder 't dansen, Zag ik zo menigmaal jou aan. 'k Zei in me zelve Pieter Franssen! Hoe is 't? wat ben jij aangedaan.…

Nous sommes les pauvres hommes Et tout ce que nous sommes, Et toutes nos âmes, C'est pourque les belles dames, Du soir au matin, En fassent leur festin. Ed. Dujardin: Les lauriers sont coupés Ik spoed me om recht Op tijd te wezen. ‘Ik verwacht Je om half-acht’, Heeft zij gezegd.…

wakker worden is geen probleem, Als je pen voldoende nat is en het schilderij zichzelf schetst. Slapen gaan is geen probleem, Als je voldaan terug kan keren en wederom een oorlog hebt gewonnen Alleen daar tussenin, Lui-, of verliefdheid? Kies maar, en ik ontken het.…

Zeg ben jij niet de vrouw van man van kind van zus of broer van die of die vertel eens wie ben je wie buiten elke andere categorie dat opgelegde rollenpatroon doet pijn want er is niemand die je echt kent als jij jezelf niet kunt zijn…

Schoonheid ademt grootsheid En smeekt mijn blik weg Van velden leeg en wijd Totdat ik in amen kijk De stilte spant zich als een boog Een zucht snijdt als zonde Door deze holle monoloog Een trein, een dag, een wonder…

Zij striemden met hun woorden, de wond doet soms nog pijn. 'k Probeer het te vergeven, vergeten blijkt nog moeilijker te zijn. Zij striemden door te zwijgen, een klankbord zo gemist. 'k Probeer het te vergeven, Ik wou dat ik het niet meer wist. Zij striemden in onwetendheid, een oordeel snel geveld. 'k Probeer het te vergeven. Vergeten…

Na het vonnis ‘kanker’ Werd het een gevecht op leven en dood Lichaamsdelen,kwaliteit van leven,trots, ambitie, zekerheden, idealen, zelfs mantelzorgers werden geofferd Op de positieve uitslag volgde geen applaus, maar; gehavend in een nieuwe strijd: Heden, verleden en toekomst; nooit meer hetzelfde Vol dankbaarheid, pijn en onvermogen…

-Reclameboodschap- De Tikker-navigatie voor onderweg Gebruik: Stel eenvoudig uw persoonlijke reisplan in; vertrekpunt, tussenstop, bestemming Bij wijziging van de plannen is de bestemming eenvoudig te wijzigen Desgewenst kan gezocht worden naar een ‘nuttige plaats dichtbij’ bij hinder onderweg: kies omleiding bij storing: ‘vraag…

Een limerickdichter in Vlijmen dacht, toen er niets meer viel te lijmen: 'Hoe moet ik Chirac, George Bush en Hussein in vredesnaam met elkaar rijmen...'…

Een foto in mijn hand, laat een bepaald beeld zien, een aantal kilo`s lichter, om precies te zijn tien, als ik naar mezelf in de spiegel kijk, wil ik dat beeld het liefste verscheuren, ik lijk wel een kleurplaat, die ze vergeten zijn in te kleuren...…

Rodica en Dodica waren aan elkaar gebonden zo heeft de vroedvrouw ze gevonden Rodica en Dodica de ooievaar speelt trekharmonika Op de trekharmonika schilderde de schilder Rodica en Dodica Rodica was net zo groot als Dodica op die trekharmonika Op de trekharmonika speelt het liedje van Rodica en Dodica Dodica had een vrijer en Rodica had…