794 resultaten.
Hendrik Marsman
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 39 Dan denk ik Hendrik Marsman had echt groot gelijk
Als ik zo rondom naar het kleine Holland kijk…
Verliteraturiceerd
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 181 Als ik door Utrecht loop, dan
zie ik Hendrik Marsman en Ina
Boudier-Bakker aan mij voorbij
gaan op de Oude Gracht.
Voor het voormalige huis van Ina
zat ik op de drempel port te drinken.
Hendrik ontfutselde ik pikante details
over zijn vriend Jan Slauerhoff.
Best teleurstellend.
De lul was meer bezig met zichzelf.…
gewone jongen
gedicht
4.0 met 39 stemmen 11.403 Marsman en Willem Kloos)…
Paradoxale noodkreet
hartenkreet
2.0 met 10 stemmen 670 O, Lucebert, Couperus,
en Hendrik R. Marsman!
Waarom konden jullie het wel
en Kennik R. Geensnarsvan!…
schreeuwen voor Holland
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 141 Schreeuwend voor Holland
zie ik elf wilde dieren
als een orkaan
over grasmat gaan,
rijen verdwaasde
oranje kuddedieren
als ware clowns
op tribunes staan,
en in het geweldige
stadion verzonken
de tegenstanders
verspreid op het veld,
scheidsrechters,
grensrechters,
fysiotherapeuten,
ter beteug`ling van het geweld.
de spanning stijgt hoog…
HENDRIK MARSMAN
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 129 denkend aan Holland
zie ik heel veel gebeuren
populisten die zeuren
over menging en kleuren
in hun heerlijk land
denkend aan Holland
vind ik twittershit meuren
hoor ik dichtslaande deuren
in heus geen vol land
denkend aan Holland
hoor ik minachtend keuren
hysterici gillen: vol land!
maar een fijn, mooi, land: jóúw land,
het dénkende…
vaklui chatten niet
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 2.078 de echte arrivés in het dichtersvak
je ziet ze niet op internet
daar voelen ze zich
net even te goed voor
om even met het aanstormend dichttalent
gezellig quasi collegiaal
een chatje te maken
neem nou zo’n Hendrik Ido
Ambachtsman uit Mokum
het lijkt wel een marsman
zo ver weg
nog verwarrend ook
er was al eens echt
een dichter Marsman…
maan van de oestrogenen naar de testosteronnacht
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 339 als je niet klaar komt
met planeten en kometen
dan maar meer marsman…
'Paradise regained'
poëzie
3.0 met 40 stemmen 7.398 De zon en de zee springen bliksemend open:
waaiers van vuur en zij;
langs blauwe bergen van de morgen
scheert de wind als een antilope
voorbij.
zwervende tussen fonteinen van licht
en langs de stralende pleinen van 't water
voer ik een blonde vrouw aan mijn zij,
die zorgloos zingt langs het eeuwige water
een held're, verruk'lijk-meeslepende…
LANDSCHAP
poëzie
3.0 met 73 stemmen 13.393 In de weiden grazen
de vreedzame dieren;
de reigers zeilen
over blinkende meren,
de roerdompen staan
bij een donkere plas;
en in de uiterwaarden
galopperen de paarden
met golvende staarten
over golvend gras.
-----------------------------------------
uit 'Verzamelde gedichten'…
Herinnering aan Holland
poëzie
4.0 met 99 stemmen 14.359 Denkend aan Holland
zie ik brede rivieren
traag door oneindig
laagland gaan,
rijen ondenkbaar
ijle populieren
als hoge pluimen
aan de einder staan;
en in de geweldige
ruimte verzonken
de boerderijen
verspreid door het land,
boomgroepen, dorpen,
geknotte torens,
kerken en olmen
in een groots verband.
De lucht hangt er laag
en de zon…
Zonder weerklank
poëzie
3.0 met 31 stemmen 5.112 Volk, ik ga zinken als mijn lied niet klinkt;
ik moet verdrogen als gij mij niet drinkt;
verzwelg mij, smeek ik - maar zij drinken niet;
wees mijn klankbodem, maar zij klinken niet.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
kwatrijn uit Porta Nigra (1934)…
AFSCHEID
poëzie
3.0 met 176 stemmen 27.746 Slaap met het donker, vrouw
slaap met de nacht
ons diepst omarmen
heeft de droom omgebracht
donker en zonder erbarmen
zijn bloed en geslacht
slaap met het donker, vrouw
slaap met de nacht.
--------------------------------------------------------
uit: Verzameld werk (1899-1940)
Deel 1: Poëzie. Amsterdam/Bilthoven, 1938.…
WACHT
poëzie
2.0 met 174 stemmen 36.535 Zee, storm en duister
en eeuwigheden breken in de nacht;
mij worde dracht van firmamenten
zeer verzacht.
ik kan der vuren huiverende wacht
niet langer hoeden
ik ben gans ontkracht
geef mij uw schemering
geef mij uw grijze wind
-------------------------------
uit: Verzamelde Gedichten.…
Zinkend schip
poëzie
4.0 met 44 stemmen 6.165 De avond daalt;
een zinkend schip.
de kiel slaat op
een blinde klip.
- o, hartstocht
van dit kil vergaan,
in koele nacht,
in koele maan.
"en gij, die eens
dit leven prees
met sterke stem
en harde keel,
is dan het glanzen
van uw woord
bestorven en
voorgoed teloor?"
- ik heb geleerd
dat in de dood
de ziel zal stijgen
levensgroot…
Virgo *
poëzie
3.0 met 8 stemmen 2.654 Morgenmeren.
uw omgrenzing ordent.
bergen klimmen in het tinnen licht
en uw stille, virginale lippen
kuisen aan de sidderende beken
zoete smetten van het groene duister
en uw oof wordt licht.
maar de nacht stort ruglings in de nacht
en uw mond is in zichzelf besloten
en uw bloed is door uw bloed omringd.
-------------------------…
Vooruitzicht
poëzie
3.0 met 11 stemmen 3.523 Over enkele dagen
zal het verleden zijn.
om te vergeten
zal ik mij overgeven
aan de warme schijn
van wijn en hartstocht;
maar wat is wijn,
wat kan de duiz'lende
verrukking der liefde zijn
naast het geluk
van dertig woorden,
stuk voor stuk
gezuiverd van de tijd?
laat er geen wrevel zijn,
bewaar mijn mond
voor de jaloerse smaad
en het…
Ik die bij sterren sliep en 't haar der ruimten droeg
poëzie
4.0 met 10 stemmen 3.769 "Ik die bij sterren sliep en 't haar der ruimten droeg
als zilveren gewei, en 't stuifmeel der planeten
over de melkweg blies en in de maan gezeten
langs 't grondeloze blauw der zomernachten voer,
ik ben beroofd en leeg, mijn schepen zijn verbrand,
mijn stem verloor haar gloed en vindt geen weerklank meer
in 't dode firmament, niets dan…
BLOEI
poëzie
3.0 met 14 stemmen 4.080 O, vrouw,
bloeit schaduw waaierbloem en firmament,
dat sterren schrijden in de gang mijns bloeds
en nacht de weerklank van de roep der handen
en uit de zoom van mijne donkerheden,
onder de hemelbruggen mijner armen,
het maanzeil tastend over dansend stroomlijf
o, het zal stranden aan gifspelonk der ogen,
vrouw…
PENTHESILEIA
poëzie
4.0 met 10 stemmen 3.049 De bronzen kling
omheuvelt ademend het schemerdal.
daarachter zingt de zee een zachte dood
wuivende zeilen,
dromend aan de voet der weke heuvlen,
deinen de tenten van het maagdenkamp,
Penthesileia slaapt
een laatste vrouw die haar omarmen mocht
en sluimeren in ’t warme schaduwrag van hare flank,
bezweken en ineengeworpen, ergens in de…
DE GRIJSAARD EN DE JONGELING
poëzie
4.0 met 30 stemmen 6.660 Groots en meeslepend wil ik leven!
hoort ge dat, vader, moeder, wereld, knekelhuis!
'ga dan niet ver van huis,
en weer vooral ook het gespuis van vrouwen
buiten uw hart, weer het al uit uw kamer;
laat alles wat tot u komt
onder grote en oorlogszuchtige namen
buiten uw raam in de regen staan:…
Wie schrijft, schrijv' in de geest van deze zee
poëzie
4.0 met 12 stemmen 3.706 LI
'Wie schrijft, schrijv' in de geest van deze zee
of schrijve niet; hier ligt het maansteenrif
dat stand houdt als de vloed ons overvalt
en de cultuur gelijk Atlantis zinkt;
hier alleen scheert de wiekslag van het licht
de kim van het drievoudig continent
dat aan ons lied de blanke weerschijn schenkt
van zacht ivoor en koolzwart…
Lex barbarorum
poëzie
4.0 met 18 stemmen 3.751 Geef mij een mes.
ik wil deze zwarte zieke plek
uit mijn lichaam wegsnijden.
ik heb mij langzaam recht overeind gezet.
ik heb gehoord, dat ik heb gezegd
in een huiverend, donker beven:
ik erken maar één wet:
léven.
allen, die wegkwijnen aan een verdriet
verraden het en dat wìl ik niet.…
Tederheid, leg nu uw hoofd
poëzie
4.0 met 12 stemmen 3.648 Tederheid, leg nu uw hoofd
aan het ademend schoudergewelf -
deze man verloor het geloof
in wat sterker was dan hijzelf.
hij reisde de wereld rond.
doch hoe weinig baat het de mens
of de ziel haar zaligheid won
nu de wereld te gronde ging.
hij stond op en liep naar het raam;
van walging vervuld en vermoeid,
zag hij neer in het pompende…
Graf
poëzie
3.0 met 12 stemmen 3.728 Dit is haar graf, onder de jonge linden
vergaan haar handen en haar zachte ogen.
moet men geloven dat wie haar beminden
haar eens hervinden en herkennen mogen?…
VERZET
poëzie
3.0 met 15 stemmen 5.014 Toen zei de man: ik ben moe;
vijand laat van mij af;
ik verweer mij niet meer;
ik lig nog maar wat en wacht af
of ik gehaald word vannacht.
en de priester: ik breng u de Heer...
maar hij met een laatste slag
sloeg het kruisbeeld weg van zijn mond
en krijste: ga weg –
neem mijn laatste bezit mij niet af:
MIJN zonden gaan mee in MIJN graf.…
Willem Kloos
poëzie
2.0 met 10 stemmen 3.244 ...toen hij verscheen
scheurde de hemel in een wilde glans
en één uur lang
is het hier brandend licht en warm geweest.
Niemand was zozeer mens,
zo schaamteloos en zonder voorbehoud
heerser en prooi;
geen onzer heeft in heerlijkheid en pijn
zichzelf zo reddeloos vergooid
aan pracht en laagheid,
niemand heeft ooit
een kostbaar leven
zo blindelings…
NON
poëzie
3.0 met 13 stemmen 3.832 Toledo 1934
Tussen de kloosterzaal en de kathedraal
was een dubbel getralied hek
en achter dat hek zat die non.
zij had haast geen tand meer in haar mond,
haar huid was geel, haar blik ongezond,
zij was niet wijs en niet gek.
en het leek of zij geen spaans verstond,
want op iedere vraag kwam hetzelfde verhaal
half huilend haast door dat hek…
Geen dragender, doodlijker wonde
poëzie
3.0 met 8 stemmen 2.795 Geen dragender,
doodlijker wonde
dan het knagend en
slepend besef
van een schuld,
een erflijke zonde,
bedreven voordat
wij bestonden
en waarmee ook
het vlees is besmet.
laat het lichaam
allengs weer herrijzen
in zijn trotse
oorspronklijke staat
laat de zon ook
de huid weer genezen
van de angst
die de leden doorvaart
als het lijf,…
ONTWAKEN
poëzie
3.0 met 10 stemmen 3.492 Ik lig nog te bed in de blinkende morgen
en hoor in mijn hart en daarbuiten het ruisen der nieuwe zee,
reuken en blijde geluiden
en de bloeiende geuren der kruiden
vervliegend als schuim in het zonlicht
en op de wind drijft het mee.
nu is er rust en een wijdheid vol nieuwe kracht;
voor mijn vertwijfeling en mijn stoutmoedigste droom
een onpeilbaar…