Alle inzendingen over Herinnering OR Leven OR Verdriet

Verdriet dat mag je houden, hoelang mag je zelf weten... Denk aan haar, het hoeft niet te vervagen. Herinneringen heb je nodig, om het verlies te kunnen dragen. Probeer haar, een speciaal plekje te geven. Dan zal ze in je hart, voor altijd blijven leven...…

een lijn een welving een geur een kleur een klank een stem een blik een woord een lach een lied een passie een leven een tijd een einde een verdriet een herinnering het begon met een lijn en het werd een verhaal een ballade een gedicht een refrein van het zijn…

Ik kan het me nog herinneren, als de dag van gisteren. Maar de waarheid is, het is allang voorbij. Ik leef door,want het leven gaat door. En jij zou niet anders van me willen. Ik lach weer, maar draag het verdriet met me mee. Het verdriet houdt me vast, omdat ik jou niet los kan laten. Ergens zal je op me wachten.…

in de spiegel van het leven ligt gebroken verlangen geluk in duizend scherven herinneringen wat eens was barsten vol verdriet brak zijn verleden glans ging teniet liefde werd verdreven maar steeds weer haar lach flitste door zijn dromen reflecteerde hoop in de scherven van zijn leven…

Ik kan ze niet vergeten, omdat ik toen mijn leven, pas leven noemen kon. De jaren die verstreken zijn, maakten van mij een oude vrouw. Met boordevol herinneringen, herinneringen vol verlangen naar jou. Op sommige momenten, dan trek je aan mijn hart, wat droevig en vol van pijn.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Mijn herinneringen, hetgeen wat is geweest. Het beleefde staat in mijn geheugen geschreven. Mijn gedachten, doorlopend van verdriet naar geluk. Tranen en geurende rozen vormen een broze balans. Mijn leven, in het verleden verweven, Brengt de toekomst om vrij in te leven.…

Gedenkend aan haar Plaatsten de ouders haar foto Tussen twee kaarsen Herinnerend aan de warmte en het licht in haar ogen De tragiek neemt bezit van hun leven Sinds de dood van hun kind door verdriet omgeven…

Zij verloren stem en een vaste plaats in het leven. Geen teken van leven; over hen wordt nog slechts in herinneringen geschreven. Zij waren bij het leven betrokken tot op zekere dag; toen hun verdwijnen een wanhoop baarde dat slechts in verdriet voorzag.…

Vier jaar vol van pijn en verdriet en van mooie herinneringen, die vergeten we niet. We hebben het gehaald ondanks de hevige pijn, we hebben alleen nooit geweten dat het zo verschrikkelijk zou zijn. We zullen je missen de rest van ons leven, want verdriet blijft voor altijd en niet voor maar even.…

Zeer doet het verdriet als ik herinnering zie door jouw natuurkracht.…

Een traan van geluk, echter vaak ook een traan van verdriet, die laatste tranen willen wij mensen liever niet. Maar zij horen ook bij het leven, want zonder hun is het moeilijk liefde te delen. Daarom pak elke kans wanneer die zich biedt, om tranen te drogen die een ander niet ziet. Dan wordt elke nieuwe dag.…

Maar niemand ziet de band en het verdriet nog daaromheen. Niemand die het ziet.. Hoe erg de pijn kan zijn, hoe scherp het intense verdriet, hoe erg die eindeloze pijn. M'n hart krimpt steeds ineen Bij al die herinneringen die zo pijnlijk zijn. Het leven in soms zo gemeen en het doet soms zo'n vreselijke pijn.…

Is pijn, teleurstelling en verdriet dan alles wat het leven biedt? Nee, gelukkig niet. Ook onrust, angst, eenzaamheid, verveling, doelloosheid en spijt. Alles op z'n tijd. Soms bij 'n herinnering wat weemoed. En later de aanvaarding, bitterzoet: Het is voorbij, voorgoed.…

Zittend bij het raam, ‘k bekijk de oude prenten, herinneringen, verdrietige gedachten, flarden van lang vervlogen momenten, ’t brengt een traan, geen onverwachte. Veel wat eens was en niet meer is, verbleekt tot stille herinnering, alleen nog een vergeelde getuigenis, waar naar ik kijk, in mijmering.…

Niemand had ooit geloofd, dat bij zo'n groot verlies, waar de vlam werd gedoofd, verdriet het vuur uitblies, licht zou worden ontstoken in de bitterzoete herinnering en de liefde nog ongebroken voor mijn lief die heenging. Verdriet beheerste mijn leven na dat tragisch ongeluk, toen jij dat jouwe hebt gegeven.…

beheers de sprong toekomstgericht in de ondenkbaarheid dat tijden vervagen beparel tranen met ochtenddauw in de wetenschap dat gisteren verdween herinner het verdriet die droefenis te dragen doorheen een leven dat er geen was beloof mij morgen dat tijden vervagen het licht van de zon mijn toekomst weerkaatst…

Ik wil jou mij niet herinneren, Als degene die mij verliet; Niet de kans gekregen te concurreren, Dit doet zo’n verdriet, Vernederd en te neer geslagen, Boos en machteloos, Een ander wist jou te behagen, Zonder schaamte… zedeloos.…

je was Maar wat gebeurt, als ik dat alles ga vergeten zou ik het me nog kunnen herinneren of is alles kwijt dan zal ik heel verdrietig zijn want herinneringen ophalen is altijd fijn met mensen waar ik heel veel van hou en niet meer herken, zij zijn in de rouw…

mij leren inzien mijn leven hier is nog niet af jij sterkt mij in mijn verdriet jij laat voor mij weer vogels zingen dus elke dag zoek ik je even op in de tuin van mijn herinneringen…

Het liefst zou ik je bij me houden, we hadden het zo fijn Maar om je zo te laten leven zou heel erg egoïstisch zijn Want als het leven lijden wordt en jij niet meer geniet Zal ik je moeten laten gaan al doet het me verdriet Nooit was jij egoïstisch en je stond altijd aan mijn zij En wat er ook gebeurde, jij was daar voor mij.…

nu wil ze naar een plek zonder angst, verdriet en pijn niets weten van hen samen geen herinneringen meer aan toen, gelukkig en verliefd… waar liefde bedrog is geworden daar wil ze niet meer zijn…

Ik wist er van het leven niet, toen ik schuilde in jouw armen. Mijn hart tot berstens toe gevuld met vreugd en groot verlangen. Ik wist er van de liefde niet, toen ik jou trouw beloofde. En jij mij meenam op een reis, die heel ons leven duurde. Ik wist er van het leven niet tot jij mij leven leerde.…

Ja, hij heeft wat afgefloten, zijn hele leven lang. Want hij bleef als de dood zo bang. En toen die eindelijk kwam, in 't donker… toen ging hij dood. Terwijl hij floot.…

Je had iets gemist, tot je verdriet, Je ging het nog eens overdoen. Herinnering ligt in het verschiet. Desondanks is het heden niet De toekomst van toen.…

van nooit meer en nooit weer van geweest en verloren herinnering van pijn en verdriet ’ t overkomt ons allen ook al wil je het niet…

eigen verhaal kunnen leven en waar uiteindelijk alle leed en verdriet verdwijnen en plaats maken voor het felle verlossende licht en het zoete des leven weer toelaten de liefde voor het leven......…

voor wie nergens vandaan komt weet verdriet geen weg heeft herinnering geen adem hangt leven aan beeldloze tijd voor wie nergens vandaan komt hij is de som van vergeten tijd hangen woorden loodzwaar in de lucht vervagen in de plooien van de tijd voor wie nergens vandaan komt heeft geen weet van naam of huis draait het leven zich niet om…

Het zijn zo vaak die kleine vreugden in mijn leven, die het leven aangenaam doen zijn. Verdriet en pijn worden verdreven. Zoekend reis ik door mijn geest, vind dan lang vergeten herinneringen van een leven vol geluk. En ik schrijf: “Deze dag kan niet meer stuk.”…