Alle inzendingen over Het bioritme van mij

Nee, geen hemel op aarde... alsjeblieft niet, want dan is er geen plek om naar toe te gaan en uit te rusten. Een hemel op aarde, zou bijzonder vredig kunnen uitpakken, maar we vallen in slaap... Een hemel op aarde, zou enorm liefdevol kunnen mogen bestaan, zodat mensen elkaar goed verstaan en werkelijk met elkaar zijn begaan. Waarom dan niet…

Is het nu zomer of herfst? We kunnen het niet vatten het is nog maar augustus en de zomer geeft al een afscheidskus. Waar is de zon gebleven met een klein beetje strandleven. Overal buien en onweer het lijkt wel herfstweer. We kunnen niet genieten de wolken beginnen met regen te gieten. Bloemen kunnen niet meer bloeien. De kinderen niet…

In deze donkere nacht ligt ze peinzend wakker, haar gedachten gaan uit naar de vorige dag. Had de wind haar gisteren maar geholpen, maar door het suizen van de bomen kon ze de woorden niet verstaan. De nacht duurt zo lang en ze is bang, had ze maar handen die konden praten, dan zou ze misschien haar zelf kunnen troosten. Nu weet ze niet wat…

Waar gaan we heen met de wereld, als er kerels rondlopen met bommen en granaten, waar moet ik dan mijn inspiratie tot liefdesgedichten laten.…

Vrede zou zich mogen verbreiden en verspreiden als het strooigoed van Sint Nicolaas je zou het mogen rondstrooien zodat hart en geest zouden ontdooien en waar eens oorlog was en heerste zou dan vrede eindelijk zich kunnen ontplooien.…

Hoe je van een enorme bedreiging een kans kan maken en door die kans zovele kansen geeft aan anderen We praten vooral over kinderen met een hersen-handicap maar als ik naar het ontstaan kijk de aanleiding dan zie ik nu Jelte een grote vent, een 'Roode Draak' maar zo lief, zo levendig, zo lustig: het leven proevend onder het motto ik…

Voor goed verdwenen uit mijn leven en dat is niet te bevatten.…

Als de kardinaal een scheet heeft gelaten, zeggen ze: "Sjonge jonge, wat ruikt het hier lekker, net of iemand lever met uien staat te bakken." Dat soort katholieken, daar ben ik niet dol op. (1965)…

Een vrouw van Duitse afkomst die in Friesland schreeuwen heeft geleerd, is tegen het begraven met het oog op schijndood. Zij wil mij een boek in drie delen lenen waarin staat hoe alles ontstaan is. In verre droom verschijnt mij snachts de Glorievolle Maagd, die ik beloof ter bedevaart te gaan naar Lourdes. Een datum heb ik niet genoemd…

jij van mij als en spel ooit van twee bomen begon het naast elkaar groeiend recht en trots totdat de takken zich verstrengelden toen volgden tijden van bloesem waarvan – nu nog volgens zingen waar bloemen spreken met vlinders in hun buik door de jaren heen verankert zich de liefde groeit het dankbare respect onderwijl de liefde…

in enkele woorden iets fraais beschrijven blijkt nog een hele klus... teder het aquarel van de frêle jonge vrouw die haarzelf in naaktheid met ietwat schroom bloot heeft gegeven voor de eeuwigheid…

Als ik zo’n stukje Tour zie op TV Denk ik altijd ~Goddank, ik doe niet mee Die smalle zadels en ook altijd heet Dat schrijnt toch aan je reet met al dat zweet~ Ik snap niet dat die kerels zoiets doen Alleen voor op de meent die slappe zoen…

Als de slaap maar steeds blijft wijken, zit ik daar toch niet zo mee. Maak dan steevast maar een puzzeltje. Of maak er soms wel twee… Ik kies dan meestal voor sudoku. Hij houdt zorgvuldig mijn gedachten tegen ze gaan niet verder dan… van één tot negen. Negen, acht, zeven kijk, hier komt de zes. Eén twee drie vier, zie, de vijf die komt…

Zelfs als ie Holland kampioen kan maken Dan nog is Marco half niet het genie Dat ik op al die oude beelden zie: Vanaf die bank kan hij geen net meer raken De coach lijkt in de verte op de held Die hij ooit eens geweest is op het veld…

Ik heb een oorspronkelijke geest, die nog het meest houdt van die ene man, zo eenvoudig en bescheiden, die van oorlog vrede maken kan.…

vanonder de linde overzie ik de tuin het stille wonder van bomen met hun bloesem de noten de appel en de pruim en ik verbaas me iedere keer weer over hetgeen ik dan ervaar het intense van dit is het leven zo noemenswaard het ontvangen van de zon de warmte de regen maar ook de kou de storm donder en bliksemgevaar en al het leven is in…

Rosetta het eerste ruimtevaartuig in de geschiedenis in een baan om een komeet Rosetta Indemeij was 90 toen zij in de omgeving van Auschwitz overleed niet vernoemd blijft haar naam toch met die andere Rosetta verbonden…

Julian Blanc denkt de machten van vrouwen te ontkrachten door verkrachten van alles wat hun, de emancipatie deed en doet en zal verzachten! Julian Blanc komt uiteindelijk "van een koude kermis thuis" waar hem slechts handenwerk wacht!!…

Elke morgen, elke dag opnieuw, wordt de pijn steeds weer geboren. Krijg ik telkens die rauwe duw, je voor altijd te hebben verloren. Neem dan je badjas in mijn armen, ruik die o zo bekende geur. Laat mijn hart hierdoor verwarmen, en het ochtendlicht dat krijgt nu kleur. Kijk naar mijn handen, recht mijn rug, roep de morgen na zijn…

God verzekert je van de eeuwigheid na je aardse tijdelijkheid maar in de kleine lettertjes staat wel met KOEIENLETTERS geschreven Zijn voorwaarde; de voorwaarde van “Mijn schuld, mijn schuld, mijn grote schuld” na luid schuldig geroep, gejammer en/of geschreeuw keert Hij levenslang uit na je overlijden het eeuwige leven op een nieuwe…

Ik maak er een eind aan een definitief eind aan mijn verleden! ik wil alleen nog heden definitief alleen heden en de toekomst? die verstikt me te veel maar ik laat me niet meer killen want anders wacht mij de strop!…

Herinnert u zich deze nog de vergadering van vrijdag jongstleden, met mijn lijf en zijn voltallige leden? Uw aanwezigheid was een verpletterend succes, uw acties getuigden van een doelgerichte doortastendheid en verscheidene afdelingen van mijn lichaam hebben uw input dan ook diep gewaardeerd. Vooral de dienst interne ontwikkelingen laat…

Een monster door mezelf geschapen baant zich een weg door mijn verstand. Het vreet zich een weg door mijn logisch denken en doen. Het geniet ervan om te zien dat ik langzaam de strijd opgeef en toegeef aan zijn wil. De wil om alleen nog maar in mezelf te praten, een wereld waar alleen wij samen zijn. Vragen om hulp lukt niet mijn stem vergaat in het…

Winkelschaamte, afstand houden, handen wassen, mondmasker. Dat soort gewoontes wordt vandaag omschreven als het nieuwe normaal. Daarnaast is er ook het nieuwe abnormaal. Of vindt u het vanzelfsprekend dat de zee niet van iedereen is? Vindt u het normaal dat uw zoon maar op 1 september naar school mag? En gaat u spontaan opbiechten aan…

Toen ik je voor het laatst in de ogen keek zag ik de dood zag ik jouw dood zag ik geen angst zag ik geen vriend maar ook geen vijand en dat verzoende mij met jouw einde, ons einde met een laatste kus, onze doodskus!!…

Het is geweldig wonderlijk dat de jaren ons geduldig leren zijn. Hoe minder tijd ons rest, hoe beter we kunnen wachten.…

Als alles langs je heengaat dan kom je weinig tegen…

Coronapersmoment wordt vervangen Door Nederland Radio Oranje Neen het is geen oorlogstijd Maar wel iets wat er veel op lijkt De Koninklijke Familie is niet gevlucht Maar zit wel gevangen in haar Paleis Niet de Minister President Rutte Maar het hoofd van de Regering En de voorzitter van de Raad van State Zijne Majesteit Koning Willem-Alexander…

Haat brak in mij woede, spijt, afgunst en onvermogen. Haat zorgt dat ik laat, voortaan... dat ik leerde. Haat probeerde te vertellen: 'heb lief, mijn kind, laat de ander mens zéker niet onbemind!' De haat liet daar tranen vloeien in nieuwe banen waartoe ik zou groeien.…

Stop Met denken Stop Met vechten Even Niet voelen Gewoon gaan Lopen…