Alle inzendingen over Het land dat ik verl

hen en het land.…

dit land, ons land.…

golven rollen uit vochtig tongend de branding zilt kussend het strand…

Waar het land de lucht kust rust ik op een weide matras van gele bloemen en worden mijn dromen verspreidt door de wind, als witte pluis bollen…

op het land op het recht op de bloemen staat ie sikkeneurig de treurigheid der wereld werkt de dood zei paulus al woensdag na kanazondag citaat uit mettenlezing bij prent van Bleker: http://bit.ly/whc04r meer info: http://bit.ly/wjQAPy…

Dit is het land waar grote mensen wonen... Wees maar niet bang. Je hoeft er nog niet in.…

is er nog een vlucht die je niet eerder maakte de thuisvlucht wellicht…

Mijn land De Dapperheid De Edelmoedigheid Mijn land is mijn hart Mijn weg Mijn huis Mijn leven is daar aan verbonden Ik draag En waag mijn leven Voor iets dat mij alles heeft gegeven Voor iets waar ik van houdt Mijn land Waar ik mijn hart aan heb verpand Is dat er nog Wagen wij nog Worden wij uitgedaagd Vechten wij Voor dat waarvoor…

Ons land... Dit is ons land de bomen op rij aan de waterkant Niet bang...…

uw land zo mooi en schoon u ziet het misschien niet voor u is het zo algemeen gewoon u ervaart uw land zelf als plat maar geloof me er zijn bergen zat bergen vol met pieken van geluk je kunt ze bewerken zoveel je wilt maar ze gaan bijna nooit stuk wat uw oog voornamelijk ziet is waar molshopen ellende ontstaan u weet ze zitten vol verdriet…

Waarin nu zoveel andere mensen komen wonen die zich hier langzaam nestelen, hun kinderen over 'mijn' land praten die elke zomer naar het land van hun ouders vertrekken en niet meer weten van welk land ze 't meeste houden…

deze nacht hoor je de ransuil aanhoudend klagen Nyx godin engel van de nacht verbergt haar vleugels in duisternis de hardhandige vleugellamme landing in een cipres Dionysos laat je leven! voeten zoeken aards houvast ze moeten zich wortelen van dag tot dag Helios maant tekent streepjes licht over je gezicht…

Beste mensen, Ik stuur dit onderstaande gedicht in voor een héél speciale vriend, zelf is hij niet instaat door zijn ziekte zijn eigen werk voor te dragen, maar het is toch wel even leuk om een gedicht eens anders in beeld te brengen. Een goede vriend heeft dit werk van hem op muziek gezet, en deze voordracht in een "speciale bewerking" gemaakt…

Ook dit jaar zingt de jeugd het hoogste lied Zodra de stoomboot weer komt aangevaren, Maar plotseling verstomt de kinderschare: Is dat nou Sinterklaas? Dat kan toch niet! De Taliban zijn godzijdank verslagen En dus wil zelfs de Sint geen baard meer dragen.…

Een opgeruimde kast en kelder brengt ruimte in het hoofd en hart maakt gedachten helder geeft een nieuwe start Kijk naar het oude land met nieuwe ogen het landschap verandert van gezicht ogen die de kwaliteit verhogen alles verandert door het licht…

Soms, geloof ik, geloof ik in mijn eigen leven, in die schone wereld met alles erop en eraan bloemen, bomen gras en vogels zeeën, en meren herinner ik me toch ook vooral al die keren dat onze dromen uitkwamen en wij samen waren.…

Na het overlijden van onze mama haar gelden - gedeblokkeerd - Vreemd ik kon ook aan mijn luttele geld niet meer aan. Zelfs niet aan twintig euro zakgeld meer kunnen happen Bovenop de heftige sentimentele harde klappen. Geleerd harde noten te kraken Dat zo doorzichtige banksysteem zal me wat maken. Geld nodig om gelukkig te zijn Schone schijn…

Zij is bepaald onbaatzuchtig. Niet zwaar op de hand. Soms zelfs luchtig. Zij neemt het leven, zoals het komt. Zij glimlacht standvastig, waar een ander de tenen kromt. Een leven vol medische malheur Genoeg voor 2 of 3 personen En toch geen tel gezeur. Zij toont bewonderenswaardig veel kracht bij pijnen en veel ongemak. Menigeen zou…

Ben je als perfectionist nou een optimist of toch een pessimist denk geen realist misschien idealist maak je niet te druk over hoe of wat is’t doe gewoon je ding…

Ik ben te moe, ik ga nu dus naar bed Het waren flinke volle zware dagen Het nieuws kan ik nu even niet verdragen Het spijt me maar er komt geen snelsonnet Ik val haast om, kan bijna niet meer schrijven Oké dan, hier: Die Mauro…

Het afgelegde parcours van Trump na 100 dagen presidentschap. Gek is die man niet, hooguit onberekenbaar, onbetrouwbaar, onvoorspelbaar, soms ietwat ontoerekeningsvatbaar, alle toespelingen gehuld in een sluier van mystieke onduidelijkheid. Zijn handtekening is voer voor eminente grafologen, die besluiten dat het lijkt op een seismografische…

Verder dan ik kijken kan Staat toch het volle graan Van horizon tot horizon Het drijvend wolkenwit in blauw Het wiegend land van geel Alles reikt naar elke einder Alles reikt naar jou…

Zij wilde een schijfje van zijn geheugen, hij wilde best een oog van haar. In hun slijtage waren ze complementair. In de liefde, mekaars spiegelbeeld. Zij bleven in leven voor elkaar. Zij werd ziek en zei tegen haar schat: “Man wat word ik hier verwend”. Haar glimlach nog zo mooi, haar wang zo zacht als bij die eerste kus. Een paar uur…

Het leven is niet alleen dat wat ik vanuit mijn venster zie. Het leven is veel meer. Ik weet het want ik heb het gehad. Het besef dat met het klimmen der jaren, de ruimte om je heen, steeds enger wordt. Dat is een stil ervaren. Mijn kinderen staan nu in het volle leven. Met hun eigen verwachtingen hun eigen idealen, zoals ze dat zelf…

Er is een boom gevallen, zomaar zonder storm. Een schok ging door ons allen, want zijn takken waren nog enorm. Elk jaar gaf hij zijn bladeren, met veel plezier en vlijt. Toch zag je ‘t einde naderen, hij stond er al, een hele lange tijd. De takken kraakten van de pijn, zijn bladeren dof en vaal. Waaien in de wind was echt niet fijn, z…

Winkelschaamte, afstand houden, handen wassen, mondmasker. Dat soort gewoontes wordt vandaag omschreven als het nieuwe normaal. Daarnaast is er ook het nieuwe abnormaal. Of vindt u het vanzelfsprekend dat de zee niet van iedereen is? Vindt u het normaal dat uw zoon maar op 1 september naar school mag? En gaat u spontaan opbiechten aan…

Emoties vullen de gedachten, overmannen tezelfdertijd. Stil op 't bed te wachten, Zie de tijd verstrijkt, tergend langzaam, een witte klok, een grijze muur, secondes tikken verder, bewijzen ieder uur, waarin ik verder glijd Bedrukt voel ik mijn bonzend hoofd, het bloed vloeit uit mijn oor. Mijn ledematen zijn verdoofd, en beweging is…

Hoe je als mens continu met een mentale telescoop naar de toekomst staat te loeren en welke rampscenario’s zich daar kunnen ontvouwen. De wetenschap prent ons immers in dat we die scenario’s in de hand hebben, dat niets ‘zomaar’ gebeurt. Elk overlijden moet een oorzaak hebben. Elke dood begint terwijl we ons nog onsterfelijk wanen. En…

4 mei, 11 mei, 18 mei. Stilaan rijpt het besef dat het geen exit datums zijn hooguit overgangsrituelen naar een nieuwe realiteit. Stilaan dringt het door dat we met dit virus moeten leren leven. In wat nu al een nieuwe naam heeft. De anderhalvemeterssamenleving. Te lang voor een scrabblebord. Afstandelijkheid wordt voor onbepaalde…

Al giet het hier in Gieten dat het giet En is mijn tentje lek, het deert mij niet, Want ik besteed in eigen land mijn centen En zit hier in mijn regenpak te hopen Dat de recessie gauw is afgelopen.…