Alle inzendingen over Hoede

ondergebracht - En als ik iets nodig heb Trek ik het laatje eruit, en zie, Het geheugen draag ik voortaan bij me In mijn eigen hoge hoed, Nooit meer problemen, Zo is het goed…

Het is niet altijd zinvol Te streven naar het gelijk Ondergaan van onrecht Is zinvoller dan het lijkt Bij het eerste volgend vermoeden Bent u voortaan op uw hoede…

God wil zich zo verrassend weten in ons menselijk bestaan wil zijn zoals een goochelaar die doet alsof het is vergeten dat hij het konijn zelf in de hoed heeft gedaan…

Met hoed en wandelstok trok hij door de stad En als hij thuis kwam rookte hij sigaren Ook dronk hij wel een slok maar werd nooit zat…

Mijn vader was altijd goed - moedig, in de winter droeg hij een bivakmuts met een hoed erbovenop om hem af te nemen eigenlijk was hij een filantroop. ------------------------------------------- Uit: 'Buitenstaander', 1966.…

vers, gedolven graf de kist nog niet neergelaten de menigte sjouwt met hoge hoeden zes planken zand er over en ik kijk toe…

Tot de laatste ijspegel is verdwenen, blijf ik op mijn hoede voor de kou. Want pas als de sneeuw stopt met schijnen, zie ik de persoon waar ik van hou.…

Dat van de kip of het ei en van de hoed en de rand, Ach… Het ei werd gelegd en het nest houdt stand. Tok, tok, tok, toktok...…

Heb je die hoed gezien? Enig hè, Prinsjesdag! Over het Rijkstekort Hoor je weldra Toch roepen steevast de Parlementariërs Met enthousiasme Een driewerf hoera!…

valt in de diepte zijn cilinder achterna differens weerstand van de lucht zo gelukt het de heer K. gelijktijdig met zijn hoge hoed de afgrond te bereiken Ongedeerd hoge hoed R.I.P. privaatdocent K.…

Waar is mijn witte hoed? Zadel mijn paard. Geef me wijn. Laat de boeren kreperen. Gesel de knecht. Ik ben de Don. ----------------------------------- uit: 'Alles is er nog', 2003.…

de oude man terneergeslagen zijn hoed op schoot de wind nu spelend door zijn haar een kind dat rust onder zijn lege armen hij weet de kleuren liegen in de herfst…

langgerokt verkondigt ze haar roeping bij ieder woord danst haar lange vlecht in haar hand een hoed waarmee ze wappert langs haar goddelijk gelaat…

Ze waren op hun hoede Toen er een brandje woedde En het erom ging spannen. Tegenwoordig, wat u al vermoedde, Koelen ze op deze helden hun woede.…

Zag ik het wel goed Wat was dat voor een hoed? Toen zag ik pas Dat het een plastic tas was Die vervuilt op grote voet. Een manier van proberen Aan vervuiling te refereren?…

zware koffer met kadootjes soms een rare, grote hoed. winkelen, veel nieuwe kleren, samen kaarten om een cent. waarom bleef je maar zo kort..?…

Tot de tanden bewapend, zit ik verscholen op mijn hoede te wachten variërend van een krant, mijn slof, een vliegenmepper en een weekmagazine, dat alles voor die vervelende vlieg, maar dood gaat ie!…

Van de hoed en de rand, of van toeten nog blazen. Het verschil is markant, als bijna de laatste adem wordt uitgeblazen. Een niet kordaat optreden; kan voortijdig zijn overleden. (het belang van hartreanimatie)…

gedichten kunnen net zo goed straatlantaarns zijn bomen in een denkbeeldig bos, palliumwolken met zeegrijze vergezichten ogenwater of regentranen werkelijk is denkbaar een papieren hoed…

de Dood met hoed getooid kantelt in de tollende wind weggaan is een beetje sterven op ieder uur en op elke plek gaat iets van jezelf verloren…

Delicatessenstroop De hoed van de pastoor, in kegelvorm Zij is verslaafd aan die Cuberdonlekkernij, én daardoor plakt zijne worm steeds enorm…

't eerst Je hoofd zonder hoed, zonder Doek, bedekt met eigen Haar dat hoewel aarz'lend Gekomen zijn eigen Schoonheid toont, Haar dat zilver Maar wel nieuw is, Begin van jouw Nieuwe leven…

mijn hoed woei van ontsteltenis zowaar van mijn hoofd toen ik het hoorde vissen blijken bij diepe aanschouwing in doorsnee bomen waarin stammen zijn samengeperst tot oogsteentjes met jaarringen…

bomen bossen eensgezind takken wuiven westenwind regens ranselen akkerland hoofden hoeden waterstand vlak ziltzompig lageland verzuipt langzamerhand…

november je bent er al voor ik ontwaak nog de smaak van de zon in mijn bloed november aanbidder van winter en wee van duister en donker mistige pronker met veren van mei op je hoed…

Al had hij geen idee hoe of het zat Met al die metadata en gesprekken Toch kwam hij er in Nieuwsuur over kwekken Want als Twan Huys je roept, dan doe je dat Had hij, terwijl die hoed werd aangemeten, Nou ook maar alles van de rand geweten.…

net zo’n hoed en zo’n kamelenjas die toen ook zo in de mode was en mijn stem lijkt veel te veel op die van hem helaas aard ik te weinig naar haar als dat wel zo geweest was dan stak ik pas echt goed in elkaar…

De hokjes van erkenning zij floreren Steeds hebben zij mij weten te benauwen Ik pas in geen ervan, ga erdoor snauwen Ik stik, ben tegen dat classificeren Poëten, ga ertegen protesteren Hoed je voor labels,hoed je voor de klauwen Van Teveel Onderscheid, dat gaat berouwen En splijt in wij en zij en ja dan scheren Die voor je 't weet als…

Genadeloos heb ik je weggezuiverd van mijn lichaam en uit mijn hart Rillend nagehuiverd mijn ziel die jij hier brak Huilend in tranen gevoelloos en zoveel woede Zo hopeloos dat falen voortaan wat meer op mijn hoede.…

In het stille bos is de schilder druk bezig; zijn brede hoed brengt hem schaduw, die het werken fijntjes aanspoort en verbiedt. (Een tanka hoort thuis in de categorie "haiku")…