Alle inzendingen over Hoop OR dood

wanneer ik dood ga hoop ik dat er bloemen groeien in je hart ontsproten uit de zaadjes die ik door de jaren heen geplant heb en nu ontkiemen door het water van je tranen wanneer ik dood ga hoop ik dat er bloemen groeien in je hart en dat het bol staat door een explosie van geuren en kleuren die jouw herinnering aan mij verbeeldt wanneer…

Hoop doet leven en er is leven na de dood, maar toch doe ik 't als het kan even, bij leven!…

op ons liefdesplekje waar zo veel zoete herinneringen geboren werden spreid ik jouw liefdeskleedje voor je uit Ik streel je door je manen van riet Uit liefde nestelen wij sluiten wij saampjes de deur En de dood nog even buiten…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Want bij welke stap in het leven ook al sinds mijn doop vrees ik geen wanhoop, dat is wangedrag van de hoop.…

De hoop, met zijn loverpracht, Is wel de rijkste aller bomen; Dood en vernietiging wacht Wie aan zijn tover ontkomen.…

Ik ben verdrietig om scheiden, lijden en dood, maar hoop op hemel. God is de eeuwige rust, het dansen van de golven.…

Hij fluisterde met gemengde tranen van geluk en pijn ik ga nu slapen maar als ik morgen wakker wordt hoop ik dat ik dood zal zijn…

Wat je niet denkt of raadt Wat niet op je afrijdt Op weg of straat, slaapt nog In de Doods Droom Doos Wat je niet zegt of vermoedt Wat je niet overpeinst Schenkt je zoeter dan room Doods, Doods Droom Doos Genadige hoop, concreter Dan windroos en hondsroos Verlaat ons niet, blijf weg Van Doods, Doods Droom Doos. --------------------…

Tussen dit ogenblik en mijn dood ligt misschien een lang leven; ook een groot? de hoop daarop heeft mij allengs begeven; maar is het groot of klein niet om het even voor wie gelooft dat wij pas met de dood gaan leven?…

maar hopen Dat dit allemaal een droom was…

Niets te verwachten, niets te hopen: er rest mij niets dan duisternis en Dood. Ik zie het, maar ik wankel niet: wie Gij ook zijt, U heb ik lief, met heel mijn hart, met al mijn Bloed.…

Niets te verwachten, niets te hopen: er rest mij niets dan duisternis en Dood. Ik zie het, maar ik wankel niet: wie Gij ook zijt, U heb ik lief, met heel mijn hart, met al mijn Bloed.…

In de hemel is altijd brood zei de Afrikaan hij sprak woorden van hoop waar zal na mijn dood het verlangen dan naar uitgaan want hier is al geen nee te koop…

Mijn gedachten drijven, tussen droom en werkelijkheid. Als bladeren die vallen, dwarrelend in de wind. Nog met de warmte... van de zomertijd. Hun voedsel gevend, aan de grond waaruit... ze zijn ontsproten. Hopend op een nieuwe lentetijd. Antje.…

Ik lig zo stil aan u als kind aan moeder, mijn dode levend lief, en hoor hoe zacht het kloppen tikkert van uw zachte hart en 't bloed hoor 'k ruisen als water zoetkens doet er.…

Vloek niet, o vloek niet de zon, m'n broer, die zo zwaar draagt uw last, touwen en lijnen zijn om u getast, hoog glijdt de boot in de zon. Rafel van kleed hangt naar neer van uw borst, uw ogen en slapen zijn wild omvloten, maar de haat, de haat uw oog ontschoten 0 vloekt de zon, vloekt de zon op uw borst. Bittere man die…

wat ben ik eigenlijk nog voor jou geen klank meer uit je mond een gezicht tot op de grond je hart zo kil en koud eens waren we goede kameraden maar dat was al vele jaren geleden we waren met zo weinig tevreden ook sterk zelfstandig en vastberaden we hielden van de gouden zon maakten reisjes naar die landen waar ik hoopte dat die zon, je…

start met licht in ‘t hart Wanhoop veranderd in hoop dat de wapens verdwijnen en de zon weer gaat schijnen…

Gewikkeld in beweende doeken draag ik de dagen naar de dood en vlij ze stervend in zijn schoot terwijl m’n ogen zorglijk zoeken naar die ene zwakke schicht dat ik vast zou willen grijpen om zijn groei te laten rijpen tot hij vlamt van levenslicht Ik omklem met al mijn macht…

(Do not stand at my grave) (Bewerking van de briefkaart versie, rekening houdend met de in een interview in 2000 voor de Canadese radio opgelezen originele versie) Sta niet stil bij mijn graf en huil Daar ben ik niet; ik lig niet in die kuil. Ik ben de stormwind voor iedere meeuw, Ik ben de diamantglitter in de sneeuw, Ik ben het zonlicht…

Ook straks houd ik als ieder Het aardse voor gezien Geen keus Het is een moeten Een noodzaak bovendien ’k Zal huilen, janken, schreeuwen Al is het ook mijn tijd Het vele dat ik liefheb Raak ik ten volle kwijt Of zal er in wat komen gaat Ook plaats voor liefde zijn Als dat zo is heb ik geen angst Ik vrees dan niet de pijn Mijn hoop bewaar…

Zo is de dood geen lot slechts een masker. Dus kom maar naar buiten. gooi het af. Blijf bij de dood niet staan maar denk straks met Pasen aan die vriend die je riep dan kan jij ook Zijn lijden aan.…

In zijn zetel van tevreden denkend aan hoe alles ooit begon, zetelt in de herfst van zijn leven een oude man onder een gouden zon. Zijn oude ogen over het water, een schittering van een wijzer ouder man. Doch het landschap om hem heen desolater wanneer hij afscheid neemt ervan; Haar kleuren een beetje valer, de mensen die op haar…

Hoe vaak in zwart doorwaakte nachten de dood ook kalm zijn troost aanprees, steeds overwon (uit hoop of vrees?) het ongewetene dat wachtte. Wat alles nog voor mij beschoren zo in de schoot der goden lag, ik strekte naar de nieuwe dag opdat het mij zou toebehoren.…

Vader Dood fluistert hij ik wil u spreken en vragen is het misschien al tijd om het leven te vergeten mijn blote voeten doen pijn van het moeizaam lopen op het scherpe levenspad Het is nog niet jouw tijd mijn kind ga naar Moeder Leven en vraag haar om voetenzalf en nieuwe schoenen en de hoop om door te gaan Maar waar vind ik haar ik…

de marges in het midden werden groter door een vraatzuchtig monster dat bladzijden at en hoofdstukken van wat ik dacht dacht ik in een vliegtuig zaten wij boven een zeekaart die nader kwam dan jij en ik ooit zijn geweest in onze laatste ogenblikken iedereen voelt zich tekort gedaan de stewardess wil liefst als flight attendant…

En laat de zwarte raaf of kraai of welke vorm de dood ook voor vogels aanneemt, snel zijn werk hebben gedaan, zoals tenslotte wij ook hopen, dat onze dood zal zijn. ------------------------------------------------------------------------------------------ uit: 'Een leeuw is eigenlijk iemand, Nederlandstalige dierenpoëzie', 2006.…

dag word ik opnieuw geboren als de morgen haar gezicht onthult nog niets te zien en niets te horen en niets dat mijn gedachten vult elke avond moet ik eenzaam sterven gevangen in verstild verdriet herinnerd aan de vele scherven die ik op mijn wegen achterliet hoe vaak zal ik nog moeten lijden voordat mijn trotse geest verstomt zodat de hoop…