Alle inzendingen over Hoorde

Licht geklingel hoorde ik vannacht, en nee de kerstman heeft me niks gebracht, dat hoeft ook nie- het is nog steeds ondanks overdaad, recessie! Dag kerstman!…

Ik hoorde een Crooswijker roepen: ’De lucht is er vies en de stoepen. Echt puur ongezond. Daar zal ik mijn hond voorlopig maar niet laten poepen!’…

Iemand huilde ver weg, wij hoorden niets. Toch wisten wij het, ergens vandaan.…

Ergens tussen slapen en waken in het ogenblik waar de stilte werd ontbloot hoorde zij de wind fluisteren over een wereld zonder oorlog…

Er was eens een heks in het Noorden Die een zwarte toverspreuk hoorde Ze zond heel gezwind Veel licht met de wind Dat alle duisternis doorboorde…

Kolderiek periodiek (nr. 20 uit een reeks van 100) Nadat de man zijn gehoorapparaat had ingedaan hoorde hij het in Keulen donderen...…

nu verlies ik mijn zijn in kille woorden die we huilend aan de einder hoorden om te versmelten met ons enig zijn waarmee ik woordenloos in de tijd verdwijn…

Want rook en vuur Hoorden toen bij de cultuur, Je had het altijd op zak. Maar gelukkig, van tabak Heb ik al een tijd tabak.…

Een vissersvrouw uit Arnemuiden Die wilde op reis naar het zuiden Net buiten de kom Keerde zij alweer om Want ze hoorde de klok niet meer luiden…

Stond niemand stil, hoorde niemand het schot in haar hoofd, in haar droom? Was de muur, was de straat altijd al blind, de stad doof voor de dood? Hoorde niet één steen haar schreeuw, schreeuw ik. Blinde straat, dove stad, wie kan weten wat waar is geweest. ----------------------------------- uit: 'Stenen voor het begin', 1987.…

Samen met de anderen, Luisterde ik, Hoorde wat ik horen wilde, Luisterende gezichten, Luisterde met me mee, Samen met de anderen, Denk ik na, Dacht ik wat ik denken wou, Denkende hoofden, Denken met me mee, Ik zie, wat ik zien wou, Ik hoorde, wat ik horen wilde, Ik dacht, wat ik denken wou, Als de wereld zo zou zijn, Zou ik pas gelukkig…

de muren stortten hun stenen op mij ik struikelde viel tegelijk hoorde mijn wekker onwaarschijnlijk dichtbij…

Hij zocht altijd precies naar de juiste antwoorden Maar wist nooit bij welke vraag ze hoorden Ook zongen zijn gedachten hem toe En werd hij van al dat precieze denken nooit moe Maar opa precies wist wel de juiste antwoorden Maar nooit bij welke vraag ze hoorden De vragen bij de juiste antwoorden heeft hij nooit gevonden Deze vragen blijven…

Een trompettist met een stuk in zijn kraag Gaf een concert in Den Haag Maar het duurde te lang Hij blies af onder dwang Omdat men hem zelf hoorde in Praag…

Een molenaar in Dalen Verdroeg geen nare verhalen Zodra ie hoorde Van oorlog of moorden Dan liep ie dagen te malen…

Een postpaard uit s'Gravenhage Heeft al duizenden brieven gedragen Maar toen hij hoorde dat hij morgen Een dreigbrief moest bezorgen Is hij briesend op hol geslagen…

Een royaltywatcher uit Veere die Wilders zo hoorde oreren gaf Beatrix raad: ‘Ach, word maar niet kwaad, vooruitzien is soms ook negeren.’…

u bracht mijn dood in lege woorden die we in de verten aan de einder hoorden om te stollen in vernuft vennijn opgesloten in een klinkend rijm…

zo veel wat we niet zagen in het lege landschap zo veel wat we niet hoorden met zeeschelpen in onze oren langs de kant lag het onaangeroerde verlangen…

Weer was ik veel te hard voor jou, te stekelig mijn woorden alsof ik niet begrijpen wou wat we ooit samen hoorden. Wat we ooit samen hoorden en richting gaf aan onze ziel; ik hoop dat het niet stoorde dat ik zomaar hier binnenviel, dat ik zomaar hier binnenviel en jouw verdriet vergrootte...…

naar die kleine intieme oase hoorden verrast onze woorden vlaagjes zilt brachten ze mee…

ik tekende vogels en werd blind vouwde het water open alsof ik er bij hoorde maar werd onzichtbaar in deze stilte golven overspoelden, dun en donker het voelen opnieuw onleefbaar tot aan de hals ik legde mijn hart naast voetstappen, op ribben van het kale zand hoorde regen praten, nog smaller dan anders ik sprak van beminnelijkheid…

Een sportfanaat uit de plaats Veere Wil steeds weer iets nieuws uitproberen Zo hoorde ik laatst Dat hij nu scheef schaatst En binnenkort schuins gaat marcheren…

En altijd hoorde zij weer dat lachen Bepalend voor de rest van haar leven Dat gehoon tijdens de pauze op het plein Maar nu, bevrijd van dit psychische juk, Kon zij eindelijk zichzelf zijn…

Ik hoorde honden huilen en mijn vader was boos sloeg zijn handen op tafel en schreeuwde een onverstaanbaar woord ik huilde, ik sliep niet en ik sliep, ik huilde niet.…

Het was niet de eerste keer dat ik hoorde Over woestijnwoorden. Zeg maar gerust, Ze waren een oase van rust, Toen de ochtend gloorde. Het is als roken van marihuana tijdens een fata morgana.…

ik hoorde de hoge ijle roep van een strandleeuwerik ik zag de weerkaatsing van het licht op zijn veren ik ademde helderheid in een zee van licht voor even was niets meer hetzelfde…

hoorden wij het bos voelden het samen van vele entiteiten wisten ons opgenomen in de paradijselijke levensenergieën van het eeuwig groene mos…

Jij legde jouw oor te luister op mijn buik en hoorde muziek van de spijsvertering in de holle ingewanden, het ruisen van bloed van het pulseren van het hart dat haast onvermoeibaar klopte regelmatig de ademhaling van longen het suizen van de longblaasjes Jij glimlachte hierbij en zei dat ik nu voor altijd bij je hoorde nooit meer weg kon…

Ik hoorde een student in Rechten kluchtig zeggen Van een mooi meisje blond, Dat in zijn ogen stond Dat’s een braaf Pultrum om zijn Corpus op te leggen. ----------------- 1654…