Alle inzendingen over Hugo Brandt Corstius

Meer dan slechts wiskunde Hugo Brandt Corstius Kwam ook in Opperlands Steeds weer op stoom Knutselde vlijtig de Edelstaalplaatslede Want hij was gek op Een gaaf palindroom…

Licht en donker Dag en nacht Liefde en haat Een grauw en een kus - Leven en dood naadloos In elkaar over gaand Zijn niet meer Dan broer en zus…

In Amsterdam is Hugo overleden De ouwe heer van Jelle en van Aaf Als Stoker en Piet Grijs was hij niet braaf En ooit voor Elco Brinkman te omstreden Maar taalliefhebbers maakte Battus blij Met Opperlandse woordenspelerij…

Ik bezoek je in Je atelier waar Wanorde de boventoon Voert, maar waar Wel intens geleefd Wordt - een hok Van een kleine Twaalf vierkante meter Met je opklapbed Te midden van je Kunstwerken op doek, Paneel en papier - Honderden voltooide Werken neem ik waar, Allemaal in ruwe Olie opgezet - Jij wijst mij Mijn plek en…

------------------------------------------ Deze hartenkreet draag ik op aan zomergast, 31 juli 2011, Dick Swaab, emeritus hoogleraar neurobiologie en internationaal bekend hersenonderzoeker, die samen met interviewer Jelle Brandt Corstius zal zorgen voor boeiende televisie.…

Licht en donker Dag en nacht Liefde en haat Een grauw en een kus Leven en dood Naadloos geheel, Zijn niet meer Dan broer en zus…

Hugo Claus.…

clausule dood is dood mag ik dat zelf bepalen ik ben dood en zo is Poot verstrooid…

Weldoener, patriot, verlosser, Ché, Don Quichote liberator, Robin Hood, Batman, zot. Gaf een onderdrukt volk terug wat hun jarenlang stelselmatig door een dictatoriale, corrupte rijke elite was ontnomen: HOOP!…

Corstius sliep bij -30ºC in verlaten Goelag Kamp, sprak o.m. met overlevenden en buurtmensen; Poetin noemt Stalin weer ‘effectief manager’ en ‘patriot’…

'n zak ------------------------------------------------ Compadre Hugo van Mierlo, vaak schrijvend als oguh: van harte gefeliciteerd!…

Op de TV houden Mark en zijn maat Hugo al voor de tiende keer een lulverhaal. En zo staan deze twee demissionarissen zoals gebruikelijk weer eens voor paal.…

Je hoort niets anders meer de laatste weken, Dan wie ooit in zijn leven is verkracht, Of wie van zulke daden wordt verdacht, ‘MeToo’, daarvan staat alles in het teken. Zo zijn de talkshows makkelijk gevuld, Want ‘Pauw’ ontkent hetgeen ‘Matthijs’ onthult.…

Dus Mark en Hugo kiezen voor 2G Voor toegang tot theater of de kroeg Is negatief getest zijn niet genoeg Genezen of geprikt, een van de twee Ooit werden toegangstests gepropageerd Er zijn miljoenen in geïnvesteerd…

De aarde wordt te oud en ijziger, haar korst zakt rimpelig in onderzeese troggen ineen, snel bezig te vergaan. De majesteit der bergen niets dan vlucht voor het gewelf der uitgebluste vuren, wanhoopssein aan steeds doodswittere maan. Later worden wij weergevonden, kille afgietsels van vreemde oerreptielen. Vliesvleugeligen trof men zelden…

Span prikkeldraad en dreig met bajonetten en leg ons als sardines in een hong verdor ons hart, sla boeien om de tong onthoudt ons vitaminen, vlees en vetten plunder mijn huis die reeds mijn land bezetten ontruk mij aan mijn kinderen, mijn vrouw beloon verraders en bestraf de trouw Maar stuur in godsnaam eens wat sigaretten…

Ontbijt op bed en een cadeau. Dat hoort gewoon nou eenmaal zo. Want het is lekker moederdag. Zodat ik jou verwennen mag. Beschuitje, kopje thee erbij. Gekookt of een gebakken ei. Ontbijtkoek en een bord patat. Heb je nog niet genoeg gehad? Een grote schaal met frambozenijs. Rozijnenbrood met heel veel spijs. En heb je dan genoeg ontbeten…

Victor Hugo, een beetje vrij vertaald: “Geschiedenis wordt altijd weer herhaald.”…

Maar Hugo, bel nou toch gewoon Mark Rutte! Die kan volop uit zijn ervaring putten.…

Dat Hugo, Maarten, Jan en Adriaan elk op hun eigen, subjectieve wijze met boeken al of niet hun moeder prijzen dat is de trouwe lezer niet ontgaan O moeders, doe wat terug voor úw icoontjes en schrijf eens boeken over moederszoontjes!…

Wanneer is al het COVID-leed geleden IC-bezetting stijgt weer, ook vandaag De Nederlander worstelt met de vraag Is dit de derde golf, of nog de tweede Mark, Hugo, wij zijn echt coronamoe Dus sta nu snel versoepelingen toe!…

Ze belde op en smeekte met een snik: “Zeg Hugo, mag ik nóg een boosterprik?”…

Een ontsnapte gedetineerde had zich in een koffer verborgen om zo haar vrijheid te waarborgen zoals de inrichting concludeerde Hugo was haar voorbeeld, onbetwist want hij ontsnapte in een boekenkist. …Een Duitse gedetineerde is op kinderlijk eenvoudige wijze ontsnapt uit de penitentiaire jeugdinrichting waar ze opgesloten zat….…

De Jonge trok de stoute schoenen aan Gaf aan het CDA te willen leiden Misschien komt Keijzer toch nog tussenbeide Maar wij zien eerder Hugo in die baan Als hij het wordt straks moeten we maar hopen Dat hij niet naast zijn schoenen zal gaan lopen…

Het valt mij zwaar, ik zal je echt gaan missen Wat deden wij veel mooie dingen samen Tot het moment waarop wij afscheid namen Hoe konden Mark en Hugo zo beslissen? Hoe leef je nu in mijn gedachten voort? ‘Adembenemend’ is het juiste woord…

hoe tragisch voor een mens als elk woord blijft steken in zijn hoofd en de weg naar buiten niet meer vinden kan hoe de geest in hem geruisloos brozer werd, nu hij nog kon zijn lot in eigen handen hield het verdriet van België thans vrijuit stromen mag (n.a.v. het overlijden van Hugo Claus)…

ik ga ik ga dan als het middag is vraag niet naar de dag, mijn vrienden mijn tijd en morgen zijn reeds van slag door de dwaling in mijn hoofd bijna naar gister gebracht of nog verder in de eeuwige vergetelheid geborgen zo moet hij hebben gedacht in heldere momenten het scheppen is hem door geboorte ingehaald op zoek naar een…

Aards geworteld ontbindt hij hemels duivels Met de schwung van hoekige elegantie herschept de forse dandy bont en strak zijn en onze literaire wereld Wellustig dartelend schilderen zijn schrifturen dat grimmig pretpark tussen hemel en aarde Met beeldende taal smeedt de lettersmid dagelijks lood tot lezersgoud In zijn jeugd reet de oorlog…

De golven spoelen rimpelend aan Het water vult de stenen mazen Elk poeltje is weer anders, zie ik Vanaf het bankje van mijn bestaan Mijn handen rusten leeg op het hout Hun groeven tonen mij de diepte De zoete zomer is herinnering Zonder te ruiken, proef ik het zout Op mijn wang welt een traan De kou rilt door iedere spier Laat het water…

Je schaterlach weerklinkt in mijn hoofd Schemerlicht maakt je nog mooier dan mooi Ik bekijk je, gevangen, vanuit mijn kooi Aldoor heb ik ons betere tijden beloofd Even ga je jouw weg en ik volg die van mij Onze weg in het midden vervaagt intussen Het ongeloof is de passie aan het sussen We laten elkaar los, voel: je bent vrij! De stilte…