inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 494):

Later

De aarde wordt te oud en ijziger,
haar korst zakt rimpelig in onderzeese
troggen ineen, snel bezig te vergaan.

De majesteit der bergen niets dan vlucht
voor het gewelf der uitgebluste vuren,
wanhoopssein aan steeds doodswittere maan.

Later worden wij weergevonden, kille
afgietsels van vreemde oerreptielen.

Vliesvleugeligen trof men zelden aan.

-----------------------------------------------------
Uit: 'Verzamelde gedichten', 1965.

Schrijver: Willem Brandt
Inzender: BJ, 13 juni 2004


Geplaatst in de categorie: natuur

3.0 met 26 stemmen aantal keer bekeken 12.279

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)