Alle inzendingen over Huilende Kind

Een gebroken relatie doet pijn Het maakt je kapot het is niet fijn Je hart gebroken Het gevoel het gaat niet snel over Iemand verliezen die naar de hemel gaat, niet meer op deze aarde zal voortbestaan Het doet pijn Je hart gebroken Je kind huilend aan de telefoon Ik mis je ik wil bij je zijn Het doet pijn, je voelt verdriet Je hart…

ook niemand nu eenzaam, een huilend hart een alleen thuiskomen geen aandacht aan jou zo eng is het immers?…

De huilende wolf die hem van binnen op eet Niet wetende dat zijn lichaam hem opvreet Lachen daar is hij goed in Hij vind emoties maar onzin Zijn hersenen zijn machines Die werken alles weg Huilen is toelaatbaar Maar ‘de waarom’ vraag Is allang verorbert door gedachtes die hij niet toelaat Zijn lichaam spuugt het nog net niet uit Maar de…

kind…

huilend denkt hij na over vriend en familie, die hij niet meer heeft…

Elke week met de buurman mee Al riep ik huilend steeds weer nee. De buurman is een vieze man Die mij apart lokt als het kan. Hij zet mij op een krukje in de schuur Of hij drukte mij tegen de muur. Altijd zit hij met zijn handen overal aan Als klein kind moet je dat ondergaan.…

slaapkamergeluk van de nachtkast weggemaaid voor een huilend hart…

Huilend als een kind, zwervend zonder schuilplaats, zal ik je weer verlaten...…

Na het oorlogsnieuws snakt de huilende ziel naar Hollandse hemels…

Huilend zet ik dit op papier ik verlang naar hier of toch naar daar wist ik het maar Ik voel me zo rot de wereld is kapot op een plek als deze had het zo mooi kunnen wezen Kijk eens om je heen allemaal glas, hout en steen overal huizen, wegen en gebouwen en overwerkte mannen en vrouwen Soms waan ik me een kind altijd…

Als een kind lig ik soms huilend in je armen tranen stromend langs m'n gezicht, maar ...Ik Hou Van Je. Als een overspelige snol voel ik me soms als ik je geef wat hém toebehoort maar ...Ik Hou Van Je. Zal het ons lukken een toekomst te bouwen op de tranen van anderen? Men zegt van niet maar ...Ik Hou Van Je !…

striemend slaat de herfst zijn sporen, huilend om een zomer die nooit was…

In het park zag ik die, omgevallen en toch nog levende, kastanjeboom vol met kinderen, lachende, huilende schreeuwende, kinderen in zijn kroon, kinderboom met jouw geduld, mijn moeder ..en weet, er is bloesem op die omgevallen kinderboom, kinderbloesem, mijn moeder als kristallen belletjes in hemelse boomgaarden als veertjes uit de vleugels…

Je droeg me negen maanden met liefde onder je hart pijnlijk was mijn geboorte bevrijdend mijn huilende start Je voedde me op als een kind die van haar jeugd genoot gaf me bijna alles wat ik vroeg terwijl je mij de slechte dingen verbood Je leerde me lief te hebben en hebt me respect bijgebracht zat vaak aan mijn ziekbed ook in de donkerste…

' Maar ik ga niet, ik moet wachten Al vergt het al mijn krachten Al onweert het, al stormt het Ik zit hier in mijn grot Ik wacht hier op mijn kinderen Het wachten is mijn lot Zo zit ik hier, vol ongeduld Maar toch, het is mijn eigen schuld De zee lokt me omlaag Naar zijn zilte zoute golven Huilend als het niet lukt Jankend als de wolven…

een vogelscherm is ruisend afgedreven nu de winterkoude is ingetreden naar de zon de warmtebron van leven de huilende vragen van het kind meegedragen door de wind tot aan de einder de rood gouden gloed ‘t water stroomt de avond zingt tussen onze vingers de veder in onze hand de vlammende mantels van papavers wij willen…

komt niet aanwaaien buldert gierend de wind, en stormt huilend voorbij…

Ik laat je eens straat zien waar ik als kind doorheen liep, er stonden toen geen bomen of ze waren heel klein. Toen ik een kind was maakte ik een hengel van een stok en een touw en een gebogen spijker. Ik bewoog de stok door het water en een vis bleef haken aan de spijker.…

Heb je ooit een huilend huis gezien vraagt ze een betraand gezicht lege onbewoonde kamers schimmel op het plafond dat piept en kraakt door regen en wind een huilend huis ja, ik woon daar in die arme woning zonder geld, vrijwel naakt ik leef daar ondersteboven antwoord hij, zijn tranen droog simpel in zijn verschijning.…

Je hebt me verdronken in je duistere wateren Nu ben ik nog slechts een wrak huilend op de bodem van je kille hart…

Mijn moederhart huilt stille tranen alleen in een donkere nacht, onrustig, en vol van zorgen tot de nieuwe dag weer wacht. Ik vraag me zoveel dingen af waar ging het toch verkeerd, heb ik dan de afgelopen jaren er helemaal niks van geleerd? Is het mijn schuld dat het zo ging heb ik niet goed opgelet, heb ik niet genoeg liefde gegeven…

huilend om de dagen dat jij schreeuwde tegen mij terwijl ik echt probeerde om te doen wat jij mij zei. denkend en huilend ik denk meer dan ik huil mis ik de weinige nachten die draaiden om jou en mij. ik zou meer willen denken en vervloek het dat ik huil maar ooit zal jij de mijne zijn die ik voor niks meer ruil.…

ook Groningen moest eraan geloven het weende tranen van verdriet toen ook hij op zijn donder kreeg het tierde en schreeuwde toen het jankend de zon even moest laten gaan de temperatuur die van geen wijken wist bleef hoog en zakte niet er was alleen even dat beetje verkoeling heerlijk! -------------------------------------- Na dagen…

Ik smijt mijn pet af Ik huil zonder iets op mijn hoofd Bijna iedereen was me vergeten bij kerst En ze hadden me vanalles beloofd Het deed me pijn het deed me pijn Maar wie laatst lacht lacht het best Dit jaar nodig ik iedereen uit En hang ik een gevelkerstman boven mijn ruit…

blikken zagen door mij, als van een onbestaand mens In hemdje met jeans, als kledij uitte zij haar zwijgende wens Stille woorden, zonder klank zweefden uit haar droge keel Dan week ze van de mistbank haar blikken nog even irreëel Ze keek mij zonder ogen aan, of geen van ons twee bestond Innerlijk had ik haar verstaan stille ogen en huilende…

Allure met grandeur Blok na blok na blok In drie volle lagen Reikend naar de hemel Visie van de meester Aangespoord verdriet Voor de verre toekomst Vastgelegd in heden Terwijl de rivier stroomt Lengte van eeuwen Het verdriet zich koestert In warmte van rotsen Dragen offers 't verdriet Onder traan-gewelf Immer terugkerend Door huilende…

Zacht geween hoorbaar boven ik luister waar komt 't vandaan Dan start de heggenschaar met oorverdovend lawaai! Het wenen verdwenen, herrie overstemde het, toch was 't warempel net, alsof er huilen klonk ik sta nog steeds te zoeken! Dan stopt de motor, brandstof is op weer klinkt zacht geween! Het zijn de struiken die niet gesnoeid willen…

ik heb de herfst uiteen zien dwarrelen onder een huilende regen snel verloren kleuren hun pigmenten verterend in kleine segmenten tot een walmende composthoop klaar met verval naar duurzaamheid zo dekt aarde nu met herfst en vochtig warme vruchtbaarheid zijn toekomst toe…

Verwarde geest, door haar schaduw weergegeven Huilend tot in het diepste van haar ziel Ach, kwam de lieve heer mij nu maar halen Fluisterde ze in al haar kinderlijke eerlijkheid En de pijn kwam diep van binnen, zuiver leed In pure eenzaamheid verdronken Omdat geen mens begrijpt hoe haar gedachten Haar eigen geest haar zo bedrogen heeft Ik…

op zich of saam gaat wonen ze verbergen hun al te grote zorgen want het is niet gepast die nu te tonen dan trekt gegroeid verwijderen in vlagen heel langzaam weg uit ouder-kind relatie ze gaan zowaar ma om wijze raad vragen en pa die wordt bewogen tot een stevige donatie er komt weer een heel jong kind zo onbevangen dan huilend dan weer…