Alle inzendingen over Indië OR pijn OR jeugdtrauma

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Ze stond bekend als Rooie Rina indertijd En ze schreef brieven naar een jongen in de tropen Met wie zij fier de boulevard over zou lopen Ex- marinier uit een koloniale strijd Er waren vele jonge vrouwen toen bereid Te pennen met soldaten en daarbij te hopen Dat zij de eenzaamheid die naast hen was gekropen Ietwat verlichten konden met genegenheid…

De klok bij het Indisch Monument in Den Haag, die met zijn slepende melancholische bronzen klanken compassie zal uiten voor alle Nederlandse burgers en militairen, die tijdens de Japanse bezetting in Nederlands-Indië gedurende de jaren 1941-1945 zijn gevallen in de strijd; omkwamen in de kampen; of van uitputting stierven bij de verrichting…

Jij was ook altijd aardig voorzichtig, braaf, beleefd, bescheiden en hardwerkend, kreeg je het op je bordje Je werd ook toch maar geleefd door oorlog en omstandigheden Wat had je voor een keuzes Wat heb je afgeleden Lag je lang wakker van die kampen wat je in Indie verloor je vrouw, je broer, je moeder die maatjes aan dat spoor Gedichtje…

Iedereen kent het waardeloze gevoel Zoveel pijn met wat voor doel. Ooit sprongen de vonken er vanaf En nu voelt het doods als een graf. Maar deze eerste liefde vergeet je nooit En er komt ooit weer iemand die je hart ontdooit.…

Daar zit je dan: je ogen half geloken zacht pratend met een wankeltong zo heb je nooit gesproken. Je spreekt over de oorlogstijd van dingen die gebeurden je wil die dingen zo graag kwijt na nachtenlang in 't woelend bed herdromen van die strijd. Je kijkt naar poppen op de kast, die wajang voor je spelen en je verwacht vergetelheid…

De tropen en het vuur nog in zijn zaad Werd ik warmbloedig ernstig kind verwekt Met onderhuids, werd later pas ontdekt De trauma´s van een Hollandse soldaat Het Vaderland was nauwelijks bevrijd Toen hij, net terug van werk in Duits gebied Zijn teerbeminden wederom verliet Om mee te doen aan een verloren strijd Mijn vader was een jonge…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Er vlogen kogels door de tuin de krekels en vogels zwegen Wij waren niet bang en keken het verleden draag je altijd mee Als je als Indo geboren bent oorlogsacties hebt overleefd dan raak je er aan gewend dat je als Indo geboren bent Nederlands-Indië warm moederland wat was het koud in Nederland het weer en de koele mensen bijna dood en…

Want als de pijnen toeslaan, ben ik alleen maar lichaam. De geest komt in het nauw. Hij wil wel op de vlucht slaan. Maar heeft geen plaats om heen te gaan. Dan zoek ik naar een middel, voor wat vergetelheid, in mijn verhaal. Dan moet ik eerlijk zeggen, ik hou er niet zo van. Het middel is soms erger dan de kwaal.…

Compliment; (afgunst) Het wennen; Opnieuw leren ervaren; Het aanhoren. Dingen die je was gewend; Elke dag; Niks aan verloren. Gemeend of niet; Het verschil wordt steeds groter; Je doet gewoon je best. Totdat je er te veel kreeg; Je groeide in populariteit; Passeert de rest. In plaats van delen; Word jij ongewenst; Om iets wat…

Het einde van een oorlog herdacht Nederlands-Indië van Japan bevrijd Een einde dat een begin was van een nieuwe oorlog een vergeten oorlog de oorlog waar men niet over praat de oorlog waar men zich voor schaamt Mensen 'bevrijd' uit de Jappenkampen vielen in handen van vrijheidsstrijders of guerillastrijders afhankelijk…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Eén van de toenmalige grote conferenciers in Nederland vond daar op grond van zijn eigen oorlogservaringen in Nederlands-Indië het zijne van.…

Die zelfhaat, weet je, was een gevolg van al jouw jeugdtrauma's, die niet adequaat zijn opgelost, maar integendeel, tot een wrede climax zijn opgevoerd.…

de ereboog met 'welkom thuis' voor soldaat W terug uit Indië die niet kan aarden in het dorp naar Korea vertrekt en sneuvelt dat de mens zich ontdoet van z’n dunne beschaving even snel als van z’n kleding bewijst elke oorlog hij valt terug op de oermens en primitieve rituelen rond overleven wie de naakte mens ontmoet valt terugkeer…

Ik kan geen postzegels verzamelen ik kan geen vrouwenfoto's verzamelen ik kan geen amourettes kollektioneren en geen wijsheid ik kan niets meer ik kan niets meer Waarom doof ik de lamp niet en ga ik niet te bed Ik wil beproeven naakt te zijn bloot wie weet wel gevroren purper…

Leven trekt sleurt en kleurt maar uiteindelijk kleurt het mijn leven…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Soms draaide hij muziek Walste met haar de kamer door Fluitte met opzet hard en vals De man die zich op schilderles Afzijdig hield bij het pauzeren Zij bracht de stille kunstenaar Dan altijd koffie Met verbazing zag ik Hoe hij tijdens reünies Kleurrijk en met open blik Tapijten conversatie knoopte Voor mij bleef hij gesloten boek Batik…

Als een meeuw in de mist te verdwijnen Zo melancholiek was het Indische kind Het werd in het boerengehucht niet bemind En de tropenzon wou er niet schijnen Als een meeuw in de mist te ontkomen Aan de Hollandse pot waarvan werd geijsd Verlangend naar klamboe en baboe en rijst Op een cruiseschip naar Java te stomen Het was toentertijd een…

vredig door de stille straten In mijn geheugen vielen flinke gaten Al lang ben ik op hun verhaal belust Als van de kerk de zoete klank mij kust Verminderen ze plots, alle hiaten Ik duik de diepte in; jouw doen en laten En word me van je inhouden bewust Je had vast ook een njai in je verleden Je draagt haar afkomst in je genen mee Haar pijn…

Voor een rode avondzon de aarde Beschilderd als een grote lampion Met donkere valleien en vulkanen Smaragden sawa's, jadegroene meren Zacht wiegend in de blauwe hemelzaal Op verre eilanden hebben regenten De vreemde heersers eeuwenlang verduurd Maar binnen kratons bleef het oud geloof Zolang de dwang der rituelen duurde…

Hij zuchtte en hij zwoegde die Indische olifant op java en sumatra in de gordel van smaragd Zaaide rijst in groene sawa's zuchtte diep, vier eeuwen lang onder het juk der voc onder de zweep van amsterdam Hij huilde, nu eens dralend dan weer dreigend en opstandig indolent en ondoorgrondelijk die stille kracht Zwoegen deed hij voor…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…