Netgedichten

netgedicht (nr. 59.384):

Indo-Europeaan

Het kleine dorp is als een zee van rust
Ik dobber vredig door de stille straten
In mijn geheugen vielen flinke gaten
Al lang ben ik op hun verhaal belust

Als van de kerk de zoete klank mij kust
Verminderen ze plots, alle hiaten
Ik duik de diepte in; jouw doen en laten
En word me van je inhouden bewust

Je had vast ook een njai in je verleden
Je draagt haar afkomst in je genen mee
Haar pijn, haar lust, haar tint, haar Odyssee

Dat is van je gedragingen de reden
Je naam verschuilt zich in een fraai gehucht
Ik weet nu waarom ik ooit ben gevlucht