Alle inzendingen over Jan Pronk

Gewoon nepnieuws ja toch, niet was getekend Jan Krediet u wel die van 'Jan Krediet is dood' (ik leen geen geld meer uit) 'Jan Krediet woont hier niet' (er moet contant betaald worden) En maar lachen!!!…

Ik zou het liefste met haar uit- gaan, weet mij zeker van haar knik vol trouw en eerbied, nauw aansluitend op mijn instinctieve blik. Haar tred is meegaand en spoorvast, haar ritme aangepast aan mijn chaotisch leefpatroon waarin de tijd naar vorm en ruimte tast. Zij is het antwoord op de vraag, de bijzin van ons hoofdbestaan; zij kan ook…

o zie mij aan lief innerlijk licht gebroken zit ik hier en ween het voelt alsof een storm doorheen mijn ziel mijn Zijn ontwricht een licht verloren stroomt in mij gelijk het kind van ver voorbij dat liefde zocht maar nimmer vond op 's moeders kille oudergrond o hoor mij aan lief innerlijk licht uw kracht is uit het oer geweven laat…

trillingen op het hoogste niveau licht en liefde vloeien samen in gevoel van thuiskomen diepere lagen openen zich in een feest van herkenning doorvoelde liefde op zielsniveau ontsprongen uit de oerbron we overtroeven elkaar niet weten wie we zijn.…

waar het water vredig stroomt langs oevers uit vorige levens de stilte wijsheid fluistert het meisje in mij dagdroomt waar het zonlicht sluiers weeft van onvoorwaardelijke liefde waar verbinding met de bron boven aardse sferen zweeft waar het Is met Zijn versmelt in een beschouwend accepteren hoop haar tere vleugels spreidt met liefde…

kom, laat ons wandelen in de stilte van het bos waar bomen zielsrust druipen zwijgen zelfontmoeting is even geen verwachtingen geen ruis van tijd en ego maar lopen over oergrond waar licht een nieuwe taal schept.…

nooit ben ik alleen hij eet met me, slaapt met me zwijgt tegen me, gaapt, zet de tijd vast van mijn heen- gaan geen traan die hij daar om vergiet hij reist met mij door de dagen over zeeën van vreugde, langs vlagen van verdriet, het raakt hem niet als een giftige termiet bouwt hij heuvels in hiernadagen waaroverheen hij me zal dragen…

jouw pen raakt mijn ziel, vederlicht letters weven woorden in welsprekendheid die zachtjes landen in een literair gedicht dat zoet en mijmerend blijft zweven in de tijd woorden die als veertjes blijven liggen op mijn huid zo teer, zo fijngevoelig en zo licht maar die tezelfdertijd getuigen van gewicht hoe blank een ziel dat zoiets wonderlijks…

zoals ze daar ligt in het steriele hoog-laag bed oogt ze bijna breekbaar. De glans op haar gezicht herinnert me aan druppels dauw in het eerste ochtendgloren het zou me zoveel meer bekoren als de sfeer niet zo geladen was de stilte drukt mijn borstkas naar binnen mijn moeder zwijgt, in meer dan honderd talen mijn adem hapert even in het…

bij de zee heb ik mijn zorgen losgelaten als een handvol veertjes bij windkracht acht buitelden ze als acrobaten de zee in, of uit zicht ik zoog mijn longen vol, voelde mij licht door het zorgeloze dat het bracht een bovenzinnelijk aderlaten zo onbegrensd en zeeschuimzacht.…

dat ik over 't weiland staarde mijn wortels stevig in de aarde met in mijn kruin een vogelgaarde sprookjesachtig, als een droom ach was ik maar een boom.…

als er na dit leven nog iets komt laat er dan een draaimolen zijn met van die dromerige paarden dat ik dan op de mooiste zit die met de zachtste ogen mijn beide armen om zijn hals licht wiegend op een mooie wals en dat dan ineens mijn paard zich losmaakt van het draaiplateau omdat er op mij wordt gewacht dat we dan vliegen door de nacht…

een zonnegele paardenbloem staat trots en stevig op één been 't bloemhoofdje hoog opgeheven naar de zon, hij trilt heel even als een bij met zacht gezoem een rondje vleugelt om hem heen zo zelfbewust in 't licht te staan bezadigd deinend in de wind ik heb het stiekem nagedaan en voelde mij weer even kind.…

ik ben een rode klaproos ontkiem na lange duisternis op plaatsen waar geen liefde is als een Papaver Rhoeas herrijs ik tussen steen en as ik bloei op alles wat ooit was.…

's ochtends als de dageraad de wereld langzaam lichter maakt de schemer van de grond losraakt als dan het licht zo aangenaam de bomen en het gras beroert een houtduif in de verte koert de morning glory slaperig haar paarse kelken openvouwt luchtvochtigheid het land bedauwt dan voel ik mij zo zegenrijk helaas duurt zo'n moment maar…

(het lotusmeisje droomt dat de liefde in haar hart het wereldleed kan doven) 's nachts zingt ze bij de vijver om vuurvliegen te lokken licht en liefde zorgen voor de juiste atmosfeer de vleermuizen en uilen zelfs de hertenbokken luist'ren stil naar haar gezang alles is in yin en yang dan vraagt ze aan de lelies zachtjes, met een…

ik zag het in een flard van mist die ijl over het weiland hing er scheen een zacht oranje zon hij stond zo laag dat het net leek of ik hem zomaar pakken kon de wolken waren dun en bleek als door een gum haast uitgewist en middenin die zachte gloed zag ik een onbevangen kind onwetend nog van tegenspoed haar haren dansten in de wind ze…

als een fonkelnieuw beginsel hangt als gesponnen suikerspinsel het ochtendlicht tussen de bomen de draden zo precies geweven als in een ragfijn spinnenweb de puurheid overvalt me, ik heb het zo nooit eerder waargenomen het teer verspreide licht herken ik uit een voorbestaan waar eeuwigheid en tijd als vloed en ebbe samengaan ik ben een…

als een trekvogel reist mijn ziel naar andere oorden ik wil de betovering proeven van het ongeschonden zuiver pootje badend als een uiver niets méér te hoeven dan vissen vangen in een bron o god, als dat eens kon.…

als de wind mijn laatste ademteug meeneemt in de eeuwigheid begraaf me dan in een oud bos naast een beuk onder het mos en zo, dat overdag bij zon en 's nachts bij 'n bleke volle maan mijn mosbed in hun licht zal staan.…

de wind blaast de vitrage tot langgerekte witte spoken abrupt gewekt uit hun bandplooiheid dansen zij van grip verstoken richting bovenliggende etage hun holle ogen zwart en wijd in de schoorsteen kermt de tijd als echo uit hun keel onloken een ijzingwekkende hommage aan de nietsontziende vergank'lijkheid.…

Pronk maar gerust met die mannengeslachtsdelen", sprak onze jeugdtrainer. #metoo…

Jan Boeren verkoopt spruitjes Het liefst aan vegetarische luitjes. Helaas heeft Jan Geen marketingplan, Hij doet het op zijn janboerenfluitjes.…

het lotje uit de loterij jan dat ben jij voor mij het echte lot van de loterij is altijd net er naast helaas maar jij bent mijn lot jan jij bent mijn jackpot jij was meteen raak! jan en tonja 8.9.1972-8.9.2007: 35 jaar getrouwd!…

De club roept slim:‘Jan Nagel interim!’ Ze kunnen rustig verder babbelen en weer aan alle gatjes krabbelen ‘Jans geest is groot, is onze hersenschim’ Zal dominante Jan straks heel die kudde van pensionado’s lekker op gaan schudden?…

Jan prees altijd zichzelv', en, wat een ander kon, Jan zei steeds onbedekt, dat hij 't nog verre won. Maar Piet zei: ,,Hoor, o , grote Jan! Ik weet slechts éne zaak te noemen, Die jij kunt, maar geen ander kan: Jou roemen."…

zinnelijke schilderingen bezingen verleidelijkheid van véel vrouwenvlees ronde vormen van borsten, buiken en billen pronken lokkend en beeldend tepels tintelen vitaal hun sensuele streling een lust voor het oog…

zwieren doet je toch zo goed Het doet je wat beleven Het is dan net alsof je zweeft Al duurt het toch maar even Je partner die weet hoe het moet Hij weet hoe je te paaien Hij weet dat jij het prettig vindt Om in het rond te draaien Je ziet dan niet wat er gebeurd Het dansen maakt je dronken En zo kan hij veel makkelijker En langer met je pronken…

IK zag met pronk en kostbaarheden en een hooghartig oogopslaan een pauwenveer in den koraan; de groen en rosse strengen gleden over de tekst, het wuft verguld had al de bladzij opgevuld en midden in de soeren lag de blauwe spiegel en zijn lonken de strakke verzen overblonken lichtzinnig spelend met de dag en bont juweel en wulps…

Ik zag je niet zo vaak, omdat we vrienden waren en dan hoef je elkaar niet vaak te zien. Wat vaker had ook wel gekund misschien, maar kansen worden meest pas achteraf ervaren. Jij liet mij zien dat heel veel grote levensdoelen onecht zijn en kunstmatig opgeboend, en dat er wordt gezopen en gezoend, en je wel denken kan, maar beter nog kan voelen…