Alle inzendingen over Jean

Drie mensen met uitzicht op de wilde zee, en de regen die met vreemde vlagen in het zoute water valt De muziek van Jean Michel Jarre die hard over het strand heen waait Rijen palmbomen die in gelid kromwaaien alles lijkt onecht Alsof ik in een Spaanse film speel en de prachtige hoofdrolspeelster, “Jij die naast me zit en woordeloos over…

Videoud Ze zei spontaan verliefd James Taylor is een stuk, ik schrijf een brief Ik zei: ach kom kijk op zijn klok: te ver vooruit voor jou, het is een video van jaren her Toen viel er als sneeuw heel veel stilte als jaren voor haar Ik kon het niet helpen DVD Ze zegt het niet, ze denkt het, ja: die jeans die heupwieg,…

Houdt u vooral van vormvaste gedichten? En neigt u ook wel naar melancholie? Dan hoort 'een nieuwe bundel van Rawie' Bepaald niet tot de sombere berichten Dus spoed u naar de boekhandel en vraag: 'De tijd vliegt, maar de dagen gaan te traag'…

O JPA, Jean-Pierre Ami, Waar waart gij met uw geestesoog Rustte iets in 't boze oog Van 't peilloos diep van uw gemoed? O JPA, mon chèr ami, Welke kleuren, welke menie Mengde u met euvelmoed In 't labyrint der Alchemie?…

(Ogenblikkelijk reminiserend dat bijna vier eeuwen geleden Jean Baptiste Lully te Parijs aan noodlottige stokvoering overleed...) Ik voerde de opera langs diepe, emotionele afgronden. Ik smeet de stok als een slang op de grond - Daarmee was het sprookje bekeken.…

Als een rotsblok lig ik op de aarde Sinds Jean-Samuel ’t contact verbrak Ik vind bij Cagliostro onderdak Hij hecht aan Mesmers theorieën waarde Magnetiseert, iets wat mij zorgen baarde Maar tegelijkertijd een halm toestak De wetenschap hangt aan de wilgentak Zelfs Newton is niet meer van deze aarde De graaf, genezer, ziet mij vorsend aan…

De Église Saint-Jean-Baptiste is ongeschonden. De oude vrouw verbergt het voorhoofd in verkleumde hand. Raakt zij het venster aan? Kijkt ze door het kapotte raam? Huilt zij om verwoeste huizen van verdwenen mensen? Onder het stof het portret van de gesneuvelde zoon Ze drukt haar lippen op het verbrijzelde glas.…

de nerven van dit lijf laten geen sap meer door, de levensstroom stagneert, de wortels in de gortdroge grond tasten wanhopig naar water, maar vinden ze niet meer - geen sloot, geen put, geen wel meer in de buurt, alles is droog, droger dan droog, armen en benen verworden tot dode bomen, zijn helemaal van hout, voorgoed opgedroogd…

Naar Jean Richepin Tsagh eens een cnape stervensgeern een valsche, vreede, boose deern. Sei totten cnape: 'hael mi terstont din moeders herte voor minen hont.' Hi ging en sloech sin moeder doot en vluchtte mettet herte root. Mer twyl hi loopt, stuict oppen steen en valt, - dat erme hert meteen.…

allemaal wat luchtiger het smijten met de verf wanneer hij het troebel zag in de galerij die hem ontdekt zou hij dan weer dichter zijn bij de aard van zijn wezen en woorden schenken bij het beeld dat vragen opgeroepen heeft hij is gewoon een dichter dus neemt hij de pen ter hand of een Bic, die ganzenveer steekt toch zo onhandig uit zijn jeans…

ik me van het leven beroof Daar heb ik, vinden ze, Sowieso al te lang mee gewacht - Als het aan hen gelegen had Was ik er al lang uitgestapt, Niet beseffend dat de horde Om morgen toch weer naar school Te gaan elke nieuwe dag Nog onneembaarder wordt Opgedragen aan Fleur Bloemen Inspiratie: 'Nooit Meer', gedicht van Jean…

last, lust, lost en dit allemaal ‘last but not least’ vooral bedoelt voor het leegmaken van mijn hersenmassa, die hersenpan een pan welke anders zou aanbranden waardoor de inhoud niet te ‘vreten’ is vandaar mijn dagelijkse rubriek “dag-gedachten” vandaag begonnen, zaterdag 16 februari 2019 van mij Jan Jacob Krediet en alter ego Jean…

Zij vroeg me over Passie te schrijven Zij die zoveel passie heeft, deelt en heelt En ik De man die ook zoveel passie heeft Met name voor het leven Neen ik bedoel het overleven Want echte passie voor het leven heb ik niet Na 70 jaar van wel en nog meer wee Heb ik ook veel passie ontwikkeld voor de dood Overleven en dood dat werden…

Nadat haar nicht Maria-Jean heel stilletjes was heengegaan en besteld was tot de aarde zonder dat dit opzien baarde, besloot Mevrouw Van Kaelekak–op-Peren haar eigen uitvaart zelf te componeren. Een gezongen Mis, met minstens twee koren, als betaamt de Edelwelgeboren. De bloemen had ze al besteld, de mooiste kransen voor veel geld.…

(in restaurant Jean Marie) Omdat ik verzot ben op verse kreeft en een Chablis van de Chardonnay-druif, raadde ik dit mijn tafelgenote aan.…

Geluksvlekken liggen zeldzaam bloot in het heden en vluchtig snel zoals een postbode die je nooit ziet maar waarvan je weet dat die geweest is vanwege de brief in de bus alleen die foto de vage groene vlek op de knie op de jeans, van ’t klooien in ‘t gras het weet je nog toen waren wij in onze nopjes het geluk is nooit van het heden schamper…

Ik kom je nog een keer proeven in het geroezemoes van de avond aan de Abracadabar, het ruikt er niet zoals toen, maar zoals jij boven alles uit bloesemde zo zingen de zinnen rond die zich in mij vlijen tot wij twee straks overblijven en samen naar huis gaan Ogen, lippen, borst en buik tranen om stoere zelfspot ik leg alles in de schaal…

De Spanjaarden Ze praten hard, keihard De Britten Die schreeuwen, brullen Weinig Koninklijk Maar in de paleizen Die van Madrid en Londen Converseert men ook bepaald niet stil Gezien de grove schandalen in verleden en heden Van vooral hun grensoverschrij(n)dende gedragingen Gaat hun spreken met ongetwijfeld grof geweld gepaard!!…

Dronken dansten wij op ‘Life is life’, in een club in Napoli 'K leek op Springsteen, in mijn nieuwe jeans, die ik kocht in New-Orleans! Met mijn blauwe ‘Harley Davidson’… Nu ben ik terug van weggeweest, 'k voel mij rijper dan voorheen, Sinds die ‘Davidson’ microbe beet, heb ik geen complexen meer! Met mijn blauwe ‘Harley Davidson’……

JEAN FERMATE Gemaakt voor dierendag 2011 met het accent op de dierenzegening in de Vredeskerk te Amsterdam en opgedragen aan mijn tienjarige chocolate labrador Midon!…

In cotton club geen cosy coffee corner Geen eetcafé au lait mit milch olé Nu modezaak met jeans en spiekerboksen Quadrupelsound surround uit speakerboxen Ooit zong Ella (elle l'a!)…

Zelfs ginds... steeds nabij... Al jouw letters schaven blij... Wat scheelt er met mij ?…

prachtige auto, maar met haar schoonheid vergeleken is zelfs zo'n Mercedes bolide een wrak Haar armen in rijmende beweging met haar achterwerk, heen en weer ik geniet van het schouwspel smelt in mijn lustgevoel m'n hart gaat als een gek tekeer Haar schamel bekleedde schoonheid verleidelijk bewegende rondingen zitwerk verpakt in sexy blue jean-shorts…

ogen die mij breken en de stenen die als ontluikende bloemen langzaam aan mijn ingewanden groeien ik ben verdronken in dit drijfzandlied van waaruit duizend doden smeken: - in dit naaktlandschapp dat leven heet drijft doodgezongen de tijd uiteen - kringen verleden zonder heden woorden klanken gestamel *) Ik ben een ander: Jean…

Voor u, als fervente puzzelaars onder de landrotten, haal ik uit mijn achterzak een verfomfaaid stukje papier met daarop in schoonschrift een verdwaalde notitie van ene Jean-Marie Pfaff, mijn betovergrootvader van moeders zijde... een stukje wijsbegeerte op de vroege morgen, als arbeidsvitamine op de nuchtere maag, als u mij wilt verschonen...…

in hand De zon steekt de dag in brand Met haar explosieve licht Spiegelend in je bezwete gezicht De zoute druppels rollen langs je ogen Vallen op het zand waarin ze weg drogen Tot de vloed ze weer meeneemt En de zee ook jóuw beetje zout claimt Daar op dat strand waar we graag komen Verwezenlijk jij m’n dagdromen Met je roze bikini en jeans…

Ik slenter van café naar café, een Southern Comfort hier, een Deugniet daar, ik blaas Nothern Light in de neusgaten van sexy opgedofte jongedames met rode slips, die boven hun strakke jeans uitsteken, terwijl ik een Westmalle opslurp, denk ik aan de strakke bollen, die door de halve kroeg begeerd worden.…

Het was een makkie bij de levenseindekliniek het euthanasieverzoek werd direct ingewilligd ze zouden morgen langs komen om 12 uur exact dan zou ik uit mijn levenslijden verlost worden ondraaglijk lijden een heel lang leven lang aantoonbaar via christelijke hetero familie invoelbaar consulterend door artsen, psychologen Jean Fermate zou en…

Ik loop door het dorp De zon schijnt, de wind waait een beetje door mijn haren De luiken zijn gesloten met kieren dun als naalden met lange smalle ogen Mijn schaduw valt nergens binnen, er zijn er geen in de schemerige kamers waar het licht grauw verdoezelt wat er gaande is en wat de consequenties zijn van ieders doen en laten De…

(Kwade trouw, Woelig stof, Geleende tijd, Onmogelijk geluk en Intensive Care zijn bundels van Jean Pierre Rawie. Ten leste en Wending zijn titels van twee gedichten uit Geleende tijd.)…