Alle inzendingen over Johannes Passion

Johannes schreef in Tholen Een liefdesbrief aan Erica: 'Je hebt m'n hart gestolen, maar reisde naar Amerika. Je liet me hier alleen. O, ik verlang naar jou! Je bent m'n nummer één. M'n hartendief, tot gauw!' D'r antwoord kreeg-ie vlug: 'Ik ben hier pas. 't Is balen. Ik wil nog niet terug. Kom hier je hart ophalen.'…

In den beginne was het woord nog niet opgeschreven. De schrijver vond het ongehoord en bracht het woord ten leven.…

Zijn het letters en getallen die regen kunnen vullen gedachten die soms wel of niet ‘t dagen verhullen watervlekken geven op glazen en het kristallen glas. Is het enkel bij dromen gebleven in weerbarstig leven zijn ze al ingelijfd en redelijk bejaard reeds bedaard. Ik schouw en denk elk hart dat sloot vindt eens de dood. Gedachten die soms…

(voor Johannes Moesman) Als spoorwegmedewerker liep alles op tijd en adviseerde je gestrande reizigers, terwijl niemand maalde om een subtiele verfstreek, wel om koffie en gevulde koeken, een neut op het zijspoor en geile moppen in de kantine.…

wakker worden is bewegen, draaien wakker zijn is spelen, kraaien schone luier, ontbijten, poepen zeurderig om aandacht roepen schreeuwen, huilen, hoppen, schrikken yoghurt van een lepel likken slagroom met je handen eten vieze broek en van niets weten altijd lachen, vrolijk doen krijg voor iedere grimas een zoen dat ik lief ben en bijzonder…

In your midnight blue one could wander boundless to be lost among your stars until the morning dew when upon awakening to bathe in the warmth of your golden sun yellow embraced by the radiating elusive passion in your red how overwhelming your universe where I find myself drowning when layers of grays are shed.…

Soli Deo Gloria schreef Bach als christencomponist boven al zijn muziek, zo beluisterd en bewonderd door al die mensen Veel van hen zijn agnost of overtuigd atheïst Maar met hun tranen van ontroering in hun ogen voel ik me toch door hen bedrogen en bedonderd…

7 EN 8 APRIL 2011: Toonkunst Gouda voert een geënsceneerde Matthäus Passion op. Ik zit in Vak G Rij 7 en een man en vrouw vragen of ze op de lege plaatsen naast me mogen komen zitten zodat ze beter hun (klein)dochter kunnen zien. Vader praat opgetogen over het eerste optreden van zijn dochter.…

Op sterven na is ‘t kabinet al dood Hoe lang gaat deze lijdensweg nog duren De duisternis omringt ons alle uren Waar vinden we een redder in de nood? ‘Kruisig die man’ hoor je het gajes joelen Mark Rutte denkt: zullen ze mij bedoelen?…

zonet verloor ik weer mijn ziel aan Bach Mattheus Passion beïnvloedt humeur het heeft zoveel van verlangen en treur ben vaak door zijn noten en tonen van slag zoals hij mij weer emotioneel meevoert langs het hemelsblauw klassiek gelaat van het schoonste klagen op aard, voel dan eeuwige droom die met liefde ontroert volg mij, waan der permanente…

Voor volgend jaar heb ik nu al de cast Pilatus lijkt een klusje voor Fred Teeven Maria wil ik Mona Keijzer geven En Judas is een rol die Zalm goed past Als Jezus zou ik Samsom graag aanwijzen Hij moet dan wel eerst uit de dood herrijzen…

Als Hazes was hij aardig geloofwaardig Maar Jezus...man men mag het kruis wel schragen Het heeft dit jaar een zware last te dragen Zijn kruisgang oogt daarom wat eigenaardig En straks...hoe moet dat met zijn hemelvaart Ik ben benieuwd hoe men dat klusje klaart…

Het kruis gaat naar het Wilhelminaplein De rolbezetting toont veel variatie Dat geeft een ongekende combinatie Jezus is zwart en Judas is wat klein De laatstgenoemde denkt: dat wordt een klus Hoe geef ik lange Jezus toch die kus?…

De verspreking van Arjan Ederveen als Pilatus in ”The Passion” op een heel cruciaal moment zij hem door mij direct vergeven Maar in historisch perspectief zou het wel Pilatus moeten zijn en niet Barrabam, de moordenaar en zeker niet Jezus Christus Want de politiek is ziek, zwak en misselijk en wast doorgaans steevast haar handen in…

En daar stond ze ineens in de doorgang naar de grote zaal van het Concertgebouw wachtend op het 2e deel van de Mattheus Passion van Johann Sebastiaan Bach Ze straalt wit uit en zei uit het niets tegen me “Mooi hé” Ik antwoorde en sprak “Ja mooi hé Ze sprak vervolgens “Ik heb gisteren mijn moeder begraven, ze was 96; ‘Erbarme…

johannes vermeer zo levend verstild tegen de lege muur tedere gebaren zorgend koesteren licht omstraalt jou alledaagse madonna bezig met het leven het daaglijks brood je voorname eenvoud maakt je onvergetelijk straks komt het kind met vragende blik je zult het voeden liefdevol omhelzen met zachte handen die altijd zullen zorgen…

Stil nog met de hand verboden aan moeder maakt ze oogcontact ik praat wat in een speelgoedmobiel ‘ja met johannes driebil ? en u wilt er vier?’…

door lieflijk licht belicht heeft het meisje aan het venster zijn liefdesbrief gelezen het hart geraakt dat hij haar schoonheid heeft beschreven zwevend in eindeloos verlangen die hij verwoord en zij herleest traant afstand de emotie welke doet bewegen in mythe en devotie hoelang Johannes zal zij wachtend blijven…

Johannes die de passie preekt hoe lieflijk toch, maar ach... ik wou dat ik een treurwilg was dan kon ik lekker gloomen om 's avonds op het kerkhofgras de maan zien op te doemen..…

Hij lijkt zo fris onschuldig toch? Met een blij gladgeschoren bekkie Maar het lijkt allemaal bedrog De jonge wolf in schaapskleren Heeft bepaald een smerig trekkie. Let op, de toekomst zal het leren Hij zegt van sociale signatuur te zijn Maar dat blijkt slechts valse schijn Met links wil hij niet regeren. Mag het ook niet van "zijn oom…

Ik pak mijn schoenen Strik mijn veters Ik delf zuurstof En maak meters Ik ren geheel Verschoond van pijn Als een robot Als een trein! Ik snel nu voort Vertrap de stenen Zijn dit wel Mijn eigen benen? Mensen, kijk dan Zie me gaan Zie dit lichaam Toch eens aan! Wanneer ik hoest Dan proef ik bloed Ik wil ook kotsen Als het moet…

Is die zoen van jou wel echt? Die hand, die lach? Ben je werkelijk zo aardig Dat iedereen je mag? Was dat geen zenuwtrek Die je onrust haast verried? Ligt er onder deze maskerade Een diepe leegte niet? Of is het wezenlijke dat ik van je ken Of denk te weten Zo vervormd door de tijd Dat het is vergaan, versleten? Ligt het soms verborgen…

Altijd wel wat om te verzagen Een muur om hartgrondig in te boren Ook schuren kan hem zeer bekoren En timmeren, ja, met vaste slagen Als de moeder hem een halt wil vragen Zegt hij: even wachten met de koffie, vrouw En nu je toch hier bent, heb je geen touw? Ik wil de trap hier wat verlagen Ze zucht maar houdt van deze man Die eenmaal alles…

Niets behalve zand en stenen Hier word ik geacht te spelen Met een verre neef, een ploert Die mijn mond en alles snoert Daar waar de ploert je zand laat vreten Wordt verderop fijn aangezeten Met toast en prima kelken wijn Voor eventjes geen ouder zijn Pas veel later komt je vader vragen - Niet ziende hoe terneergeslagen Je jezelf hebt…

Meesters hebben geen idee Van het onderhuids gezwel Dat woekert en onzichtbaar is Al lopen ze daar wel Natuurlijk, als er vechten is Dan zijn ze snel paraat En wordt er naderhand, in school Nog lang over gepraat Maar de wond die in mij brandt Is van een dieper soort Smeulend tijdens speelkwartier Rond half elf aan de poort In eenzaamheid…

Nee, echt, die clown is steengoed Heel leuk met kinderen ook Dat doet ie fantástisch En ja, hij werkt met Humor Nee, deze clown is echt leuk, Waar vind je dat nog, een leuke clown? Je voelt bij hem, hoe noem je dat… Diepgang En goed geschminkt ook Die neus, ge-wél-dig Zelden zo’n clown gezien Echt heel anders dan die clown Bij de opening…

Ik heb slappe benen Mijn hoofd zit vol met snot Mijn maag draait veertien rondjes Mijn adem ruikt verrot Mijn rode ogen tranen Ik lek mijn oren leeg Ik houd geen kruimel binnen Ik schrik als ik me weeg De koorts heeft mij bevangen Nooit had ik zo’n ziek lijf Maar wel heb ik een computer Met een bikkelharde schijf…

Een ridder reed eens door een woud Hij was moe en had het koud Er spookten lijken door zijn hoofd Wier leven hij eens had beroofd Verbijsterd bleef hij stokstijf staan Door schoonheid zichtbaar aangedaan Want hoor, daar zong een nachtegaal een herinnering… een vergeten taal Het oude lijf werd prompt vergeten De spoken floeps uiteengereten…

Je krijgt een partner toegewezen Of eigenlijk een blote arm, kerngezond Om te verbinden, naar het hart tóe Het watje valt steeds op de grond Bij de greep van Heimlich Willen de worteltjes er weer uit En als ik de pop tot leven tracht te wekken Lachen de anderen gewoonlijk iets te luid Rood aangeslagen richt ik me vervolgens Op de mitella…

Als de Zwarte Weduwe heeft gepaard Nuttigt ze haar man Zo is de natuur, nietwaar? Maar daar hou ik dus niet van Wat is dat voor gewoonte Om je man maar op te eten Als je voor de daad Net nog samen hebt ontbeten Dat wijf heeft maling aan de liefde O mannen, blijf toch ver bij haar vandaan Als zoon ben ik uit haar geboren Wat moet ik…