Alle inzendingen over KInd

Kort voor zijn dood noteerde mijn vader zijn toekomstvoorspelling Hij schreef er boven REEKS maar er kan ook staan KEUS Verantwoording op mij nemen schouderpijn hoer in omgeving korte duur vertrek kan met vrouw niet opschieten andere beheerst mij voorjaar verandering finanacieel alles opgelost nieuwe connecties helpen jan(uari) uitstel…

Zij luistren beiden naar haar oud verhaal, wondere dingen komen aangevlogen. zichtbaar in hun verwijde ogen, als bloemen, drijvend in een schaal. Er is een zachte spanning in hun wezen, zij zijn verloren en verzonken in elkaar, - het witte en het blonde haar - geloof het maar, geloof het maar, alles wat zij vertelt is waar en nooit zal je…

De rupsen van de vlinder gedijen zonder hinder van koud verstild verleden en leven in het heden genietend van het blad totdat ze hangen stil en zwaar als grauwe poppen naast elkaar en vragen zich verbijsterd af waar is de zon die leven gaf oneindig lang de nacht En pas na 1000 vragen en nachtzwart lange dagen herrijst het vlinderkind…

Uiteindelijk kende hij elke conditie waarop hij de hel mocht verlaten. 2 Zo zag hij terug al die dagen van vroeger: steeds vaker steeds voller met smoesjes van neem me niet kwalijk, lief kind.…

"Alleen spelen aan deze kant van de weg en niet oversteken", zei mijn moeder me als kind Een kinderwereld zo klein, kan zo oneindig zijn omdat je alles wat er aan ontbreekt, erbij verzint Je kindervoetjes deden zeer van het verre lopen want opweg naar de speeltuin kon je zomaar verdwalen Een kinderwereld zo klein, kon zo oneindig zijn totdat…

In de donkere straat Waar-et belletje gaat, Kletst-et deurtje al rinkelend open: Komen in ’t kamertje klein Bij-et lampegeschijn De kleutertjes binnengeslopen. En ’n dappere vent In z’n knuistje ’n cent, Stapt naar vóór en blijft grinnikend zwijgen Tot de koopvrouw geleerd Zijn fortuin inspecteert, En vertelt wat-ie daarvoor kan…

Tegen half september werd het na een legendarisch lange zomer opnieuw snikheet. In een stenen kamertje waar ze aan een zuurstof-apparaat geklonken lag daalde toepasselijk de schemering. Terwijl zeven verdiepingen lager voor de deur van het ziekenhuis een jongen en een meisje hoorbaar afspraken de volgende dag te gaan zeilen, kwam haar adem…

Kijk hoe stil ze worden bij de luier die het kleine carcas omvat, zoals de scherf van een eierschaal het beetje leven dat de avond niet zal halen. De telefoon eruit, gordijnen dicht, zo groot en zo onwerkelijk hun huis vandaag. Kijk hoe stil ze zijn nu, niet ontwaken uit hun boze droom. Erheen, steeds maar weer erheen; in kijken schuilt…

Ze huppelt vrolijk aan zijn hand En babbelt aan één stuk door Kletst over alles wat ze ziet Voor hem is 't een leuk gehoor Hij ziet haar maar om de 2 weken Van 10 tot 5 uur, op zaterdagen Als hij haar vaker wil zien Moet hij dat netjes vragen Want haar moeder heeft een ander En houdt de touwtjes nogal strak Wil niet teveel contact met…

een klein handje steekt nieuwsgierig de kop op het geitje steekt gelijk over een likje, een schreeuw van plezier en een huppeltje in het hok van de jeugd een spel van over en weer geen win of verlies alleen de lach en niets meer…

Aan luiers kostten ze me een vermogen, ze knoeiden, vochten, sloopten heel de zaak, als dwarse pubers hebben ze ook vaak het bloed onder mijn nagels weggezogen. Nee, als toen mijn IQ niet was gedaald dan hadden ze de twintig niet gehaald.…

Die moet in een kind terechtkomen! En jawel we tellen af! Drie! De lepel wordt geheven! Twee! Het vliegtuig vliegt al aan! Een! De lucht gaat in het kind -------------------------------------- uit: 'De rivier als vlakte', 2003.…

Lieve Heer, 'k wil U iets vragen over het broertje dat U me gaf Mama zegt het is een zegen dat wij dat lieve kindje kregen ik vind het eigenlijk een straf Toen hij kwam was ik zo blij want met hem zou ik kunnen spelen voetballen en racen met de fiets maar deze baby kan werkelijk niets dus zit ik me stierlijk te vervelen Mama zegt dat…

Je kruipt met haar weg op de bank zij op jouw schoot geborgen jij je arm om haar tengere lijf veilig beeld spreekt voor zich mijn papa mijn dochter ontroerend moment van twee eenheid.…

(Opa, 66) De merels, dat zijn kerels, die dansen heel de dag hier rond en trekken pieren uit de grond met hun bijzonder lange mond. (Tom, 6) Oei, opa, ben je gek? Wat hebben vogels aan de voorkant van hun kopje staan? Een bek!…

een kind is weg we zoeken allemaal de roos laat moegebloeid haar bloemen vallen we zoeken door en door door struikgewas en zwarte nacht een bloem ligt rood als bloed verloren op de grond we zoeken door en door door 't middernachtlijk uur geen spoor de bloemen worden flets van kleur ze liggen er nog steeds we zoeken door…

"Wat zal van de kindren geworden?..." Zij zat in het klein vertrek En zag ze buiten spelen; Zij hoorde niet hun gesprek. "Zo moeder eens moest sterven," Zei 't oudste van de drij, "De grote klok zou luiden, De kindren zeggen 't mij." Zijn broerken sprak: "Dan zouden Wij nooit naar school meer gaan En al de boomkens verplanten,…

Wat wij samen hebben is kostbaar en met niets te betalen al die jaren samen hebben we alles eruit kunnen halen. Al hadden we soms geen werk en zaten we weken zonder geld we waren altijd gelukkig en dat is alles wat telt Toch zijn we ondanks alles nog steeds zo ontzettend rijk als ik elke dag weer naar onze kleinkinderen kijk.…

Een moeder waakt over haar kind kent amper het verschil tussen dag en nacht als haar kindje 's nachts ligt te huilen is het moeder die tegen hem lacht. Ze zingt voor het kindje, en wiegt het ze troost, zingt en sust het kindje kan lekker verder slapen als mama het weer goedenacht heeft gekust.…

Kom maar hier.....ik zal er wezen Kom maar hier.....ik zal er zijn 'k Zal je helpen om te leven Zodat je ooit jezelf kunt zijn Kom maar hier.....ik zal er wezen Kom maar hier.....ik zal er zijn 'k Zal je voeden en je laven Zodat je ooit jezelf kunt zijn Kom maar hier.....ik zal er wezen Kom maar hier.....ik zal er zijn 'k Zal meegaan…

Door zijn kind ging hij beseffen Dat je het als kind moet treffen Wat je meekrijgt in je leven Welke bodem je is gegeven Hij keek naar zijn kleine vent Waarin hij zichzelf zo herkent Nieuwsgierig, vol levenslust Iedere dag lerend, onbewust Zo'n kind mag je vaderlijk leiden Dat is zo waardevol voor beiden Maar al ben je als vent nog zo…

Na twee jaar dood vroeg hij is opa botjes nu ik zei wel ja na twee jaar zal dat wel maar wist het niet of bijna niet aar- zelde alsof alsof ik beter kijk dan jij alsof ik beter weten zou dan jou geopenbaard.…

Als een zonnestraaltje Kwam je in mijn leven Met chocolade ogen En krullend haar Je bracht zoveel blijheid mee En je lag daar in je wiegje zo tevre Huilen deed je bijna niet Een blijde lach is wat ik zie Voor je grote zus soms een bezwaar Maar daar maakte je het ook naar Je trok erg graag aan haar haar Maar kreeg bij haar altijd alles…

mijn moeder zegt altijd dat kabouters niet bestaan maar toen ik vanmorgen wakker werd was mijn huiswerk plots gedaan ik was het echt vergeten maar ze wilde er niets van weten ach, ik laat haar maar begaan en laat vannacht het raam gewoon weer open staan…

de brekebenen konden het leven bewaren noch dragen ik was er wanhopig hoe dood je ook was je was machteloos mooi in die oneindige tel ik barst van verloren vreugde ben in mijn voegen vergaan je bent in mijn lijf geschreven door een analfabeet wat mij van nature niet was wordt mij elke dag ontnomen hoe kan zo gruwelijk mooi zo vredig…

Lieve kind ik hou van jou Ik begrijp dat jij het in deze wereld moeilijk hebt. Drugs, drank, automutilatie, zelfmoord.... Ik begrijp het. Maar zet door, lieve kind, zet door. Eens zul je deze gevoelswereld willen ontstijgen. En ik wil je daarbij helpen, als je dat wilt. Maar je moet het ook zelf willen... en doen.…

Mijn grote jongen Maar toch nog zo klein, Stoer met je rugzak, Bij papa logeren, fijn Maar iets in jouw ogen verraadt het me toch Het was veel leuker toen je nog gewoon, Tussen papa en mama in bed mocht…

Ik kijk mijn zoon. Hij slaapt, ik schrik en zie: daar ligt mijn vader. Ik vraag hen wie ik wezen wil en of ik die al nader. Zij zwijgen dat ik verder moet. Ik kus zijn halsslagader: Barbara, klopt zij, Barbara. (zijn mond geurt nog naar tandpasta) Aan het werk dus, aan het werk! De slagen der stomheid zien te verslaan door kakelend op…

of laat de wind niets vrij hoelang nog blijft dit kind beschadigd en ontheemd?…

De straat is nat, de lucht is vol van regen het licht weerkaatst zich op mijn glimmend pad in elke winkelruit kom ik mij tegen alsof men mij daar zomaar over had... het geeft me zo'n gevoel van niets te wezen van hier verloren lopen, ik blijf staan om in het glas mijn eigen ik te lezen maar 'k zie mijzelf alleen beslagen aan als er niet…