Alle inzendingen over Karin Bloemen

Als ik weer een kind was Dan zou ik de wereld nog niet kennen Niets weten van verlies en strijd Dromerige kindertijd Als ik weer een kind was Dan speelde ik mijn dagen vol Nog niet geperst in een andere rol Vertrouwend op mijn eigenheid Dromerige kindertijd Vaak droom ik over die voorbije dagen Naieve onschuld, er bestaan geen vragen…

Later praten we nog een keer over alles wat er scheelde Dan vinden we elkaar wel weer warmen ons aan wat we deelden Later zal lang verlangde troost een lach toveren uit de traan Al dansend brengen we een toast want oude tijden breken aan Later zal ik mogen weten waarom je zo vlug gevlogen was of jouw tijd goed werd gemeten Kon opmaken…

waar ben je nu je gesloten huis het geschuif aan de andere kant van het laken verraadt? ik sta buiten, waar ik mij verwar met een rozenstruik in de regen. het plafond prikt reeds met blauwe naalden de dageraad in mijn blote rug zoals mijn voeten zoeken naar je fundamenten. ik wil nog even schuilen, maar gefluister doorbreekt je…

13 jaar 13 jaar liefde, geluk, vertrouwen en vooral veiligheid Laat me met rust.. In een dag weg Nu komen de jaren van pijn, onzekerheid en angst Laat me nu met rust.. Hou op met schoppen Zie nu eens je fout in Laat me nu maar met rust.. Alleen maar bezig met geld Zie dan in dat het voor hun is en niet voor mij Laat mij met rust..…

Lief meisje, Als jij huilt, voel ik al de tranen Lachen met tranen over m’n wangen Als jij naar me lacht, je grapjes, je gekke gezichtjes Je bent een stukje van mij Vooral je aard Je bent een stukje van hem Je ogen hebben dezelfde koude gloed soms Lief meisje, Maar vooral zie ik haar in jou Al is ze er nu al 20 jaar niet meer In…

Stil en niks Gedachten gaan Wil het niet maar het komt eraan Gedachten die niet zijn te stoppen Over eenzaam verdriet en pijn Hou op en stop en laat me zijn Over hoe wat en vooral waarom Mijn stilte is weg gevuld met veel Toe laat me los en laat me heel Stil en niks Gedachten gaan Wees stil….stil…..stil.....stil….…

Mamma mag ik bij je in bed Natuurlijk lieve schat Mamma wil je me knuffelen Lekker mam vind ik dat Mamma soms voel ik me zo alleen Kom maar liefje vertel me maar waar je mee zit Want je weet het hé, jij bent met je zusje voor mij nummer één. Mamma waarom kan ik niet bij pappa wonen Vindt hij dat andere kindje liever dan mij Mamma wil…

Daar ben je weer Je komt de kinderen halen De spanning snijdend Je blik als ijs Pijn in mijn buik, stekend hart En haar zie ik in de auto, sms’end balen Mompelende verplichtingen Bijzonderheden, niets oké en dag Mijn keel zit dicht Mijn ogen ontwijken En de kinderen, die lopen naar de auto Zwaaien en een lach Dan de stilte.. Even zitten…

In weemoed gespeend van verstand dompel ik mij onder in gevoelens aan de rand Stop het weg! Nee niet dichterbij.. Sluit het af! Een gevecht in mij. Weggedrukt, weer een veilig gevoel Maar diep van binnen woelt het, koud en koel Toch de mom weer op van alles leuk, ja het is fijn maar in de koelheid, bij dat randje, daar wacht de pijn.…

Ik stuur je een engel Kun je dat geloven? Zij neemt al je gebeden mee Naar het licht, de hemel ergens daarboven… Je mag vragen wat je wil Zelfs wat geen mens geloven kan Denk niet aan onmogelijkheden Vraag nederig wat je wit En vergeet het dan Heb jij de hemel al op aarde? Ergens een lichtpuntje gezien? Wees dankbaar Ook dat is een…

(voor Karin Welhuis) Je werkt graag met lange uitstulpingen, die je in de natuur ontdekte, want je reist nu eenmaal graag, zodat de meest unieke natuurvormen je kunnen inspireren.…

(voor Karin) Zie toch eens het avondrood en dan mijn hart, zo dood, het krijsen in een eindeloze strijd om hulp en tederheid, de mens is mij zo lief, te lief, zodat ik dikwijls lijd en geen verklaring vind van wat er diep in ons naar boven stroomt.…

Boven de lakens haar gezicht, wit, haar ogen -- grijsblauwe bloemen.…

Evides wordt onder druk gezet Om zich voor overlast te excuseren Dat doet ze door met Pasen te trakteren Voor elke gedupeerde een boeket Rome kent al jaren deze tijding: Bloemen voor de lang versleten leiding…

Zie het ontwapenend kind dat bloemen zorgvuldig plukt een waar stukje geluk als ze de allermooiste vindt. Bekoorlijk is zij in 't licht van haar schoonheid niet bewust straalt ze vol levenslust een glimlach op haar gezicht.…

We eten allen van de bloem der aarde, een bloem, die ik erg kostbaar noem.…

La dame droeg altijd die bloem. Niet zo netjes naar mijn gevoel. Een witte als ze beschikbaar was en anders een rode. Als je begrijpt wat ik bedoel. Zo leuk, die details, over een bloempje. Gewoon bij mijn zoon in de tuin. Al jaren onopvallend. Maar nu zijn naam is genoemd, blijkt hij heel bekend te zijn. Zelfs wereldberoemd.…

der bloemen -uitspreekt en geen avond zal voorbijgaan zonder het verlangen, jou terug in mijn armen te sluiten.…

Als ik iets bij naam zou willen noemen, Dan zijn het toch wel de prachtige bloemen. Zo zuiver en puur Is alleen de natuur. Ik hoor de bijtjes al zoemen.…

ik zeg het welgemeend trots en dankbaar ook wat heb ik vol genoten van het samen werken gefocust op de opgave het regelen van beheer eenvoudiger te maken altijd kompas houdend beukte jij de weerstand van de klunzen en ezels in het systeem in verzet dat die regels aanprijst die juist wat is bedoeld weer ondoenlijk maken de warboel…

Karin… Ik weet niet meer wat ik voel, Ik voel vreugde maar meer verdriet, Ik schreeuw van binnen… Maar van buiten zie je het niet. Het is een schommeling, Een schommeling van pijn en blijdschap, Wat jij voelt is anders, Jij voelt liefde maar op een lagere trap.…

Bloemen uit Nederland Daarmee is Rome Uitbundig verfraaid Wachten we nu op het Nederlandstalige Dankwoord, ja dát is waar Pasen om draait –…

Met heel mijn hart met heel mijn hart zal ik leven met je, voor jou en na je. Niet met mijn lichaam noch ziel. Evenmin handschrift noch handen. Het zal de waarheid van mijn hart zijn, dat met jou leeft en voor jou vecht. Ja, lief, alleen ál het leven in het hart, dat ons dóet leven! Voor altijd zéér liefdevol hartelijk.…

Het stond zo geweldig, van begin tot einder zover je zien kon, een kleurenpracht enorm het was zo schitterend en koste veel werk nu zijn ze niet meer dan wat stelen. Het was een prachtig gezicht, zover het oog reikte alle kleuren van de regenboog en meer, een ware lust voor het oog, of beide ogen dan nu is de kleur verdwenen, weg is de pracht…

woorden kunnen bloeien die de schoonste bloem evenaart fluistert zacht vanuit de knop een stem dat bloemen weer zijn te verstaan als onvervalste kleuren opbloeien vanuit de ziel die immer levensvreugde spreekt daarom moet er stilte zijn…

De winterreiziger die het riet- mager plaatsje aandoet, moet wel veronderstellen: nergens binnen deze periferie, gevormd door trimsalon Pluto en Karins kapsalon, gebeuren droeve dingen, toch - De pottenbakker draait zijn schijf om er weer in te komen, uit eigen koude hand een schaal voor eigen fruit: één weemoed al voor wie dat ziet.…

Van woorden leeft enkel de zin, Van 'n bloem is honing 't gewin, En die mij werd gegeven; Dus ga ik weer verder zweven, Dus volg ik slechts mijn natuur, Rol ik mijn tong uit en puur.…

Ik vraag me wel eens af waarom we zo verschillend zijn het lijkt me juist zo ontzettend fijn maar ja, dat is nu achteraf als iedereen, dun of dik zo leuk zou zijn als ik…

Zoals de bloem ontluikt ontwaakt de levensvreugde in mij. Bij 't horen van de muziek, duikt hij in het diepe, in mij de bloem van vreugde. Ik juich, ik dans Ik voel de vreugde Ik buig voor deze kans En stil is de rust van binnen, nu bij 't horen van de beek.…

In de verwarring van mijn leven, bloeit een kleine bloem. Heel krachtig, vanuit de donkere diepte, groeit hij zachtjes omhoog. Het licht boven hem, is zijn doel. Andere, grotere en mooiere bloemen, overschaduwen nu zijn licht.…