9707 resultaten.
Gecultiveerde parels
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 176 De zonnewind deelt de zoetste
tatoeages met het zilt op de blossen
van wangen, klopt het kindergruis van
de schouders van die frêle dwaler
op het strand, een heerlijke ruis
verstopt in de parels van verlangen en
in de gecultiveerde verhalen van roze
schelpjes die zij ooit zelf heeft geteld.…
Verlangen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 29 Of komen uit dit warme duister
twee mensen zielsgelukkig blij
en blijf ik arme, dwaze dwaler
met slechts d'herinnering in mij ?
Herinnering... aan wat ik droomde.
Herinnering... aan wat nooit was
en die, wellicht door "t steeds verlangen
een wonde bleef die nooit genas.
GAST…
Lentezang
poëzie
3.0 met 10 stemmen 2.490 Geen nevelig duister
Bedekt meer het veld;
Geen blinkende kluister,
die 't beekje meer knelt;
Het stormen is over;
De buien zijn heen;
Wat ritselt in 't lover
Is zefir alleen.
Vol bloeisel van boven,
Vol bloemen omlaag,
Staan velden en hoven,
En telgen en haag!
De Vrolijkheid dartelt
In klaverrijk Gras,
Zij wemelt, zij spartelt,
In…
Oogstlied
poëzie
3.0 met 31 stemmen 2.492 Sikkels klinken;
Sikkels blinken;
Ruisend valt het graan.
Zie de bindster garen!
Zie, in lange scharen,
Garf bij garven staan!
't Heter branden
Op de landen
Meldt de middagtijd;
't Windje, moe van 't zweven,
Heeft zich schuil begeven;
En nog zwoegt de vlijt!
Blinde Maaiers;
Nijvre Zaaiers,
Die uw loon ontvingt!
Zit nu rustig neder…
Adeline Verbeid *
poëzie
3.0 met 9 stemmen 1.954 Schoner prale uw milde lentezegen,
Bloemrijk oord, langs Adelines wegen.
Nachtegalen, juich haar 'welkom!' toe,
Als zij nadert, wie ik hulde doe.
Paar uw lied aan 't lied der filomelen*,
Minder zangkoor, uit de hoge abelen*.
Laat het meigroen met het beekkristal
Samenruisen, bij de waterval.
Moge uw schaar, gij zefyrs* in de hagen…
De dood van een jaar
poëzie
4.0 met 8 stemmen 2.039 Jaar, wat zijt ge een vreemd oud-jaar:
Heet dát gaan sterven?
Met bruine kransen in uw haar,
Als een jong man, voor een feestmaal klaar,
Zorg'loos, zie ik u zwerven...
O vreemd oud -jaar!
Hoé gaat gij dood, oud-jaar?
Zult gij gaan zitten op een hoop
Blaren, wel bruin, maar warm van zon,
Midden in het licht en in een doop
Van stralen…
opwelling
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 122 als een vlam terugtrekt in zijn blauw
voel ik me klein en warm mijn hand
voorzichtig aan de randen
tot het vloeit en tongen likken laat
hoog opgelaaid, naar boven
waar een luchtzak –heet zijn uiting volgt:
een sfeerballon drijft over
in mijn wel- gevormde blik
de tranen
die me overmanden…
tegenlicht
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 140 ton sur ton licht op
een citroenvlinder verkleurt
warm de lentedag…
het verraad van zeven mei
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 211 er glansde vreugde op de Dam
ze sprak uit ogen, open naar de hemel
en men eerde blij
de vrijheid
een geweerloop blonk
zijn koude staal stonk zwaar en schoot
een vloek over de mensen uit
in elke ruit rondom
spiegelde het kwaad…
hard
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 123 een glimlach in steen
de mond gruwt, ogen spreken
zacht binnen een hart…
zonnegroet
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 160 (ik zag kraaien witte vlinders vangen)
de zon brak uit de dag
omhooggeheven langs haar eigen licht
scheen ze groter toen de middag kwam
en kleine bloemen in het veld kusten mijn ogen
ik liet mijn blik voor wat ze was
teruggetrokken tot een stil moment
alles wat je bent -zei ik-
ligt weerloos aan je voeten
toen viel de zon terug
ze…
vastklampen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 110 los van mijn gevoel
grijp ik, tot ik breuken heel
alles bij elkaar…
zwijgplicht
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 210 ongesproken blijven ze
vooruit gerold in namen, één voor één
en geen verlies
aan zeggingskracht
toch verdwijnend, naar een niemandsland
hun band voor eeuwig stil
geloken in de ogen van verraad
het kwaad was al geschied
nog voor dat men het noemde rond de uitbraak
van vandaag
ik had het zo graag anders gewild
maar weet nu dan mijn…
waterig
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 137 meiregens vloeien
langs kleine wangen verdroomt
een natte morgen…
tussenkomst
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 96 als ik een vlinder leven laat
door slechts haar vleugels uit te vouwen
in pastel
dan schijnt geluk door ramen
en mijn open deur
laat lichte uren binnen
daar dan teken ik
een ziel in broze schetsen
tot de glimlach van de tijd
ons bij elkaar brengt
in de dromen van vandaag
och
wat zie ik graag
een zomerbloem in wintermaanden…
tot dan
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 92 zij draagt haar naam naar de bekentenis
dat ooit haar bloem weer open bloeit, in paars
en witte tonen
nu nog wonen er twee luiken
in een zwaar gebroken hart -ze blijven dicht
totdat zon opnieuw haar doorzicht geeft
aan zwak beschenen kieren
eerst dan -kunnen we vieren
dat er ooit
ook leven was…
autofocus
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 200 blend in
de omgeving neemt je op
als je
je plooit naar believen
wees jezelf
uniek
gevouwen tot de vorm
waarin jij
jij bent
mens
wat hou ik van je…
rede
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 82 kijk
ik lach
de heelheid van mijn tanden
vertelt een verhaal
uit ooit
toen knekels nog
een huis waren
bovengronds
scharen zeven vogels
en een
blauwe lucht…
nuance
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 73 zomaar een vriend uit
niets
zijn zachte woord vertelt me
dat het aangeraakt zijn
niet alleen uit handen komt, maar ook
met name
door cachet…
sterfhuis
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 89 jouw huis is leeg
de ramen
staren blind naar niets
meer dan houten schotten, vastgenageld aan
de muur
beleef ik niet
de weg van ooit liep vast in
bange hoeken
waar ik zoeken moet
vergeet ik niet, maar daar waar jij
je leven leed
huist nog altijd
veel verdriet…
de lengte van een magnolia
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 93 nu nadagen naken, koud
onzeker tastend naar een vlaag
van warme wind
zie ik een kind, het speelt met zand en water
waar het slechts zijn handen vindt
herinnerend aan later
daar zal hij op wasdom stuiten
doorgeleefd in zijn ballon
rood, geel, goud
de dag is oud
nog voor zijn ogen sluiten…
band
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 74 mijn kind ik draag je
verzorg je; voed en koester
moeders oergevoel
een band door bloed en tranen
breekt niet uit volwassenheid…
verbeelding
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 161 hij ligt gespiegeld
in het water zijn gezicht
boom in tegenlicht…
agora
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 57 tussen al die ruimte binnen steen
verandert het gezicht van mijn
geborgenheid
de weg is zoek, langs veel
te brede zomen
er is geen pad
dat veilig is
wel is er mijn keel
mijn hart en wijde oren
en een stem die stilte schreeuwt
mijn roep in angst
de ruimte geeuwt
en alle deuren sluiten…
koude voeten
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 212 (eerst dan trok ik mijn kousen uit)
een dubbele buurt met alle ramen open
samenlopend langs de weg
waar ooit het water van een polder liep
torent steengroei bovenuit: een wirwar onder daken
maar daar onder schuilt nog, wat
mijn hart wil raken
zachte bloei
en tenen in het gras
een eindeloze zwaluw en het witte
van de was…
nagels in huid
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 116 wanneer vingers klauwen
rond de vleesgeworden lust voor
het oog
schuurt angst in droge kelen –letterlijk-
tot schorre kreten vroeg of laat
de straat verlaten
een land bukt
haar juk drukt zwaar door overmacht
daar hurkt een kind, het huilt
in alle hoeken van de stad; maar niemand hoort
wanneer het wacht
op huid in rauwe flarden, want…
droomwens
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 120 zwaluwen boven de stad
ze waren er ooit om mee te schrijven
aan een lange zomerzucht
maar nu de lucht geen tekens geeft
van wetsveranderingen, neemt het af
hun graf gegraven door ons, mens
op een terras zit stil een jonge vrouw
ze droomt in duizend witte tinten
over wat ik wensen zou
schoon
gezuiverd
door het bloed van alle dagen…
Laat
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 85 Ik ben laat
Maar niet verlaten
Ik heb gekeken
Maar je niet gezien
Ik heb je aangeraakt
Maar niets gevoelt
Ik heb gedacht
Maar niet aan jou.…
De godsdienstigheid
poëzie
4.0 met 12 stemmen 3.839 Als in de lieve lente
De bloemen 't veld versieren,
Dan pluk ik rozenknopjes,
Viooltjes, maagdeliefjes,
Citroenkruid en seringen.
Dan zal ik kransjes vlechten,
En dragen die ter ere
Van God, die mij het leven
En bloempjes heeft geschonken.
Dan zinge ik: Hemelkoning
Gij doet viooltjes groeien,
Met roosjes, maagdeliefjes,
Citroenkruid en seringen…
De perzik.
poëzie
2.0 met 42 stemmen 6.089 De perzik gaf mijn vader mij,
Omdat ik vlijtig leer.
Nu eet ik vergenoegd en blij,
Die perzik smaakt naar meer.
De vrolijkheid past aan de jeugd,
Die leerzaam zich betoont.
De naarstigheid, die kinderdeugd,
Wordt altoos wel beloond.…