inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 48.104):

zonnegroet

(ik zag kraaien witte vlinders vangen)

de zon brak uit de dag
omhooggeheven langs haar eigen licht
scheen ze groter toen de middag kwam

en kleine bloemen in het veld kusten mijn ogen
ik liet mijn blik voor wat ze was
teruggetrokken tot een stil moment

alles wat je bent -zei ik-
ligt weerloos aan je voeten

toen viel de zon terug
ze vleide zich in donker water, schitterend
verscheen een glimlach rond mijn mond
de wereld werd gezond

en liet haar lente bloeien

... Uit: kleine meicyclus ...


Zie ook: http://www.switilobi.nl/f...cht.php?fotogedicht=zonnegroet

Schrijver: switi lobi
Inzender: Anja Visser, 16 mei 2013


Geplaatst in de categorie: psychologie

3.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 160

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:
Egbert Jan van der Scheer
Datum:
25 mei 2013
Heb er momenteel een dubbel gevoel over. Aan de ene kant zekerheid dat de letterlijke lente echt wel in alle glorie zal doorbreken. De andere kant dat ook in je leven niet altijd kou en droefenis heerst.
Heel mooi schrijven Anja.
Naam:
Gerhard Burgers
Datum:
16 mei 2013
zeer mooi gedicht met diepgang
Naam:
Marije Hendrikx
Datum:
16 mei 2013
' Alles wat je bent... Ligt weerloos aan je voeten' prachtig.! Een juweeltje Is dit gedicht!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)