zonnegroet
(ik zag kraaien witte vlinders vangen)
de zon brak uit de dag
omhooggeheven langs haar eigen licht
scheen ze groter toen de middag kwam
en kleine bloemen in het veld kusten mijn ogen
ik liet mijn blik voor wat ze was
teruggetrokken tot een stil moment
alles wat je bent -zei ik-
ligt weerloos aan je voeten
toen viel de zon terug
ze vleide zich in donker water, schitterend
verscheen een glimlach rond mijn mond
de wereld werd gezond
en liet haar lente bloeien
... Uit: kleine meicyclus ...
Zie ook: http://www.switilobi.nl/f...cht.php?fotogedicht=zonnegroet
Schrijver: switi lobi
Inzender: Anja Visser, 16 mei 2013
Geplaatst in de categorie: psychologie
Heel mooi schrijven Anja.