Alle inzendingen over Koffie verkeerd

In 't Oosterland zijt gij geboren, In 't zonnig, 't weeldrig Oosterland, O koffie, kostelijke pand, O koffie uitverkoren. Opgelet! Wij hebben hem zelf op het vuur gezet, En eerst de bonen uitgekozen: En langzaam en langzaam de trommel gedraaid, De nijdige, blakende vlamme gepaaid Bij pozen.…

Sedertdien kan het ons ontroeren wanneer wij driemaal in het kopje roeren, dat een heel universum in gang wordt gezet; door de koffie zo'n onmisbaar dagelijks genoegen met buitenaardse pret.…

Dan zul je het horen, van het vals, en van het echt, van het goede en van het verkeerde been, van het oor dat me is aangenaaid, van al die verkeerde vrinden en van het ruisen van al die winden waar ik ooit ben meegewaaid.…

het verkeerd dat ik echt mezelf bleef Is het verkeerd dat ik in jou liefde zag…

Ze voorziet vele objecten van koffie, thee en chocola, goeie of slechte bestaan in dit verband dan ook niet ze zet simpelweg voor blank, bruin, hoofddoek of kale kop, dat kostbare bruine vocht, en een ding is zeker ze zien d’r graag komen, waar dan ook is een graag geziene gast. Discrimineren nee, daarvan heeft deze dame geen last.…

Geef me nou toch koffie anders ben ik geen méns! Nou zit hij daar stil te genieten van z'n welverdiende bakkie troost. Koestert de beker, kijkt me over de rand aan en zegt timide PROOST!…

asceten van Den Haag tot Kinsjasha Het zwarte goud van de wielrennerij Ultieme tovermiddel ze zingen zo blij Ko - of - fie Ko - of - fie een moeilijke fase in een krisisberaad buiten beeld staat de neutrale thermos paraat Ko - of - fie Ko - of - fie waar Armstrong op de maan enkel naar smachten kon wat Caesar node miste aan de Rubicon Bakje Koffie…

ze kan het genot nauwelijks aan slurpt genadig vocht uit een beker die leeg moet maar niet te snel lekkende lippen, een zijdelingse beweging over de rand, warme druppels vallen strelend op haar dijen…

Zwevende op wolken watten herinnerend ascorbinezuur verbitterd Staar ik in mijn kop koffie gooi er wat extra suiker bij Gelukkig verleden tijd ik roer met een lepeltje het witte weg…

nu begrijp ik pas waarom er rijen kerels stonden voor die bruine counter waar haar naam vandaan kwam zoals zij daar stond goed geswanjeerd kop voor kop met schwung tevoorschijn toverde het schuimde en ik sloot mij aan cappuccino baby was het wachten waard © Laurens Windig…

Elegant draag je een kopje. Het liefst wit porselein, want dat steekt zo mooi af. Geen suiker en geen melk, maar puur zoals bedoeld. De warme aroma's, kamer vullend. Zo wek je me 's morgens, ontwaken mijn zintuigen. Niets terug verwachtend, laat je je nemen. En ik heb je genomen, ontelbare keren. Je bent bitter, gitzwart, elegant…

Dat haar verschijning als een wekker mij een signaal geeft om geleidelijk te ontwaken en proeven van deze verfijning en lichtheid Het zijn allemaal bonen in eenheid, verscheidenheid en binding tot zowaar omge- toverd tot een prachtig zuiver boeket in een kopje dat koffie heet; mijn dag kan niet meer stuk.…

De moeilijkheden stapelen zich op Nu hebben ze alweer een zware crisis De ongewassen mok - wat toch erg vies is – Zet heel den Haag behoorlijk op zijn kop Ze zijn daar goed in koffieleuterij Maar houden echter niet hun kop erbij…

Heb je suiker in je koffie? Nee dank je (afgelopen dertig jaar wist je dat) Ik krijg koffie met suiker Tweede kopje koffie Heb je suiker in je koffie? Nee dank je (afgelopen dertig jaar wist je dat) Ik krijg koffie met suiker…

de wanden mij Olivier Messiaen vult, voedt jouw hart stuwt bloed naar instrumentele vingers die dansen op toonladders van een partituur "kijk zeg jij, daar hangt de vernietiging van Tibet in veel rood uitgedijd" ik rook verder met koffie in een zaal vol veldgewas fietsers komen voorbij "ze kijken de verkeerde kant…

We rijden doorgaans verkeerd.....…

ze glijden weg van daken, de woorden als zemen vol milde regen de dichter kon niet vertalen de zon in verzen vol hoe ze aaide traag gloeide op zijn huid als een maagd in een koekoeksbuik hij verloor zijn onschuld en werd tuinier plant nu zijn rijmzaad in vochtige winter bedjes…

Ik schreef verkeerd 'verkeerd', Ofschoon ik het juist had geleerd. Maar al dat leren Kan zich tegen je keren: Het kan verkeren. Maar hoe je het ook wendt of keert, Het was gewoon verkeerd.…

Bent u progressief, Of liever conservatief. Het is belangrijk te weten, Met welke maat er wordt gemeten, Hopelijk positief. Bent u actief in het passief Of liever, passief in het actief ?…

Gelukkig is er koffie aan boord. Koffie spreekt al onze zintuigen aan. Koffie brengt ons bij onszelf terug. Koffie vertraagt onze snelle tijd. Leven is als varen in een schuit. Ervaren mensen houden van rustig. Grote problemen ervaren ze klein. Wonderen maken ze groot. Dagelijks drinken ze koffie. Koffie van Boot.…

Koffie vertraagt de tijd. Thuis of langs de weg. In een grand café, of in een koffiehuis. Aandachtig koffie drinken troost. Vraag niet hoe, vraag niet waarom, want goddelijke koffie begrijpt, wat wij mensen niet begrijpen kunnen. Koffie ontspant ons lichaam. Genieten van koffie voelt als een oase.…

Er heerste doodse stilte in de Kamer, De leden beefden na en zagen bleek En Weisglas sloeg zichzelf, totaal van streek, Verbijsterd op zijn vingers met zijn hamer, Want met een blik die mammoeten kan doden Had Rita haar excuses aangeboden.…

En ook nog eens de verkeerde naam... ik heet geen Jan, laat staan Ter Vaal!…

Een aftreksel, ouwe koffie surrogaat, van koffie die jij voor iemand anders had gezet. Opgewarmd. Daar neem ik geen genoegen mee. Als je de volgende keer weer koffie voor mij zet, wil ik dat je de bonen maalt en verse koffie voor mij zet. Puur, zoals je van mij ook krijgt. Surrogaatkoffie kan ik overal wel krijgen.…

een dag moest hij zijn snijtuig missen Een scharensliep had alles mee gejat Er restte hem slechts nog wat graat van vissen Omdat hij zelfs geen naald te slikken had Het kieuwbeen van een poon schoot hem verkeerd Zijn kop werd blauw, toen is hij gecrepeerd…

Van het mysterie dat we koffie noemen. Van het leven zelf.…

Die zoon van het land tussen mijnen en heuvels, van hem heeft u vast wel gehoord - al dacht u misschien aan Stijn Streuvels, diens oogsten van akkers in één groots verband, de natuur in diens woorden gesmoord de tijd stond toen stil, schreed althans amper voort en de boeren, die ploegden maar voort - die zoon in zijn diabolide -…

ik had de wekker verkeerd ingesteld Ga weer naar bed, lichtelijk overstuur. Om zeven uur ben ik echt uitgeteld.…

Op het terras kraakt het riet van de stoelen kranten lezen rug aan rug elkaars letters en de koffie valt ditmaal niet verkeerd ogen staren onverbloemd duidelijke taal naar een rode blos waar wangen een lach laten vallen in dat ene kuiltje langs lippen bloot danst lonken naast verleiden ik voel mij even mooi en swijlens voeten vochtige…

Oases van koffie bestaan, temidden van plantages in Panama. Daar waar zangvogels zingen. Oases van koffie bestaan, in kopjes koffie van Boot. Wat groot is wordt weer klein. Wat klein is groot.…