Alle inzendingen over Kracht in zwakheid e

Intussen, beide heb ik lief, Juist e v e n trouw en innig, En toch vind ik mij–zelve niet Onreedlijk noch krankzinnig.…

O zeg .... niet wat uw mond belijdt; O zeg .... niet van wat naam of kerk, Maar t o o n van welke g e e s t gij zijt!…

Ljocht tusken beammen fan eartiids ferduste poëzy har yn it hear en fear yn e limoer fan ljocht bruts se iepen trochskinend yn e linen fan natûr fuotstapjend op e wyte wei sa sêft yn sjeandereach wher yn fûgels fleane ûnmerkber hast stil yn it tsjinljocht fan e joun vertaling Licht tussen bomen van vroeger verdrong poëzie…

groeiende vete E en titanenstrijd tussen achilleshiel en elexir waarbij I n het diepste van mijn innerlijkheid D e sterkste steeds duidelijker wordt…

N u bid ik Heer, wil hem met stomheid slaan E n zo weerhouden, onzin uit te kramen. E euwig zal ik U dankbaar zijn Heer, amen.…

de b r o e d e r. 'k Weet niet, wat wij hier toch doen? Foei, het strijdt met ons fatsoen, In een Gasthuis rond te dwalen. Nauwlijks kan ik adem halen! Hemel! welk een nare lucht! Wat voor genoegen, Geeft u dat zwoegen Dat gekerm, geklaag, gezucht? de z u s t e r.…

de regen van verveling spoelt de witte schoonheid weg die mij zo boeiend kon verblinden de grauwe werkelijkheid komt weer natuurlijk bloot te liggen onder deze zwakheid kom ik niet vandaan daarom staan er nu wat doodgezwegen woorden op de bleke wind van mijn gelaat…

er is geen loslaten zonder liefde, zegt de ochtend terwijl hij met een lemmet mijn huid opensnijdt ik leg mezelf te vondeling op veel te kleine bloemen samen met het geluid dat ik liefheb de avond zal van zwakheid spreken wanneer ik mijn mond opensper om regen zichtbaar te maken…

Na onweer, donder en bliksem, Waarin ik in een flits In al mijn zwakheden Werd vastgelegd, Mijn ik teruggebracht Tot het kale zelf, Begint het licht te gloren, Heradem ik licht en lucht, Word ik elke dag opnieuw Gezocht en ook gevonden, Elke dag opnieuw geboren…

Sinds ik e-bike rij lijkt het of mijn oude fiets op de handrem staat…

Zij heeft gebeden met stuwende kracht boven haar werd ijzig gezwegen een rauwe kreet verdrinkt in de nacht. Haar tranen als passiebloemen purper en zwart die alle licht op aarde verdoemen als elke hoop op leven ontkracht. Onkruid dat te snel gaat kiemen hoe vaak en hoe vlug men ’t ook wiedt.…

Zij heeft gebeden met stuwende kracht boven haar werd ijzig gezwegen een rauwe kreet verdrinkt in de nacht. Haar tranen als passiebloemen purper en zwart die alle licht op aarde verdoemen als elke hoop op leven ontkracht. Onkruid dat te snel gaat kiemen hoe vaak en hoe vlug men ’t ook wiedt.…

Alles is bereikbaar, Zelfs het meest onmogelijke Wordt mogelijk, zeggen De heren van de communicatie - Alleen zijzelf Zijn niet bereikbaar, De bedenkers van Dit communicatieve geweld, Ze zorgen er nauwgezet Voor dat ze niet bereikbaar zijn, Dat ze niet onverhoopt Gevonden kunnen worden Door die kneuzen Aan wie zij hun Dure…

Stil zit ik te zijn Zonder zorgen Vertrouw ik in het nu, Te zijn, het beste wat ik ben, Hoef niets te worden Of niets te zijn.…

Zon in de hemel. Schijnt haar stralen op het strand. Schittering op zee.…

ik heb ze uitgehangen aan de takken van bomen mijn zwakheden en dromen in kleur en kwaliteit gedateerd door onvermogen om ze onder ogen te komen het zijn geen geheimen maar het voelt fijner om ook de onzichtbare stukjes te delen hebben en houden is nu compleet de laatste rafels dansen op de wind ben weer zo gelukkig als een kind…

geen bal, de tennisbal die was haar veel te klein, de voetbalbal te rond, het werd het struis- e vogelei: de rugbybal beval(?)…

Ik wil u schoon vergeven Omdat ik wonder-schoon bemin; Vergiffenis in liefde Weet ende nog begin Ik wil u schoon vergeven Omdat ik bij mijzelve weet De zwakheid van m'n herte, De diepte van uw leed.…

Getint- e spelers waren witte raven. ’t Smaakt- e wel naar meer: met Erwin volgden vier gekleurde schapen over d’ Sparendam talenten helemaal uit Surinam- e samen klaver vijf hier pionier- en in ons groen groen groene knollenlandje en Erwin speelde als een rode kat wel honderdvijftig keren uit en thuis en daarvoor kreeg hij toen een geel…

De dagen verlaten dromen verstommen Mijn hart bloed, breekt gemeend grijpt resterende gebroken delen De doos beloofd een blijvende kijk zwakheid broos betoverend Vingers bieden broederlijke steun in de allerlaatste honger stuip Slaap zacht…

hij was een meester in het verleggen van verantwoordelijkheden die hij pas als laatste redmiddel naar voren bracht daarvoor speelde hij menselijke zwakheden tegen elkaar uit door ze alleen al te benoemen met een achteloos gebaar geknipt en geschoren kwamen zij timide onder het mes vandaan dachten een deal te hebben maar hij had…

Onschuldig zijn je berichten, maar onthullend in al hun onschuld. Tussen de regels, lees ik alleen wat geen ander vermoeden kan. Soms speel ik met "jouw" gedachten, want inspirerend zijn je "verborgen" woorden op z'n minst. Ik waag het te vluchten in jouw ontcijferde taal, maak zo mijn eigen "verboden" verhaal. Ook al zit ik er…

De stervende pakt haar hand, sterven is simpel zucht hij met z’n laatste ademtocht in de palm van haar hand, laatste zucht is de geest die het lichaam verlaat op zoek naar een verblijfplaats. Ze schreeuwt van ontzetting haar ziel in stukken, zien sterven is niet simpel. De immoralist gaat pijnloos heen, zij deed ‘t stervenswerk voor hem…

Het mensdom ongeboren maar voor die nog in ons slaapt waaruit de kinderen zijn ontwaakt die de aarde gaan bevolken, is de natuurlijk schoonheid volmaakt. Het nieuwe leven is als een feest al zijn de weeën in eb en vloed pijnlijk in de golfslag van de tijd, maar wordt de komst van elk kind bemint. Het ontzwemt de diepte, stijgt naar…

Halé-é---halé-e... Komt U maar! Iedere morgen een beetje feest bij de bejaarden.…

weg naar meer o ver pieken en dalen en oevers b lijven omarmen en steunen en s amen alle voorkomende stormen e indig maken in grote harmonie r eizend naar de uitvoering van v eel nog niet uitgevoerde dromen e tnodating overal over de wereld r espectbandjes uitdelen in vrede e igenlijk als wereldburger reizen n aar warme zonnige continenten…

Zó, door 't G e m i s, suisden stemmen aan.…

vanuit het niets komt het zwaard neer zweeft ontknoping tussen mensen en witte muren ontwijken ogen de waarheid en spelden wij vandaag voor het eerst een rood lintje op onze jas…

ik volg met jou de blauwe lijn omdat die ons is aangewezen jij loopt er kaarsrecht bovenop alsof je hem niet missen mag hij brengt ons waar we moeten zijn met iedere stap groeit het vrezen het voelt als naderen van de strop op deze eens zo doodgewone dag…

In het binnenste van mijn hart, Zitten mijn vrienden opgeslagen. In een gaatje heel apart, zie ik ze langzaam vervagen. Maar als ik me eenzaam of verdrietig voel, staan ze meteen paraat. ben ik weer vrolijk bereiken ze hun doel, en dat is waar vriendschap om gaat.…